22 กุมภาพันธ์ 2552 12:34 น.
แก้ว กลางไพร
ฝากกลอนรักจากใจฝากไปถึง
ใครคนหนึ่งอยู่ทางใต้ใจห่วงหา
นานแล้วหนอรอคนดีนี้ไม่มา
อยากรู้ว่าเขาสุขหรือทุกข์ใจ
หายไปเลยนะคนดีที่คิดถึง
เคยแอบซึ้งถึงบทกลอนเขาอ้อนให้
คำหวานหวานเขาบอกออกจากใจ
ควมห่วงใจเขาคนดีมีเรื่อยมา
แต่บัดนี้เขาหายไปใครเห็นบ้าง
หากใครว่างช่วยตามเขาให้เราหนา
ว่าหญิงหนึ่งคอยคนดีที่บ้านนา
เกือบปีกว่าแล้วคนดีที่ไม่เจอ
ยังรอพี่รอคนดีอยู่ที่เก่า
ที่บ้านเราสุพรรณบุรีนี้เสมอ
ยังรอพี่รอคนดีหวังพบเจอ
พี่อย่าเผลอมีใครที่ชายแดน
22 กุมภาพันธ์ 2552 12:01 น.
แก้ว กลางไพร
พี่รักน้อง...น้องก็รู้...อยู่แก่จิต
ไม่กล้าคิดจะเคียงคู่อยู่สนอง
เพราะพี่มีคนเคียงคู่อยู่หมายปอง
ขอเราสองเป็นแค่เพื่อนเตือนจิตใจ
วอนพี่จงเห็นใจในตัวน้อง
พี่อย่าปองเกินเพื่อนกันนั้นได้ไหม
เพราะว่าพี่มีคนดีที่รู้ใจ
จงห่วงใยเขาคนดีที่บ้านคุณ
เป็นมิตรกลอนอ้อนไปมาว่าคิดถึง
อดซาบซึ้งอดหวั่นไหวใจว้าวุ้น
อย่าหวานมากเลยคนดีโปรดการุณ
ขอขอบคุณมิตรไมตรีที่ให้กัน
เราเป็นน้องเป็นพี่นั้นดีแล้ว
อย่าเจื้อยแจ้วเหมือนขุนทองฝากความฝัน
รักคนโน้นรักคนนี้ฝากสัมพันธ์
ขอพี่นั้นโปรดอภัยอย่าได้เคือง
22 กุมภาพันธ์ 2552 11:50 น.
แก้ว กลางไพร
เพี่ยงคำหนึ่ง...หนึ่งคำ...ฉันช้ำชอก
ก่อนจะบอกเธอว่าลาก่อนหนา
คิดถึงวันเวลาที่ผ่านมา
อดเหว่หว้าเศร้าใจมิได้เลย
คนเคยรักภักดีมีใจให้
เหตุไฉนเธอทำได้ไม่เฉลย
ทั้งที่รู้เธอมีคู่อยู่ชิดเชย
ใยเธอเอ่ยบอกคำมั่นสัญญาใจ
ทั้งที่รู้อยู่แก่ใจเธอไม่ว่าง
ใยเธอสร้างสัมพันธ์อันสดใส
ทั้งที่รู้เธอมีคู่อยู่กับใคร
เหตุไฉนบอกรักมาไม่น่าเลย
ถึงเวลาแล้วหนอขอลาก่อน
แม้อาวรณ์เพียงใดใคร่เฉลย
ขอให้เธอเคียงคู่อยู่ชิดเชย
อย่างห่วงเลยคนทางนี้มีทางไป
14 กุมภาพันธ์ 2552 13:13 น.
แก้ว กลางไพร
อยากจะเขียนกลอนรักอีกสักหน
มอบแด่คนที่ใจเฝ้าใฝ่ฝัน
มอบความรักความภักดีมีให้กัน
แต่ว่ามันสายเกินไปฉันไม่มี
เห็นคนอื่นเขาชื่นสุขเราทุกข์ถม
ให้ตรอมตรมระทมทุกข์สุขหน่ายหนี
ไม่อยากให้ถึงวาเลนไทน์ของทุกปี
เพราะคนดีจากเราไกลไม่กลับมา
มอบความรักจากใจส่งไปถึง
แม้ไม่ซึ้งก็ยังดีที่ส่งหา
ถ้าชาติหน้ามีจริงขอพบพา
ขอเธออย่าด่วนจากไกลไปจากเรา
14 กุมภาพันธ์ 2552 10:40 น.
แก้ว กลางไพร
รักใดไหนเล่าเท่าแม่รัก
ท่านฟูมฟักเลี้ยงดูอุ้มชูสอน
ตั้งแต่เล็กเติบใหญ่รักแน่นอน
ไม่แคลนคลอนรักลูกแม่ผูกพัน
ยามจะกินจะนอนอาวรณ์เจ้า
ทุกค่ำเช้าดูแลมิแปรผัน
อุ่นเอ๋ยอุ่นใดในชีวัน
เท่าแม่นั้นรักยิ่งใหญ่กว่าใครเอย