28 มกราคม 2547 16:17 น.
แก้วนีดา
เก็บซ่อนน้ำตาไว้
เมื่อวานฉันยังยิ้มได้
เมื่อวานฉันยังหัวเหราะเสียงสดใส
เมื่อวานฉันยังฝันไปไกลแสนไกล
เมื่อวานฉันยังได้รับไมตรีจากใจให้กับเรา
แต่มาวันนี้ฉันกลับเป็นตรงกันข้าม
แต่มาวันนี้ฉันกลับต้องมานั่งทำหน้าเศร้า
แต่มาวันนี้ฉันกลับต้องมานั่งเงียบเหงา
เพราะวันนี้ฉันกลับไม่มีเขาอยู่ในใจฉันอีกต่อไป
ก็..เรื่องมันเศร้าเพราะฉันคนอ่อนไหว
วันนี้ฉันอยากจะร้องไห้แต่ฉันต้องเก็บซ่อนน้ำตาไว้
เพราะฉันไม่กล้าร้องไห้ให้ใครๆเห็น.
28 มกราคม 2547 16:01 น.
แก้วนีดา
ถ้าหากมองดู..ท้องฟ้า..ก็จะเห็นเมฆขาว
แต่เราก็รู้ว่า..เธอฝากความรักมา..กับสายลม
ถ้าหากมองดู..ท้องฟ้า..ก็จะเห็นสีฟ้า
แต่เราก็รู้ว่า..เธอฝากความรักมา..กับแสงตะวัน
ถ้าหากมองดู..ท้องฟ้า..ก็จะเห็นว่า
เธอมอบความรักมาครอบคุมทั่วหล้าและตัวฉัน
เธอมอบไมตรีส่งมาให้เราทุกเวลา..ทุกวัน
เธอคือเพื่อนฉัน..โอเจ้าฟ้าสีคราม
เรานั้นหรือ..เราคือเพื่อนใหม่ของฟ้า..
เราคือเพื่อนแท้..เพื่อนที่รักฟ้าไม่มีข้อแม้ใดใด
เราคือเพื่อน..ถึงแม้จะอยู่แสนไกล
แต่รักของเรานั้นไซร้..มีให้ฟ้ามากมายไม่มีพอ
เรามีรักส่งมาให้ทุกลมหายใจของเธอ..นะฟ้า
โปรดรู้ไว้เถอะว่า..รักของเรานั้นยิ่งใหญ่
แม้เทียบได้มากกว่า..ภูผา..นภากาศ..นะเจ้า
อีกเย็นฉ่ำ..ดื่มด่ำ..ล้ำลึกมากกว่ามหาสมุทรใด
เรารักเธอมาก..จนถึงมากที่สุดของปายฟ้า
ที่สุดขอบฟ้า..นั้นหละคือจุดสิ้นสุด..รักของข้า
ความรักของข้าที่จะมีให้กับเพื่อนยา
เพื่อนที่ชื่อ..ฟ้าสีคราม..สีของฟ้าที่ข้ารัก
สีที่ข้ารักเจ้า..เป็นหนัก..เป็นหนา
โอ้เจ้าฟ้าสีคราม..ฟ้าสีครามเจ้างามตา
นามของเจ้ารู้ไหมว่า..จับใจข้าตลอดมา
อีกลำนำบทกลอนที่เจ้าส่งเข้ามา
ทำให้ข้าทราบซึ้งเป็นหนักหนา
ทำให้ข้ามองเห็นเจ้ามีไมตรีมา
ทำให้ข้าเฝ้าพวงหลงคำนึงนึกถึงหา
โอ้เจ้าเพื่อนยา..เพื่อนข้า..ฟ้าสีคราม
เรานั้นขับลำนำได้น้อย..ไม่ค่อยไพเราะ
อาจไม่เสนาะรืนหู..อีกดูขัดนัยตา
โปรดอภัย..ให้เราด้วยเถอะนะฟ้าสีคราม
เราจะพยายามขับลำนำ..ให้เจ้าฟัง
ลำนำความรัก..ของเราที่มีมอบให้ต่อเจ้า
ลำนำของเรา..อาจสู้ลำนำของเจ้าไม่ได้เลย.
หน้าส่วนตัว
2357
