19 กรกฎาคม 2548 13:35 น.
แก้วนีดา
โอ้ย..ใครต้องทำครัวห้ามมั่วนะ..
เขียนเก่งบทกลอนอักษรไทย
มาเรามาเขียนกันไปตามทำนอง
ดูสิปล่อยให้พี่ภูเขียนไปก่อน
บทกลอนบางตอนไพเพราะดี
ไหนไหนพี่ภูจะมาพาไปไหน
จะมาพาไปเที่ยวเหนือใต้ที่ไหนหนอ
ดูทีหรือพี่ภูนะพี่ภูพ่อนวลละออ
จะพาไปเที่ยวที่ไหนหนอของเมืองไทย
เดี๋ยวก็บอกจะพาไปลงเรือเล่นน้ำ
ดูชื่นฉ่ำลงเล่นน้ำได้ดำหัว
เดี๋ยวก็บอกขึ้นไวไปแต่ตัว
โน้นรถทรัว์ขึ้นไวไวไปเที่ยวกัน
ไม่เอาแล้วขอกลับดีกว่า
ไปกับพ่อเจ้าประคุณพ่อทูลหัว
วิ่งไม่ทันเดี๋ยวบอกลงน้ำกลับขึ้นรถทรัว์
วุ้ยวิ่งกันมั่วไม่ไหวไม่ไปที่ไหนเลย
พอตกเย็นยังมาเข็นเขี่ยว
บอกประเดี๋ยวต้องเข้าครัว
โอ้ยพี่ภูนะพี่ภูอย่ามามั่ว
น้องดาไม่เข้าครัว.นั่นนะตัวพี่ภูต้องไปทำ
คิกๆๆๆ.น้องดาจะนั่งรอลุ้นเอาใจช่วย
โน้นไงพี่ภูคนดีจ๋าผักปลามีให้ด้วย
แต่น้องดาไม่ช่วยขอแต่ฉวย
ช้อนรอชิมแสนอิ่มใจฮื้อ.ฝีมือใครอร่อยดี..
คิก...คิก...คิก...วันนี้พี่ภูบอกว่าจะเข้าครัวทำกับข้าวให้น้องดาทาน........ห้ามโกงด้วย........ทุกครั้งเลย......พอถึงเวลา....น้องดาทำทุกที......เฮ้อ.....
14 กรกฎาคม 2548 16:13 น.
แก้วนีดา
.....ที่รัก.....
มองที่ขอบฟ้าไกลนั้น.......เธอจะมองเห็นความรักจากฉันคนไกล.......
ที่ทอแสงแข่งกับดวงดาราเต็มฟ้าส่งให้.....รักเธอมากจากใจรู้ไหมฟ้าคนดี
ในยามที่เธอแสนเหงา.....ขอเธอจงเงยหน้ามองดาวบนฟ้า.....
เธอจะมองเห็นว่าฉันส่งสายตา....พร้อมกับคำบอกว่ารักเธอนะจ๊ะฟ้าคนดี
ในยามที่เธอพบกับความทุกข์.....แก้วนีดาคนนี้หรือจะมีสุขได้....
แต่ยามใดที่เธอพบกับความสุขใจ....เราคนนี้จะขอยืนอยู่แค่ใก้ลใก้ลที่ปลายฟ้า
ณ จุดหนึ่งบนขอบฟ้าไกล.....เธอจะรู้ไหมหนอว่ามีคนที่ห่วงหา....
แม้ในยามที่เธอไม่เคยคิดกันกันเลยนะกานดา.....เราคนนี้ก็ยังจะขอฝากดวงใจมาให้ฟ้านะคนดี
ไม่ต้องร้องไห้นะคนดีที่น่ารัก....แก้วนีดาจะฟูมฟักรักเอาไว้ให้....
แล้วจะส่งมอบมันให้จากใจ....ส่งไปให้คนดีที่รักจากใจด้วยสองมือ
ขอเพียงเธออย่ามองข้าม....ความรู้สึกลึกลึกที่มี....
ความรู้สึกที่รักเธอมากนะคนดี....รักนี้จะมีให้แต่เธอเสมอไป
รักมากจากใจที่มีให้....จากคนไกลคนนี้ไม่เคยน้อย....
ถึงแม้ว่าจะต้องรอคอยเธอด้วยดวงใจ....
ถึงแม้ว่ารักนี้จะห่างไกล....แต่จะยังคงมีให้เธอตลอดไปช่วงชีวี
ขอส่งข่าวมาบอก....ว่าจะยังรอเธอนะตรงนี้....
จะไม่จากไกลไปไหนเลยนะคนดี.....
ขอรอคอยเธอ ณ ตรงนี้....ตรงตรงที่ที่เรารักกัน...ฉันและเธอ
ทุกคืนที่เอ่ยบอกคำว่ารัก....ทุกวาจาที่เอ่ย....
ทุกน้ำคำที่เฉลย....ทุกทุกลมหายใจนั้นมันมีแต่เธอเสมอไปนะจ๊ะ.ที่รัก.
7 กรกฎาคม 2548 14:01 น.
แก้วนีดา
บนทางเดิน แสนไกล
ฉันออกเดินทางไปเพียงลำพัง
ด้วยความหวังว่าจะได้พบสิ่งใหม่
สิ่งที่ตัวฉันคิดตั้งมั่นเอาไว้
บนหนทางที่แสนไกลได้ทอดเดิน
แรกเริ่มหลงดีใจที่ได้พบ
ใจน้อมนบพบเธอมากคุณค่า
ตลอดระยะทางของการคบหา
เธอพิสูจน์แล้วว่า จริงใจมีให้กัน
แต่แล้วมาวันหนึ่ง
วันที่ซึ่งฉันคิดไม่ถึง เธอจากลา
ด้วยหมดรักหมดอาลัยในคุณค่า
ตลอดระยะทางของเวลาค่าไม่มี
บนหนทางไกลไร้ค่าคุณ
คนเจือจุนให้ไออุ่นกลับหายหน้า
ฉันต้องเดินคนเดียวเปลี่ยวกายา
บนหนทางที่แสนไกลในทางเดิม
เดินคนเดียว หนทางเปลี่ยวแสนว่างเปล่า
ไม่เหงา ไม่ร้าวรอนไม่อ่อนไหว
ความสุขในวันนี้ ไม่ขอมีเธออีกต่อไป
ขอมีแค่ใจ ยิ้มรับวันใหม่ให้กับตัวเอง
บนทางเดิน แสนไกล ในทางเปลี่ยว
จะไม่แลไม่เหลียวมองใครไม่ห่วงหา
ออกเดินทางไกลหาจุดหมายในคุณค่า
ตลอดระยะเวลาค้นหาใจในทางเดิน
ใจฉันขอมีแต่เธอนะฟ้าฯ
ตลอดเวลาเพราะมีแต่ฟ้าฯอยู่ข้างกาย
ตลอดทางเดินที่แสนเปลี่ยวเดียวดาย
แก้วนีดามีแต่ฟ้าสีครามเป็นเพื่อนเคียงข้างกายตลอดมา
รักเธอนะ........แม่เพื่อนรัก........ฟ้าสีคราม
29 มิถุนายน 2548 15:00 น.
แก้วนีดา
อัฏฐศีล ศีลอุโบสถ
เช้านี้ ดาว หญิงสาวตื่นขึ้นมาด้วยความสดชื่น เพราะว่าเมื่อคืน
เธอฝันดี ด้วยเพราะเธอลดความคิด อคติ ที่มีต่อ นายยะ คนรักของเธอลงได้
ดาว คิดว่า วันนี้เธอจะขอถือศีลอุโบสถ เพื่อขอทำให้กายใจของเธอ
มีความสงบมากขึ้นไปอีกคงจะดีแน่ เพื่อที่จิตใจของเธอ
จะได้ไม่กวัดแกว่งซัดส่ายไปตามแรงกระแสแห่งความทุกข์ที่เกิดขึ้นมาอีก
และดาว ยังต้องการจะรักษาจิตของเธอให้มั่นคงอยู่ในศีล
และสมาธิที่สูงขึ้นไปจาก ธรรมะปฏิบัติ 5 ข้อคือ เบญจศีล และ เบญจธรรม
ที่เธอปฏิบัติมาด้วย ดาวคิดว่า จิตของเธอยังคงติดอยู่ในกิเลส และตัณหา 10 อยู่
ถ้าเธอรักษาศีลอุโบสถได้ จิตของเธอคงจะมีความสุขขึ้นอีกในระดับหนึ่ง
ดาวตั้งใจว่า จะขอให้เช้าวันนี้ของเธอเป็นวันดี
เป็นวันที่เธอจะขอรักษากายใจให้สะอาด
ด้วยการกำหนดว่า จะถือศีล 8 หรือ อุโบสถศีล
ที่ประกอบไปด้วยกันทั้งหมด 8 ข้อ คือ
1 ดาวตั้งใจว่าจะไม่ขอฆ่าชีวิตของใครในวันนี้
แม้แต่มด ยุ่ง ตัวเล็กๆที่มากวนเธอก็ตาม
2 ดาวรู้ตัวว่า ในการลักเล็กขโมยน้อยนั้นไม่มีในนิสัยของเธอ
แต่บางครั้งเธออาจจะเผลอเรอไปยิบของใครมาใช้
โดยมิได้บอกหรือขอจากเจ้าของก่อนก็ได้
วันนี้เธอจะ ต้อง ไม่เผลอเป็นอันขาด
3 ดาวรู้ว่าเธอกับนายยะ ซึ่งคบหาเป็นแฟนกันก็จริง
แต่เธอกับนายยะ ยังไม่ได้มีอะไรเกินเลยต่อกันมากไปกว่าแค่
การคบหาดูและศึกษานิสัยของกันและกัน เธอจึงคิดว่า ศีลในข้อนี้
ของเธอนั้น บริสุทธิ์แน่นอน
4 ดาวไม่ใช้คนที่ชอบพูดโกหกกับผู้ใครเลย
และดาวเองก็ไม่ชอบให้ใครมาพูดโกหกให้เธอฟังด้วยเช่นกัน
5 ดาวนั้นเป็นคนไม่ชอบเสพพวก
เครื่องดื่มมึนเมาทำลายสติทั้งหลายอยู่แล้ว
6 ดาวคิดว่า ข้อนี้สิจะยากสำหรับเธอ เพราะว่าโดยปกติ
ดาวจะทานอาหารครบทุกมืออยู่ทุกวัน แต่ดาวคิดว่า
วันนี้เธอตั้งใจแล้วว่า จะขอ รักษาศีลอุโบสถให้ได้
ดังนั้นดาวจะต้องหยุดทานอาหารตั้งแต่หลังเที่ยงเป็นต้นไป
จนกว่าจะถึงรุ่งอรุณของวันใหม่
7 ดาวนั้นโดยปกติจะไม่ชอบร้องรำทำเพลงอยู่แล้ว
แต่ดาวจะชอบนั่งติดอยู่หน้าจอทีวี แต่ดาวคิดว่านี่ไม่ใช่ปัญหา
ถ้าในวันนี้เธอจะไม่ได้ดูทีวีสักวัน ดาวคิด
8 ดาวนั้นชอบนอนบนที่นอนนุ่มๆสบาย แต่วันนี้
ถ้าเธอเผลอตัวหลับไปเธอจะต้องไม่ขึ้นไปนอนบนที่นอนนุ่มๆ
ในห้องนอนเด็ดขาด เพราะว่า มันจะทำให้จิตของเธอ
ต้องติดอยู่ในอารมย์เกียจคร้าน เพราะว่าได้นอนในที่นอนนุ่มสบายนั้นเอง
ในระหว่างวันนี้ที่ดาวตั้งใจจะขอถือศีลอุโบสถนี้
ดาวคิดว่า เธอ ควรจะไปทำบุญ ฟังธรรม หรือไม่ก็
สวดมนต์ นั่งสมาธิประกอบไปด้วย ก็คงจะดี
เพราะว่า เท่ากันเป็นการช่วยให้การถือปฏิบัติ รักษาศีล 8 ของเธอในวันนี้
จะได้ส่งผลมากน้อยขนาดไหนได้นั้น
จะเป็นการทดสอบตัวของเธอเองไปด้วยเลย ดาวคิด.
๑. หนึ่งชีวิต ถือกำเนิด เกิดขึ้นมา
ต่างมีค่า ในชาติพันธุ์ ของพงษ์เผ่า
ชีวิตใคร ใครก็รัก มีควรฆ่าเขา
ชีวิตเรา มาใช้กรรม ตามครรลอง
๒. ของของใคร ใครก็รัก ใครก็หวง
ทรัพย์ทั้งปวง หามาได้ ไม่คิดชั่ว
การฉกชิง วิ่งราว เข้าตามั่ว
คิดสิ่งชั่ว ชีวิตวาย อาจตายฟรี
๓. คำว่ากิ๊ก ชั่งคิดแท้ แหมคิดไป
เราคนไทย ควรยั้งคิด พิจารณา
หยุดกันเถิด หยุดการมั่ว ลดคุณค่า
พิจารณา ควรรู้ว่า ค่าเรามี
๔. หนึ่งคำพูด อาจนำพา มาซึ่งทุกข์
หมดความสุข ด้วยดวงจิต คิดโกหก
คำพูดผิด ทำวอดวาย จิตใจตก
ดังลงนรก ด้วยคำพูด เพียงหนึ่งคำ
๕. หยุดเถิดหนอ ถ้าทำได้ เพียงครั้งหนึ่ง
ไม่ต้องพึ่ง สิ่งมึงเมา บรรเทาชั่ว
หยุดกินเหล้า หยุดมึนเมา จิตเศร้ามัว
ประมาทตัว อาจพาไป วายชีวา
๖. ชีวิตนี้ ก่อเกิด กำเนิดกาย
ต่างอยู่ได้ ด้วยปัจจัย ในอาหาร
บริโภคมาก มิก่อผล ให้ชื่นบาน
ควรประมาณ หยุดลง ตรงเที่ยงไป
๗. สิ่งบรรเทิง อาจมีสุข หรือทุกข์แฝง
ไม่เคลือบแคลง แห่งภัยมัว ชั่วอบาย
มองรูปทรง องค์เอว แต่งเฉิดฉาย
ล้วนอบาย ยมุขไซร้ ไม่ควรทำ
๘. ยามเหนื่อยล้า อ่อนกาย ได้หลับนอน
ขอเพียงหมอน แค่หนุนนอน หลับสบาย
ยกเว้นฟูก อาจผูกจิต เกียจคร้านกาย
ติดสบาย ที่นอนหรู ดูฟุ่มเฟือย
@ นี่หละคือแปดข้อ อัฏฐบัติ
ที่พึ่งจริงแห่งจิต ปฏิบัติ
สมาทานอุโบสถ กำจัด
ปฏิบัติรักษาได้ ในข้อธรรม.
27 มิถุนายน 2548 12:11 น.
แก้วนีดา
...... หยุด...อคติ ......
ดาว เด็กสาวยังคงมีความคิดในใจต่อไปว่า
เธอจะต้องตัดคำว่า อคติ ที่เธอเคยมี
ออกไปจากความคิดของเธอให้ได้ตลอดไป
เพราะเพียงแค่คำว่า* อคติ * เพียงคำเดียว
ยังทำให้เธอต้องเป็นทุกข์ได้มากมายถึงถึงเพียงนี้
นี่ขนาดเธอแค่มีความคิด อคติ ให้กับ นายยะคนรักของเธอ
เพียงแค่คนเดียว เธอยังมีทุกข์มาก และถ้า.เธอปล่อยให้
เจ้าคำว่า * อคติ * มาเป็นตัวครอบงำนำความคิดของเธอ
ให้มองดูคนรอบตัวเธอ ด้วยความคิดแบบยังมีอคติ
เธอจะต้องมิได้พบกับความทุกข์แสนสาหัสเลยหรือนี่ ดาวคิด
*อคติ * เพียงเพราะว่า ดาว เกิดมีความรักใคร่ในตัวของนายยะ
ซึ่งตลอดมาเขาทำตัวไม่ดีแต่ ดาว ก็มองไม่เคยเห็นเลย เพราะว่า
เธอมีความพึ่งพอใจและรักใคร่ นายยะมากนั่นเอง
*อคติ * เพียงเพราะว่า ดาว จะเกิดความโกรธ ความโมโหให้กับคนทุกคน
ที่นำเรื่องราวที่ไม่ดี ของการกระทำของคนรัก คือ นายยะ มาบอก
มาเล่าให้เธอฟัง
*อคติ * เพียงเพราะว่า ดาว กำลังหลง นายยะแบบชนิดว่า
มากมายเสียจนเธอขาดเหตุผลในการจะพิจารณาสิ่งต่างๆ
รอบตัวเธอ
*อคติ * เพียงเพราะว่า ดาวกลัว เธอกลัวที่จะต้องสูญเสียนายยะไป
เธอกลัวว่า ถ้าเธอเชื่อในเรื่องต่างๆที่คนอื่นพูด จะทำให้นายยะโกรธเธอ
และเลิกคบเธอ และในที่สุดเธอ ก็กลัวว่าเขาจะเดินจากเธอไป
ดาวคิดต่อไปว่า เพียงเพราะคำว่า * อคติ * คำเดียวแท้ๆ
ถ้าเธอสามารถ ลด ละ เลิกได้ เธอจะพบกับความสุขใจ
ความสบายใจได้มากมายขึ้นอีกขนาดไหนหนอ..เพราะว่า
เธอมั่วปล่อยให้เจ้าคำว่า * อคติ * นำทางเธอมาเสียนาน.
อคติ
หยุดคิด หยุดติด คำ อคติ
ความพึ่ง ความพอใจ รักใคร่
ส่งผลให้ ใจทุกข์ ห่วงใย
แรงกรรม นำส่งไป ฉันทาคติ
หยุดเถิด หยุดทำ ตามความคิด
จะได้มิเกิด สิ่งผิด ติดในใจ
ลำเอียง เพราะความโกรธ ที่มีให้
โทสาคติ นำไป ใครพูดมิฟัง
เพียงคำเดียว ที่ทำให้ เกิดก่อ
*รัก * คำนี้ เจ้าชั่งแสน ทำให้ทุกข์กาย
ลำเอียง เพราะหลง รักเขามากมาย
โมทาคติ สุดท้าย ทุกข์ใจ ก่ายกอง
บทสรุป ของคำว่า หลงรัก
ให้แน่ประจัก ผลทุกข์ สู้ใจ
ด้วย ความกลัว ก่อเกิดให้
ภยาคติไซร้ หวั่นไหว ในความกลัว
อคติ คำเดียว นี่หนอ
ก่อเกิด ความทุกข์ ยิ่งใหญ่
รัก โกรธ หลง กลัว นั้นไง
ทุกข์ใหญ่ ลด ละ เลิกได้ สุขใจเอย.
หน้าส่วนตัว
1512
