26 เมษายน 2548 15:31 น.
แก้วนีดา
....เวลา....
.....ตะวันขึ้นแล้วที่ ปรายขอบฟ้า
........ตรงทิศา มา ยอแสง
............เคลือนคล้อย ตามโค้งฟ้า คราแสดง
................หมดเรี่ยวแรง ครายามเย็น ก็หมดวัน
.....ผ่านวันคืน วันชื่น วันคืนสุข
........มีทั้งทุกข์ สนุก และสุขสันต์
............มีเหนื่อยบ้าง ทุกข์บ้าง สลับกัน
...............ขอนั่งชมจันทร์ ชมดาว ที่พราวตา
.....มานับเดือน นับดาว กี่คราวแล้ว
........ขอสร้างตำนาน สานแนว ต่อความฝัน
............จะเหนื่อยท้อ อย่างไร ไม่สำคัญ
................ขอสานฝัน สายสัมพันธ์ ฉันและเธอ
.....หลายร้อยวัน ร้อยคืน ทั้งตืนหลับ
........ความรัก ไม่เคยลับ จากใจให้มา
............ขอเพียง เชื่อมั่น ความจริงใจในวาจา
................คำสัญญา ที่ให้ไว้ ไม่ลืมกัน ฉันรักเธอ.
เพลงรักเอย
รักเอยจริงหรือที่ว่าหวาน
หรือทรมานใจ....รักนี้มีสุข ทุกข์เคร้าไป
ใครหยั่งถึงเจ้าได้....คงไม่ช้ำ ฤ ดี
รักเอยรักที่ปรารถ....รักมาประดับชีวี
หวั่นใน ฤ ทัยเหลือที่....แกล้งรักลวงชีวี
แล้วรักขยี้ใจ.....ฮือ....ฮือ.....
ฯลฯ
24 เมษายน 2548 13:38 น.
แก้วนีดา
จากใจ
ดีใจที่เธอไม่ได้เปลี่ยนใจไปจากฉัน
แม้ความคุ้นเคยจะล่วงเลยพ่านมานานวัน
แต่ที่สุดของใจนั้น ไม่ได้แปรผันเป็นอื่นกัน
ขอบคุณทุกคืนวัน ที่เธอยังคงมั่นดังเดิม
ขอบคุณวันเวลาและระยะทาง
ที่เป็นตัวกลางทดสอบความอ้างว้างว่าไม่หวั่นไหว
ขอบคุณที่ทำให้รับรู้ในคุณค่าของหัวใจ
ถึงความซื่อสัตย์ในตัวของใคร...ในบางคน
จะเก็บเกี่ยวความฝันของสองเราไว้
กับการพบกันของสองใจที่อ่อนไหว
จะเก็บไว้อิงแอบแนบชิดอยู่ภายใน
แม้นว่าเราสองต้องห่างไกล แต่ใจยังคงชิดติดตรึง
จะเก็บคืนวันเก่า เก่า
คืนที่สองเรานั่งมองดาวที่พราวคนละฝั่งฟ้า
คืนที่สายลมรักแห่งกาลเวลา
พัดพาใจเราสองมาผูกพัน ฉันและเธอ
จะเก็บเอาไว้ให้คิดถึง
วันซึ้ง ซึ้งกับความสุขในวันนั้น
พร้อมมอบความรู้สึกดี ดีให้ต่อกัน
ไม่เปลี่ยนผันแม้ว่าวันจะเปลี่ยนไป
วันนี้ก็เหมือนวันธรรมดาวันหนึ่ง
แต่มีเธอเข้ามาให้รู้สึกพิเศษกว่าวันไหนไหน
ด้วยก่อเกิดความรุสึกดีดีขึ้นในหัวใจ
ทำให้ฉันยิ้มได้ ยิ้มที่สดใสกว่าทุกวัน
เวลาคิดถึงเธอครั้งใดหัวใจให้ไหวอ่อน
แอบส่งความเอื้ออาทธด้วยใจที่ไหวสั่น
ไม่อยากคิดถึงความห่างไกลระหว่างกัน
ขอวันนี้เพียงเท่านั้นที่สองเรามีกันและกันตลอดไป.
.........แด่คุณ........
23 เมษายน 2548 18:30 น.
แก้วนีดา
...ไม่น้อยใจ...
๑ ดีใจมาก รู้ไหม..........
ที่พี่วาดกลอนอักษรสาส์น
ถึงน้องน้อยคนนี้ที่พี่รักมาแสนนาน
แม้ไม่กล้าเอ่ยนามก็ตามที
๒ จะสำคัญอะไรกับกลอนอักษรสวย
ขอเพียงพี่รินรดด้วยจิต ที่คิดถึง
ถ้อยคำใดที่พี่ร้อยสร้อยให้คำนึง
น้องคงไม่ซึ้งเท่าหนึ่งใจพี่ที่คิดถึงเลย
๓ เมื่อใจหญิงให้กริ่นเกรงตัวพี่นัก
กลัวพี่หมดรักน้องคงหมองเศร้า
ด้วยถ้าพี่พบหญิงงามคงหายเหงา
น้องน้อยคนนี้คงแต่เศร้า จึงเลี่ยงครวญ
๔ จะไม่ให้น้อยใจกระไรเหล่า
น้องต้องโศกเศร้าเฝ้ากำสรวล
ด้วยพี่ชายมิเคยเอยคำควร
ปล่อยน้องให้โศกวิโยคแต่ผู้เดียว
๕ ทุกบทกลอนอ้างรักไม่มีเลย
พี่แอบเอ่ยอ้างอิงแต่หญิงอื่น
แต่ปลอยน้องให้ทนต้องจำฝืน
แอบสอื้นอ่านบทกลอนตลอดมา
๖ พี่ไม่เคยเอยนามถามถึงรัก
ตัวน้องจักษ์เอยไปกระไรพี่
เหมือนน้ำท่วมปากให้หนักในฤดี
ทุกราตรีที่ผ่านมาก็เฝ้ารอ
๗ แค่หนึ่งคำในความหมายให้สมศักดิ์
คำเดียวว่า พี่รักน้องมาก เช่นกันหนา
คำเดียวที่น้องเฝ้าคอยคนึงตลอดมา
เพียงคำนี้ คำเดียวจากพี่ยาที่แสนดี
๘ แม้ไม่อ้างอย่างที่พี่ควรอ้าง
จะขอให้น้องนางขบคิดสิ่งใดได้
นามก็มีด้วยพี่คิดว่าไม่สำคัญ ประการใด
คงไม่เท่าใจของพี่ชายที่รักกัน และมั่นคง
๙ เถอะ...ถึงมิเคยเอ่ยนามของน้องน้อย
แต่บทกลอนพี่เรียงร้อยถ้อยแถลงแจงให้
บอกว่า ใจพี่ซื่อสัตย์ต่อน้องดังที่แจ้งไว้
น้องขอแสดงตอบ ขอบคุณพี่ชายด้วยใจให้เช่นกัน
.........ตอบคุณ.......
22 เมษายน 2548 10:52 น.
แก้วนีดา
โอ้ย.คนน่ารัก
โอ้ย........ไม่รู้หรือไงว่ามีใจมั่น
คนอะไร.......ใยไม่รู้ใจกัน รักมั่นเสมอ
มีแต่เธอ.......และเธอรู้ไว้ด้วยนะ เออ
โอ้ย........รักมั่นเสมอคือ เธอ เธอผู้เดียว
ผู้ชายอะไรก็ไม่รู้เน้อ ทำไมถึงได้ดีขนาดนี้.......
ถ้ามีสักคนนะ พ่อหน้ามน.......โอ้ย.....รักล้นจนตาย
จะมอบตัวและหัวใจ.ความรักบำรุงบำเรอให้ไม่แหนงหน่าย
ขอเพียงแค่เธอพ่อหน้ามน..ขอแค่อย่าเป็นคนหลายใจได้ไหมเธอ
แต่ที่แน่แน่เท่าที่รู้.เธอคือคนดีที่อยู่ในใจฉัน
ขอแต่เพียงวันนี้.หรือพรุ่งนี้ของทุกคืนวัน
ขอแค่ให้เธอยังคงมั่น.ขอแค่ความรักที่เธอมีอยู่ให้กับตัวฉัน
แล้วรักเราสองจะสุขสรรค์นิรันดรคือเรามีกันและกัน คือ ฉันกับเธอ.
ได้พบกับคนที่น่ารักเช่นเธอ....ฉันก็ดีใจมากแล้วนะ.......
และยิ่งทราบว่า......เธอนั้นก็รักฉันอีกด้วย.....
โอ้....อะไรจะสุขใจเท่านี้ไม่มีอีกแล้วนะ....พ่อหน้ามน....คนดีของหัวใจ
และที่สำคัญกว่าสิ่งใดใด......ในโลกนี้ คือ...
เธอยังไม่เคยหันไปมองผู้หญิงคนไหนนอกจากฉันคนนี้อีกเลย
นี้แหละคือข้อดี.....ที่เธอทำให้ฉันนั้นรักและมอบใจให้กับเธอ....จนหมดใจเลย..
รู้ไหมจ๊ะ.....คนดีของดวงใจ....คนดีของฉัน.....
ขอบคุณมากจ๊ะ ที่เธอมีรักมั่นคงให้กับฉันเสมอตลอดมา......ถึงแม้ว่า..
ในบางเวลาของใจฉัน......มันอาจจะมองค้ามความดีความรักที่คงมั่นของเธอไปบ้างในบางหน.......
แต่เธอ...ก็ไม่เคยเลยสักครั้ง....ที่จะหมดรักในตัวฉัน.....
ขอบคุณนะค่ะ.....พ่อหน้ามน....ขอบคุณที่เธอมีรักที่คงมั่น...
มีรักที่จริงจากดวงใจของเธอ.....และนำมันมามอบให้กับฉัน...ตลอดมา.
ขอบคุณมากค่ะ....พ่อหน้ามน...คนดีของใจ.....
ฉันจะรับความรักที่คงมั่นของเธอเอาไว้ในใจ....และรับว่าจะดูแลมันตอบด้วยใจเช่นกัน
และพร้อมกับรับว่า.......ฉันจะ....มีความรักที่คงมั่น....ตอบกลับให้เธอได้ชื่นใจในสักวันนะค่ะ.....พ่อหน้ามนคนดีของใจ.
21 เมษายน 2548 13:22 น.
แก้วนีดา
* คิดถึงจัง *
เมื่อแรกพบประสบเจอ ให้เพ้อหา
รู้แต่ว่า ฉันนั้นงุนงง ด้วยหลงไหล
การที่ได้มาพบเธอ โอ้คนดีของดวงใจ
คือส่วนหนึ่ง ของความพอใจที่ได้เจอ
แล้วเธอล่ะ..คิดเช่นฉันนั้นหรือเปล่า
หรือหัวใจของเธอนั้นมันว่างเปล่าทั้งส่วนสี่
ด้วยเธอเองยังไม่คิดจะมี คนของใจให้ยินดี
ขอเธอพิจารณาฉันคนนี้ คนที่มีแต่ความจริงใจพร้อมห่วงใยให้กับเธอ
ดวงดาวจ๋า..เหนื่อยไหม เจ้าเพื่อนข้าคนเก่า
ที่ฝากให้เจ้าเฝ้าดูแลเค้าคนไกลคนนั้น
พร้อมกับฝากความรักผ่านฟ้ามาให้ทุกคืนวัน
แทนห่วง แทนช่วงเวลาที่สองเรานั้น ต้องเหหันจากกันไป
โปรดช่วยปลอบใจเค้าคนไกลตรงนั้นให้ฉันที
ในยามที่ไม่มีใครคนไหนคอยหวงและห่วงหา
ขอเจ้าดวงดาวโปรดเล่าเรื่องราวเมื่อเค้าเหงนมองขึ้นมา
บอกเค้าว่า มีคนใต้ฟ้าเดียวกันฝากบอกถึงความสัมพันธ์ * ฉันคิดถึงจัง *
คิดถึงเธอจริงๆนะ.....คิดถึงมากด้วย....แล้วเธอหละ.....คิดถึงฉันไหม.....ไหน....บอกมาให้ชื่นใจ....หน่อยสิ คนดี ที่คิดถึง
หน้าส่วนตัว
1640
