24 กรกฎาคม 2554 13:04 น.
แก้วประภัสสร
สลดใจ.....ได้ดูข่าว
บอกเรื่องราวฮอตกโอ้อกเอ๋ย
ทั้งสามลำทหารกล้าของข้าเอย
มาสังเวยกลางป่าน่าเศร้าใจ
เห็นเปลวไฟรุกโชติคล้ายโกรธมาก
ไม่เหลือซากเครื่องบินสิ้นเสียหาย
กี่ร่างลับนับเนิ่นเกินบรรยาย
อีกกี่รายกี่ศพจบจากกัน
ทิ้งคำถามเอาไว้ให้คิดเล่น
ฮอตกเป็นเพราะฟ้ามาปิดกั้น
หรือถูกยิงจากคนบนพื้นนั้น
คำถามฉันฝากไว้ผู้ใหญ่แล
คาราวะส่งวิญญาณทหารกล้า
สู่ฟากฟ้าหมดห่วงเถิดดวงแข
เมียและญาติรัฐบาลท่านดูแล
ชูเกียรติแด่ทุกท่านเลื่อนชั้นยศ
๑ แก้วประภัสสร ๑
24 / 07 / 2554
20 กรกฎาคม 2554 15:03 น.
แก้วประภัสสร
นางงามเริ่มหง่อมแย้ว........เพื่อนเอย
ไม่สดสวยดั่งเคย...............เพื่อนแก้ว
ผมเผ้ายุ่งเหยิงเลย...........จริงนะ พี่เฮย
ไม่บอกก่อนเล่าแล้ว........จะได้แต่งงามฯ
แม้กายจะเฉาเหี่ยว ไม่เคยเลี้ยวแลกลับหลัง
ทุกวันมีพลัง ทำงานมุ่งเพื่อครอบครัว
บางวันมีเหนื่อยล้า มืดฝนฟ้าพาปวดหัว
ทุกอย่างยังลงตัว เพราะมีรักปักกลางใจ
เหี่ยวเฉาแต่เพียงกาย อาจสลายไปตามวัย
ดวงจิตคงมั่นไว้...........ทำความดีทุกวี่วัน
แก้วประภัสสร
20/07/2011
ปล.ขออนุญาตเปลี่ยนภาพนะค๊า อิ
13 กรกฎาคม 2554 12:47 น.
แก้วประภัสสร
เก็บมะลิริมระเบียงมาเรียงร้อย
สองมือน้อยประคองมอบผองเพื่อน
แทนความรักที่มีมิลบเลือน
ให้ย้ำเตือนอย่าร้างห่างไมตรี
นับแต่เริ่มเดิมทีที่เข้ามา
ร้อยภาษากลั่นกลอนอักษรศรี
เป็นเรื่องราวหลากหลายมากมายมี
เส้นทางที่มองกันนั้นสวยงาม
วันเปลี่ยนเดือนผันปีทีผ่านพ้น
เราทุกคนใคร่ครวญล้วนหลากหลาม
ใช่ว่าเพียงมิตรฉันท์นั้นเพียงนาม
เขียนไปตามปากกาแล้วลาไกล
เมื่อรู้สึกดีดีมีให้กัน
จงแบ่งปันความรักอย่าผลักไส
มอบมะลิแย้มดอกออกจากใจ
เพื่อโยงโยย้ำเตือน..เราเพื่อนกัน
๑ แก้วประภัสสร ๑
2 กรกฎาคม 2554 11:21 น.
แก้วประภัสสร
เถอะยื่นมือมา
เราจะพากันก้าวไกล
แม้โลกแสนกว้างใหญ่
อย่าทิ้งกันไปก่อนจากลา
วันนี้มีเรี่ยวแรง
มีแสงตะวันอันเจิดจ้า
มีความห่วงใยส่งไปหา
มีความเมตตามอบแก่กัน
ก่อนหลับตาแล้วลาจาก
มาร้อยใจฝากมอบเพื่อนขวัญ
มาร้อยความรักจากใจกัน
มาร่วมสร้างฝันสู่แสงทอง
เถอะนะคนดี
ออกจากวิถีซุกในห้อง
อ้าแขนสูดอากาศปราศสิ่งหมอง
ตะโกนก้องเพื่อผ่อนคลาย
ฉันจะขับกล่อมเพลงบรรเลงคู่
กอดคอมองดูฟ้าร่วมสหาย
เราจะส่งยิ้มให้ดาราราย
ตราบโลกสลายนะมิตรา
29 มิถุนายน 2554 21:15 น.
แก้วประภัสสร
กักเก็บความรู้สึกแสวงหา
เพียงหวังมิตรามอบรักให้
ทั้งทั้งที่รู้ความเป็นไป
เป็นเพียงน้ำใสแค่บางคราว
ที่หยดลงตรงกลางใจฉัน
ทุกวันหลงเพลินเกินสืบสาว
คอยถามทุกข์สุขปลุกจากร้าว
ให้ตื่นตาราวพบมณี
รู้ค่าคำว่าเพื่อนเสมอ
ไม่เคยเผลอลบจากใจนี้
แม้รู้เริ่มต้นคงต้องมี
วันจบด้วยดีตามหลังมา
ทุกเช้าฉันยังคงนั่งมอง
นั่งจ้องเส้นสายที่ปลายฟ้า
ยามเย็นยังตรึงถึงเวลา
หวังเพียงปรารถนามาพูดกัน
เสมือนหนึ่งมิตราผู้หายาก
มอบฝากวจีส่งถึงฉัน
จงเก็บความงามแต่ละวัน
เหมือนเส้นรุ่งนั้นสวยนาน
จงโค้งน้อมกายดั่งสายรุ้ง
ผดุงกายจิตมิตรสมานท์
ลดคมวาจาผ่าดวงมาลย์
มากเหมือนประหารเพื่อนตน
วันนี้รู้ซึ้งถึงความรัก
ตะหนักค่าเพื่อนเหมือนท่วมท้น
ไม่อาจจักฝืนเต้องยืนทน
น้ำใสไหลล้นปนเปลือกตา
ขอกลับมายืนตรงที่เดิม
เพื่อเสริมพลังแรงให้แกร่งกล้า
ถึงแม้หัวใจจะอ่อนล้า
ยังปรารถนาพบเพื่อนเกลอ
๑ แก้วประภัสสร ๑
29/06/2554
ขอบคุณภาพจากกูเกิ้ลค่ะ
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
2571
