26 สิงหาคม 2554 11:41 น.
แก้วประภัสสร
คำโบร่ำโบราณท่านขานกล่าว
ยามหนุ่มสาวต้องตาพาหวั่นไหว
ย่อมมอบรักแบ่งปันกันด้วยใจ
ขวากหนามใหญ่ผ่านพ้นบนความจริง
แต่ถึงคราเลิกรักหักสวาท
ก็เหมือนคราด ลากลบ กลบทุกสิ่ง
เมื่อคราหมดวาสนามาแอบอิง
ต้องพึ่งพิงพึ่งพาอาศัยธรรม
เป็นสิ่งเดียวเกี่ยวใจไม่ให้เจ็บ
แม้หนาวเหน็บเพียงใดไม่ถลำ
จะค่อยคลายหายโศกลดโลกกรรม
ลดรอยช้ำบาดแผลที่แผ่ทรวง
แหละลุกขึ้นยืนสู้อย่างผู้กล้า
ใช้ปัญญาแก้ไขให้ลุล่วง
ใช้สติเตือนตนบนความลวง
ค่อยคลายบ่วงปมมัดที่ขัดใจ
เมื่อก้าวผ่านความทุกข์พบสุขสันต์
รู้เท่าทันความคิดจิตสดใส
ย่อมมองเห็นรอยยิ้มอิ่มเอมใจ
เริ่มต้นใหม่มีค่ามากกว่าเดิม
แก้วประภัสสร
26/08/2554
23 สิงหาคม 2554 11:53 น.
แก้วประภัสสร
เติมน้ำใจให้กันวันละนิด
เพิ่มชีวิตชีวารับฟ้าใหม่
ดวงอาทิตย์เจิดแจ้งแสงอำไพ
จะโลมไล้กายอุ่นละมุนกัน
เติมความรู้สู่สมองลองปัญญา
ชาติพัฒนาความคิดจิตสร้างสรรค์
สนับสนุนเด็กไทยให้ก้าวทัน
ร่วมสร้างฝันชี้นำทำสิ่งดี
เติมความรักด้วยรักโยงถักทอ
รักเพื่อก่ออนาคตอันสดสี
มอบความรักเมตตาและปราณี
ให้สุขขีทั่วแคว้นแผ่นดินไทย
มาเติมเต็มให้กันวันละนิด
เพิ่มชีวิตชีวาวันฟ้าใหม่
ยิ้มให้กันวันละนิดพิชิตภัย
กอดกันไว้สองมือคือพลัง
* แก้วประภัสสร *
23/08/2554
3 สิงหาคม 2554 14:40 น.
แก้วประภัสสร
เขาเล็งปืนเป้าหมายคล้ายทหาร
เหมือนชำนาญการรบครบทุกท่า
เท่าที่เห็นไม่รู้ดูจากตา
เหมือนเล็งมาอกฉันชักหวั่นใจ
ตอนเริ่มโตเป็นสาวคราวเอ๊าะเอ๊าะ
วัยกระเต๊าะจิ้มลิ้มแก้มอิ่มใส
อันทรวดทรงเอวบางสำอางไป
ยังพอไหวหลบลี้วิ่งหนีทัน
ใยมาเล็งตอนแก่โอ้แม่แก้ว
พายเรือแจวหมดหวังยังหวาดหวั่น
กลัวพายงัดหมุนคว้างอยู่กลางคัน
หากยิงฉันจริงจริงอย่าทิ้งเชียว
จงเสาะหาโอสภบดขยี้
ทาตรงที่บาดแผลโปรดแลเหลียว
อย่าปล่อยให้หดหู่อยู่ผู้เดียว
ใจแห้งเหี่ยวอาจโหยพาลโรยลา
ขอท่านอยู่ข้างกายอย่าหน่ายหนี
แกล้งทำดีเอาบุญเถิดคุณขา
รักษาแผลให้หายคลายอุรา
ก่อนชรามาเยือนดั่งเพื่อนกัน
แสร้งทำเป็นคนรักประจักษ์จิต
สุภาษิตยอดทองกระบองขวัญ
จงเป็นไม้กายสิทธิ์นิจนิรันดร์
นำทางฉันจนตายวายชีวา
+ แก้วประภัสสร +
03 สิงหาคม 2554
3 สิงหาคม 2554 14:06 น.
แก้วประภัสสร
เราล้วนเกิดเป็นไทยด้วยสายเลือด
ไม่แห้งเหือดความรักสมัครสมาน
ให้เวลายิ่งลักษณ์จักทำงาน
ค่อยประมาณประเมินผลตอนต้นปี
จักดีกว่าขัดแย้งปัดแข้งขา
ขุ่นข้องตาขึ้งเครียดแบ่งเบียดสี
น้อมรับสั่งพระกระแสแปลเป็นดี
สามัคคีเพื่อไทยได้พัฒนา
* แก้วประภัสสร *
03 สิงหาคม 2554
24 กรกฎาคม 2554 16:51 น.
แก้วประภัสสร
ฝนหลั่งฝั่งลาฝ้าลาน
บ้านเรือนเบือนร้านบานร่อน
ผืนดินผินดานผ่านดอน
แบ่งย้ายบ่ายหย่อนบ่อนยาว
กุ้งไข่ไก่ขิงกิ่งขาย
ลบหายหลายหนหล่นหาว
กายร่วงกลวงรับกับราว
กลิ่นคาวกาวคลุกุคน
จากซอกจอกแทรกแจกซ่าน
สะท้านสั่นเทาเศร้าท้น
ชีพหมองช่องหมายชายมน
ต้องทนตนท้อต่อที
ดาวหายดายเหี่ยวเดี๋ยวห่าง
กอบสางกางเสื่อเกลื้อสี
ดินกรังดังกรับดับกีร
แรงหมดรดมีรี่มา
ใดล้วนด่วนลี้ดีหลาก
โลมฝากลากฝอยลอยฝา
จำแลงแจ้งหลบจบลา
ก่อนฟ้ากาฝากกลากฟอน
ที่หมายทายมั่นทันมุ่ง
ฟ้าฟุ้งฟุ้งฟั่นฟันฟ้อน
เกี้ยวแคร่แก่คามกามคอน
กระเด้งเก้งดอนก้อนดิน
กอบหนำกำเหน็บเก็บหน่วง
ลึกห้วงลวงหากลากหิน
แบ่งแยกแบกยอบ่ยิน
กลับถิ่นกลิ่นเถือเกลือทา
ประดับปรับเด่นเป็นดี
เหล่าผองล่องผีลี้ผา
หามแคร่แห่คนหนครา
เห็นหมูหูหมาหามี
เพราะโลภพบลาภภาพลวง
จมทุกข์จุกท่วงจ้วงที่
หลับตาลาตรมลมตี
เดินหนีดีนับดับนาน
สุดสิ้นสินทรัพย์สับสน
เวียนวนวนว่ายวายหวาน
ทุกข์ทบทบทวนทวนทาน
โลภหลงลงลานล่านลา ฯ
@แก้วประภัสสร@
24 กรกฏาคม 2554
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟแก้วประภัสสร
หน้าส่วนตัว
1770
