30 สิงหาคม 2548 11:09 น.
แก้วนีดา
ฉันและเธอ
# การลงแข่งแม้ต้องเหนื่อยฉันไม่ท้อ
ด้วยยังมีเธอรอพร้อมให้กำลังใจแบบนี้
แม้ระยะทางที่เหลือในวันข้างหน้าอุปสรรคยังมากมี
ฉันคนนี้ก็ยังพร้อมจะก้าวเดินไปหาจุดหมายปลายทาง
# ฉันเชื่อในสิ่งที่เห็นฉันจะเป็นคนไขว่คว้ารักแท้
ตลอดระยะทางที่ผ่านแม้จะแย่แต่ฉันจะต่อสู้
ยังมีเรื่องราวต่างต่างอีกมากมายให้ฉันต้องเรียนรู้
เป็นดังครูที่เข้ามาสอนในแต่ละตอนของบทเรียน
# เคยคิดว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้พบรักแท้
เลยต้องเจ็บได้รับบาดแผลให้เธอต้องเยียวยา
ทั้งที่ตลอดระยะทางฉันไม่เคยมองเห็นเธอในสายตา
แต่เธอก็ยังคงดีกับฉันเสมอมาแม้ว่าฉันไม่เคยเห็นค่าของเธอเลย
# จนมาถึง ณ จุดนี้ จุดที่ฉันคนนี้เชื่อมั่น
การลงแข่งขันที่ผ่านมานั้นมีเธอคอยลุ่นอยู่ที่เส้นชัย
เพราะเหตุผลที่เธอไม่เคยบอกใครแม้ว่าฉันจะสงสัย
รักแท้ คือสิ่งที่เธอเก็บซ่อนมันเอาไว้ในใจของเธอเสมอมา
# รัก ทีมีแต่ความสวยงามจากภายในใจของเธอ
รัก ที่เธอพร้อมเสมอจะยิบยื่นส่งให้กับฉัน
รัก สายใยที่เธอถักทอมาตลอดระยะทางการแข่งขัน
รัก คำเดียวแต่สั้นสั้นที่เธอคงมั่นรอส่งให้ฉันตรงหลักชัย.
.
26 สิงหาคม 2548 15:14 น.
แก้วนีดา
พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์ที่ 27 สิงหาคม
จะตรงกับวันเกิดของ คุณภูมินทร์ เพื่อนคนพิเศษของแก้วนีดา.......
แต่ว่าพรุ่งนี้เราไม่ได้มาทำงาน......
เลยไม่ได้เข้ามาในบ้านกลอนไทยแห่งนี้......
ดังนั้นวันนี้เราเลยถือโอกาสนี้มาอวยพรวันเกิดให้กับคุณภูมินทร์.....ล่วงหน้านะจ๊ะ......
ขอให้มีความสุขมากๆๆนะจ๊ะคุณภูฯ......
คิดสิ่งใดก็ขอให้สมดังที่ใจหวังนะค่ะ.......
คิดถึงมากๆๆนะค่ะ......เป็นห่วงด้วย.....
ดูแลสุขภาพด้วยนะคนดีของใจ.
สุขสันต์วันเกิดภูมินทร์.27 ส.ค.
27 สิงหามาครบ
ครบรอบอีกครา
วันเกิดภูมินทร์ธรา
สุขหรรษาขอโชคดี
คิดสิ่งใดขอให้สม
สิ่งภิรมย์ต้องศรี
ส่งสุขเพิ่มทวี
เกษมศรีตลอดกาล
อวยพรให้ได้แค่นี้
ขอเธอมีแต่ความสุข
ปราศจากทุกข์
สุขเกษมทุกวันไป
อีกให้เธอพบ
บรรจบสิ่งที่ฝัน
เพริดแพรพรรณ
สุขสันต์นิรันดร์เทอญ.
คิดถึงเสมอจ๊ะคนดี....ไม่ต้องเป็นห่วงเรานะ....
ทำงานให้เสร็จนะจ๊ะ......เราขอส่งแรงใจไปช่วยให้งานสำเร็จดังที่คุณภูตั้งใจเอาไว้นะ......แล้วดูแลสุขภาพด้วยละ......เสร็จงานแล้วคงจะได้กลับมาคุยกันดังเดิมนะ......แต่ตอนนี้ขอแค่วันละ 5 นาทีเท่านั้นพอจ๊ะคนดีของใจ
26 สิงหาคม 2548 12:55 น.
แก้วนีดา
ห้องมืด
หันมองซ้ายเหลียวมองขวา
หวาดผหวาให้ใจหาย
ตื่นจากฝันที่พริ้งพราย
มองรอบกายแสนมืดมน
ไร้แล้วสิ้นทุกสิ่งที่ฝัน
ทุกคืนวันไร้ค่าหมดความหมาย
สิ่งรายล้อมต่างสูญหาย
มลายสิ้นในพริบตา
ทุกสิ่งที่สร้างสมมา
ด้วยหวังว่ามีเธอสานต่อ
ตลอดเวลาที่ต้องรอ
ไม่เคยท้อหมดแรงใจ
หากบัดนี้หมดหวัง
อ้างว้างเหน็บหนาว
แสนเจ็บและปวดร้าว
ต้องเศร้าเดียวดาย
หมดแล้วความรู้สึกดี
ไม่มีแล้วเยื่อใย
ทิ้งสิ่งฝันที่วาดไว้
ในห้องใจที่มืดมน
25 สิงหาคม 2548 11:31 น.
แก้วนีดา
โชคดี
ตลอดเวลาที่ผ่าน
วันวานที่ล่วงเลย
ความฝันที่คุ้นเคย
กลับพลันมลายหาย
สิ้นแล้วสายใย
จากใจที่ห่วงหา
ความรักที่หมดค่า
น้ำตาไหลริน
ก่อนสองเราร่วมฝัน
สร้างสัมพันธ์ใกล้ชิด
สองใจแนบสนิท
มิใคร่คิดล้างลา
ก่อนฉันเคยฝันดี
ทุกราตรีในค่ำคืน
คืนได้จะให้คืน
คืนสิ่งฝันในวันวาน
อนิจจาเธอเปลี่ยน
หมุนเวียนตามกาล
เวลามินาน
รักนั้นโรยลา
ไหว้พระสวดมนต์
ขอช่วยดลบันดาล
ตั้งจิตอธิษฐาน
ประทานพรเธอโชคดี.
.........................................................................................
มองท้องฟ้าทุกคราที่คิดถึง
ใครคนหนึ่งจะรู่ไหมว่าเรารอ
ใครคนนั้นที่ฉันฝันหามาพนอ
เธอจะรู้ตัวไหมหนอมีคนรอทุกลมหายใจ
รู้ตัวไหมว่าฉันนั้นคิดถึง
อยากจะบอกให้ลึกซึ้งตรงกลางใจ
แถมอยากกอดพร้อมอ้อนว่าห่วงใย
อยากจะบอกเธอคนไกลว่า คิดถึงจัง
คิดถึงนะจ๊ะ....เพื่อนรัก...ฟ้าสีคราม.
19 สิงหาคม 2548 12:49 น.
แก้วนีดา
ทางเดิน
จับปากกาขีดเขียน
เรียบเรียนเรื่องกรรม
ขอบุญน้อมนำ
บทธรรมชีทาง
ธรรมชาติเฉกธรรม
เอื้อนำค้ำจุนโลก
มิใช้เคราะห์ทำนำโชค
แต่กรรมนำสรรค์สร้าง
อย่าให้หนึ่งชีวิต
เดินหลงผิดทาง
ดังควันดำอำพราง
ปิดทางสว่างเดิน
ขอจงครวญคิด
พินิจเรื่องกรรม
แสงสว่างในธรรม
ช่วยชี้นำจิตใจ
ขอพุทธน้อมจิต
ยกสิบนิ้วพนม
หนึ่งศรีษะกล้ม
น้อมนำธรรมมา
พระธรรมโปรดช่วย
เอื้ออำนวยสุขพา
ปลดทุกข์โรคา
ชี้ทางสว่างเดิน
หน้าส่วนตัว
1252
