31 มีนาคม 2552 20:20 น.
แก้ว กลางไพร
มองดอกคูณเหลืงอร่ามงามจับจิต
คิดถึงมิตรคนไกลใจถวิล
แว่วยินเสียงนกร้องก้องได้ยิน
ให้ถวิลหวลหาว่าห่วงใย
เดือนเมษาใกล้เข้ามาอีกคราหนึ่ง
วันสงกรานต์ใกล้มาถึงแล้วใช่ไหม
เฝ้าคนึงถึงคนดีที่อยู่ไกล
นานแค่ไหนรอคนดีนี้กลับมา
มองดอกแก้วข้างบ้านบานเต็มต้น
คิดถึงคนปลูกไว้ใจห่วงหา
ดอกสีขาวชูช่อล้อลมมา
เหมือนสาวนารอคนดีที่กลางไพร
เพื่อหน้าที่คนดีทนหน่อยนะ
หมดภาระหน้าที่นี้สดใส
ยังรอพี่รอคนดีที่บ้านไพร
นานแค่ไหนรอคนดีพี่กลับคืน
23 มีนาคม 2552 23:08 น.
แก้ว กลางไพร
เพี่ยงคำหนึ่ง...ซึ้งหนักหนา...คำว่าแม่
รักลูกแท้...แน่กว่าใคร...หาใดเหมือน
คอยอบรม...สั่งสอน...คอยตักเตือน
มิแชร์เชือน...รักแน่แท้...คือแม่เรา
แม่ลำบาก...ตรากตรำ...ทำงานหนัก
เพื่อลูกรัก...สบาย...ลูกคลายเหงา
ยามจะกิน...จะนอน...อาวรณ์เรา
ทุกค่ำเช้า...แม่รักลูก...แม่ผูกพัน
ตั้งแต่เล็ก...จนเติบใหญ่...ฉันได้แม่
คอยดูแล...คอยแก้ไข...ให้กับฉัน
ยามเจ็บป่วย...หายูกยา...มาให้กัน
แม่ส่งฉัน...ให้เล่าเรียน...เพียรวิชา
อุ่นเอ๋ย...อุ่นใด...ไออุ่นรัก
คืออุ่นตัก...ยามหนุนนอน...พักผ่อนหนา
เพลงกล่อมลูก...ผูกพัน...นั้นเรื่อยมา
ซึ้งคุณค่า...คำว่าแม่.....รักแท้เอย
2 มีนาคม 2552 22:25 น.
แก้ว กลางไพร
รักจากใจ...ใครคนหนึ่ง ...ซึ่งรู้จัก
เคยทายทักอ้อนบทกลอนแสนอ่อนหวาน
ความห่วงใยมีให้ผ่านกลอนกานต์
กลอนหวานหวานมีให้ได้ทุกวัน
แต่บัดนี้เขาเงียบไปให้ใจหาย
เหมือนคล้ายคล้ายขาดอะไรจิตไหวหวั่น
ให้คนึงถึงคนดีนี้ทุกวัน
รอสานฝันในวันใหม่ได้พบคุณ
2 มีนาคม 2552 22:07 น.
แก้ว กลางไพร
กว่าจะรู้ความจริงใจในวันนั้น
ทำเอาฉันกลั้นสะอื้นสุดขื่นขม
ถึงวันที่เธอจากไปใจตรอมตรม
สุดจะข่มกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา
ถ้าฉันรู้ความจริงใจก่อนวันนี้
คงเปรมปรีสุขสันต์และหรรษา
คงไม่ต้องกลั้นสะอื้นกลืนน้ำตา
อนิจจารู้ความในใจสายเหลือเกิน
2 มีนาคม 2552 21:04 น.
แก้ว กลางไพร
แสนคิดถึงคนไกลใจคิดถึง
วันวันหนึ่งคิดถึงซึ้งแต่เขา
ยังรอพี่คนดีที่บ้านเรา
ป่านนี้เขาหลับหรือยังฉันยังคอย
ขอคนดีที่อยู่ไกลปลอดภัยเถิด
ขออย่าเกิดเหตุร้ายใจถดถอย
แม้จะนานสักกี่ปี่นี้จะคอย
ดาวดวงน้อยฝากบอกเขาว่าเรารอ
หน้าส่วนตัว
805
