บัวสี่เหล่า

แก้วนีดา

พระโคดมมุนีศรีศากยะ
ตรัสรู้อนุตตรอริยสัจ
สัมพุทโธโลกวิทูรู้วนวัฏ
เพราะสละอัตตาละตัวตน

          อวิชชาอาสวะวัฎฎะภพ
          รู้เจนจบละภพสามไปตามผล
          หยุดวัฎจักรข้ามโอฆะละวังวน
          จิตหลุดพ้นวิบากกรรมเป็นสัมมา

เสวยวิมุติสุขหมดทุกข์โศก
อยู่เหนืโลกสวรรค์พรหมบรมค่า
โคนโพธิพฤกษ์ริมธารเนรัญชรา
พิจารณาพระธรรมนำสอนคน

          เปรียบดอกบัวสี่เหล่าทรงเอาคิด
          ดุจเข็มทิศชี้ทางสร้างมรรคผล
          อาจรู้ได้เร็วพลันขั้นบุคคล
          เฉกเช่นดอกอุบลโผล่พ้นธาร

อุคฆติตัญญูรู้เห็นง่าย
เปรียบกันได้เหล่าที่หนึ่งซึ่งแก่นสาร
รอสุรีย์สาดแสงก็เบ่งบาน
งามสคราญสวยสล้างกลางสระบัว

          สองวิปัจจิตัญญูอยู่เคียงน้ำ
          ต้องสอนธรรมนำทางอย่างถ้วนทั่ว
          วันต่อมาก็จะบานบนก้านบัว
          ต้องฝึกตัวเตือนตนอดทนทำ

เหล่าที่สามเนยยะจะสอนยาก
เวลามากล้มแล้วลุกช่วยปลุกปล้ำ
ลึกนิดหน่อยใต้ชลธารก้านไม่ดำ
เหง้าไม่ช้ำรอจะบานกาลต่อไป

          สี่ปทปรมะบัวอาภัพ
          อยู่ติดกับโคลนตมจมธารใส
          บัวเน่าเปล่าเหยื่อเต่าปลามากินไป
          ทรงเปรียบไว้บัวสี่เหล่าที่กล่าวมา

แนวดำริที่พระองค์ทรงต้นคิด
หวังประสิทธิ์ประกาศศาสนา
สาวกพุทธหยุดฉุกคิดพิจารณา
ประเมินค่าว่าตัวเราบัวเหล่าใด