13 มิถุนายน 2548 15:19 น.
แก้วนีดา
ทิ ว า วุ่ น รุ่ ง อ รุ น สั บ ส น
ใกล้รุ่งแสงทองเรืองรองจับท้องฟ้า
สกุณาอีกไก่ป่าส่งเสียงขับขาน
ผีเสื้อโบยบินพากันหาน้ำหวาน
ดอกไม้สดชื่นบานรับอรุณรุ่ง แห่งทิวา
ชีวิตของวันใหม่เริ่มอีกครา
บนกาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนผัน
ชีวิตต่างดิ้นรนหาทางรอดกัน
ในโลกปัจจุบันที่สับสนวุ่นวาย
เด็กน้อยต่างรีบตื่นแต่เช้าตรู่
ผู้ใหญ่ก็รับรู้เร่งรีบขมีขมัน
อาบน้ำแต่งตัวออกเดินไปพร้อมกัน
ชีวิตเริ่มต้นอีกวันที่วุ่นวาย
นี่หละหนอชีวิตมนุษย์สุดประเสริฐ์
ถือกำเนิดเกิดจากกรรมนำหนุน
วิริยะอุตสาห์พาจิตให้คิดกันวุ่น
ขอผลบุญนำส่งตรงสิ่งที่คิดด้วยจิตดี
พอบ่ายคล้อยแดดอ่อนชีวิตเหนื่อย
สายลมเฉื่อยต้องกายให้ห่วงหา
ใกล้พบค่ำหมดอีกวันแห่งแสงสุริยา
หยุดเวลาสับสนวุ่นวายในหนึ่งวัน
ตกราตรีท้องฟ้ามีจันทราสดใส
เดือนและดาวพร้อมหน้าฟากฟ้าไกล
ส่งแสงพราวราวส่งยิ้มแสนห่วงใย
ทุกชีวิตสุขอุราให้นิทราสุขารมณ์.
หลับเถิดหนอชีวิตวุ่นวาย
ขอเพียงมีไออุ่นแอบกายฉัน
โอบกอดด้วยสายใยรักผูกพัน
คืออ้อมอกอุ่นละมุนฝันฉันขอจากเธอ
หนึ่งคำแสนหวานที่เธอบอก
จะไม่ลวงไม่หลอกเจ้าจอมขวัญ
ขอแค่นี้ในอ้อมกอดมีให้กัน
หนึ่งคืนฝันในนิทราสุขารมณ์
หนึ่งคำรักขอฟังจากที่รัก
หนึ่งคำเฟ้อที่เธอมีให้ฉัน
หนึ่งคำเรียงร้อยถ้อยบอกกัน
หนึ่งคำรำพันฉันรักเธอเสมอนิรันดร์
รักเธอนะแม่เพื่อนรัก.......ยายฟ้าสีโครมคราม
แม่หวานใจของแก้วนีดา.....แม่ดอกฟ้าของใจ
แก้วนีดาแสนห่วงใย.....นำรักมากมายมามอบให้กับเธอ
ฟ้าสีคราม........ดูแลสุขภาพนะจ๊ะที่รัก.
สุดท้ายคิดถึงพี่ชายที่แสนดี..............
10 มิถุนายน 2548 11:07 น.
แก้วนีดา
ร า ต รี นี้ เ พ้ อ ห า
ทิวานี้ตลอดราตรีมิมีดาว
เคยทอแสงระยิบพราว
เต็มท้องฟ้าดาราราย
คืนนี้เศร้าขาดดาวและเดือน
เสียงหริ่งเรไรทำให้คิดทวน
ชีวิตครั้งเก่าอดีตมิหวน
ดังสายน้ำมิเคยไหลทวน
เช่นเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไป
ก่อนเคยสนุกลุกเล่นวิ่งไล่
เด็กน้อยมิเคยคิดถึงสิ่งใด
ดวงจิตผ่องใสมิต้องห่วงใย
ครุ่นคิดวุ้ยวายสิ่งใดไหนเลย
ครั้นพอเจ้าเติบโตพบสิ่งใหม่
จากโลกที่เคยสดใสสีชมพู
เด็กน้อยเริ่มรู้เขียนอ่านจากครู
ชีวิตใช่หรูต้องต่อสู้ดิ้นรน
กาลผ่านล่วงจนเจ้าเติบใหญ่
มีสิ่งใหม่หมุนเวียนเปลี่ยนเข้ามา
ผู้คนมากหน้าต่างจิตมิตรคบหา
สนุกเฮฮาตามประสาวัยเรียน
ครั้นเป็นผู้ใหญ่ชีวิตก็เปลี่ยน
การงานต้องมีหน้าที่ต้องทำ
ชีวิตระกำดิ้นรนแต่เช้ายันค่ำ
ทำงานหน้าดำให้ได้เงินเดือน
เวลามินานจากวันเป็นเดือน
ชีวิตลอยเลื่อนความเหงาเข้าหา
จากที่เคยสุขลุกนั่งเฮฮา
กลับเปลี่ยวกายาฝันหาดวงใจ
จะมีใครหนอเดินผ่านเข้ามา
ให้เจ้าค้นหาอุราหวั่นไหว
จากดวงจิตทีมิคิดถึงใคร
กลับเป็นรักใคร่ห่วงใยเขาจัง
ค่ำคืนนี้เขาคิดถึงเราไหม
หรือว่าไม่เขามิเคยคิดถึงใคร
เฝ้าถามฟ้าบอกผ่านสายลมไหว
หนึ่งคำ รัก มีให้จะรับไว้ไหมเธอ
ราตรีนี้ท้องฟ้าเงียบเหงา
ขาดดาวเป็นเพื่อนเช่นเคย
ใครคนนั้นจะรู้ไหมเอ่ย
แก้วนีดาส่งใจไปหาตลอดราตรี.
คิดถึงจึงออกมานั่งมองท้องฟ้า
ในราตรีที่ผ่านมา....แต่ท้องฟ้ากลับไม่มีเพื่อนยา
เจ้าดวงดาราแม้แต่ดวงจันทรา....ต่างพากันหายไป
เช่นดังเธอ....คนไกลตา...จะรู้ไหมว่า...แก้วนีดา...มานั่งคอยเธอ
ณ ตรงที่เก่า....เพื่อเฝ้ามองจันทรา....แต่แล้วเธอกลับไม่มา
ปล่อยให้เราต้องเหว่าหว้าเหงาเศร้าเดียวดาย...ณ ตรงที่เดิม.
9 มิถุนายน 2548 11:05 น.
แก้วนีดา
สองวันขาดการเข้าบ้านกลอนไทย
หัวใจแก้วนีดาแถบจะขาดลงรอนรอน
วันนี้โชคดีที่เจ้าบังอรมาเรียงมาร้อยบทกลอน
ในบ้านกลอนไทยได้อีกครา..แหมน่ารักจริง
เขียนบรรยายตามแต่ใจที่คิดถึงเพื่อน
เขียนตามคำเตือนและเรียกร้องจากใจ
เขียนตามที่สมองน้อยน้อยมันจะคิดออกมาได้
เขียนตามใจที่แสนจะคิดถึงและห่วงใยเพื่อนเราไงในบ้านกลอน
วันนี้ขอมาเขียนแบบกลอนเปล่านะค่ะเพื่อนๆๆ
ก็สองวันมาแล้วที่แก้วนีดาเข้าเน็ตไม่ได้......พยายามจนอารมย์บูดเลย
ทั้งสองวัน......คิดถึงเพื่อนๆๆมากๆๆเลยจ๊ะ......แล้วเพื่อนๆละค่ะ
คิดถึงแก้วนีดาคนนี้กันบางหรือเปล่า..เอ่ย.....
*_* * v * *_* *_*
7 มิถุนายน 2548 14:58 น.
แก้วนีดา
. รัตน์มณี ศรีแห่งเรือน .
รัตน์มณีสตรีแห่งศรีสยาม
พิศพัตรเลองามลักษ์จิ้มลิ้ม
พิศโอษฐยามเจ้าแย้มยั่วยิ้ม
พักตร์เพริศพริ้งเพราเย้ายวน
งามกิริยามารยาทสมหญิง
วาจาอ่อนหวานสุนทรีจริงเจ้าเอย
ดุจทิพย์ดนตรีบรรเลงเพลงเฉลย
ชื่นโสตใดไหนเลยเท่าเสียงเธอ
งานบ้านการเรือนเธอมิบกพร่อง
ปฏิบัติตนได้น่ายกย่องควรยิ่ง
สมเป็นรัตน์มณีศรีแห่งบ้านจริง
แม่หญิงอัญมณีศรีแห่งเรือน
ดุจเพชรเลอค่าจรัสตามาณพ
น้ำงามเด่นพิศุทธิ์ใสในมณี
ตำนิใดเจียระไนเธอได้มิมี
ดุจอัญมณีเลิศค่าน่าจับจอง
ดังหญิงเพรียบพร้อมคุณธรรม
ปฏิบัติตนงามล้ำค่าน่ามอง
วัฒธรรมไทยเธองามน่ายกย่อง
ชายใดได้ครองสมบัติงาม รัตน์มณี
หญิงใดทำตนได้ดังเช่นที่กล่าว
เธอคือสาวงามล้ำค่า ดัง รัตน์มณี
คู่ควรเป็นเอกแห่งบ้านสุขศรี
ชายนั้นถือว่าโชคดี มีรัตน์มณีศรีแห่งเรือน.
สตรีไทยควรจะทำตนเช่น กุลสตรี
คู่ควรกับประเพณีที่ดีของไทย
รักนวลพร้อมสงวนตนและใจ
ปฏิบัติตนงามได้ ดัง รัตน์มณี มีค่าควร
. รัตน์มณี ศรีแห่งเรือน .
อยากเห็นหญิงไทยทุกคนทำตัวน่ารักค่ะ
รู้จักงานบ้านการเรือน......ถึงแม้ว่าสมัยนี้จะเป็นยุคไอที....แต่
ประเพณีที่ดีงามของไทย.....ก็ไม่ควรที่หญิงไทยจะละเลย มิใช่หรือค่ะ.
3 มิถุนายน 2548 10:02 น.
แก้วนีดา
ดอกไม้ ของ ภุมริน
อุประมานตัวหญิงเป็นเช่นดอกไม้
โบราณว่า ภุมรินเห็นค่าเพียงน้ำหวาน
คืนวันล่วงเลยหมุนเวียนเปลี่ยนกาล
จากดอกไม้บานโสภาค่าหมดลง
เปรียบเช่นอิสตรีแรกดรุณี
บุรุษเช่นภุมรีต่างปองหมาย
หวังเชยชมดื่มชิมน้ำหวานจากกาย
แล้วทอดทิ้งจากไปไร้ค่าคุณ
แม้หญิงใดทำตนเช่นบุษบาริมทาง
บุรุษเช่นภุมราจะเห็นค่าหาไม่
หวังเพียงชิมแล้วจรจากไป
ปล่อยบุษบาไว้หมดค่าราคาจอง
เลือกได้ฉันขอเป็น บุษบามินตรา (คือดอกพุทธรักษา)
ดอกไม้ที่ใครอาจไม่เห็นคุณค่า
ไม่มีแม้กลิ่นหรือน้ำหวานให้ภุมรา
ขอมีค่าเทียบหิ้งบูชา พุทธรักษาก็พอ
อีกหนึ่งเอกองค์ บุษกร บุษบัน (คือ ดอกบัวสีน้ำเงิน
คืออีกหนึ่งของบุษบาที่ฉันฝัน และดอกบัวเผื่อน)
จะขอเป็นเช่นดอกไม้นามนี้นั้น
มากค่าคุณอนันต์ในจิตคิดตรอง
เกิดจากตรมในหนองบึงรกไพร
แม้มิใช่เพียงหนึ่งในใจของใครเขา
ขออยู่แบบนี้ ขอภูมิใจในตัวของเรา
มีศักดิ์เท่า บัวบังใบ ในเกียรติตน
พุทธะ นำจิต ชี้ทาง
จิตตะ นำทาง สว่างสงบ
วิมังสา หาทางหลุดพ้น สบาย
ขอเดินทาง สายกลาง คือ พุทโธ.
จิตที่สงบแล้ว ย่อมพบกับความสุข
แต่จิตที่ยังไขว่คว้า ย่อมพบความวุ้นวาย
ทางเดี่ยวที่จะทำได้ คือ หยุดคิด และพิจารณา
ด้วยรักและห่วงใยเพื่อนๆจ๊ะ....
จึงหวังว่าบทกลอนธรรมจะช่วยได้....
ไม่มากไม่น้อยไป....โดยเฉพาะ....
กับเด็กสาวรุ่นใหม่....ก่อนจะปล่อยตัวทำอะไรลงไป...
ขอให้คิดสักนิดนะค่ะ...คนดี...ดอกไม้ของชาติ....
เจ้าจะงามสดใส..และมองดูมีค่าเสมอตลอดไป...
ด้วยจิตใจที่ดีงามและการดูแลรักษาจิตใจ..พร้อมร่างกายที่..
สะอาดบริสุทธิ์...นะจ๊ะคนดี....ด้วยรักจากใจที่มอบให้กับหญิงไทยทุกคนค่ะ.
หน้าส่วนตัว
823
