28 พฤศจิกายน 2550 20:12 น.
แก้ว กลางไพร
ถึงสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจใครจะรู้
เพราะเงินกู้เขาไว้ยังไม่สร่าง
ข้าราชการจนจนหมดหนทาง
ที่จะสร้างอนาคตงดงามตา
บ้านต้องเช่าข้าวต้องซื้อ ซื้อทั้งหมด
อนาคตของลูกน้อยคอยข้างหน้า
เฝ้าทำงานกินเงินเดือนเนิ่นนานมา
ด้วยหวังว่าสร้างอนาคตแสนงดงาม
จากวันนั้นถึงวันนี้หลายสิบปีแล้ว
เขายังแกร่วเช่าบ้านเขาเฝ้าไถ่ถาม
อีกเมื่อไรอนาคตถึงงดงาม
เราเฝ้าถามไร้คำตอบมาปลอบใจ
ขอลูกแม่ตั้งใจเรียนเพียรฝึกฝน
ลูกอดทนเพื่ออนาคตที่สดใส
แม่ไม่มีเงินทองมากอย่างใครใคร
แม่ให้ได้คือลูกเรียนเพียรวิชา
ลูกอาจไม่เทียบเทียมเท่าเทียมเพื่อน
อย่าแชเชือนอายเขาเฝ้าศึกษา
คนจะดีที่พรากเพียรเรียนวิชา
ภายภาคหน้าลูกได้ดีมีคนชม
ถึงวันนั้นแม่สิ้นใจคงไม่ห่วง
เพราะลุล่วงดั่งตั้งใจไม่ขื่นขม
ด้วยลูกแม่ได้ดีมีคนชม
แม่สุขสมหลับสนิทนิทราเอย
25 พฤศจิกายน 2550 19:40 น.
แก้ว กลางไพร
ฉันคงทำกรรมไว้ในชาติก่อน
กรรมจึงย้อนกลับมาหาชาตินี้
ด้วยบาปกรรมครั้งเก่าเราคงมี
ในชาตินี้จึงใช้กรรมเคยทำมา
ในชาตินี้ทำดีทุกทุกสิ่ง
แต่เรื่องจริงทุกข์ระทมตรมหนักหนา
เคยมีรักกลับแสนเศร้าเหงาอุรา
กินน้ำตาหงอยเหงาเศร้าเกินพอ
ขอก้มกราบอธิฐานพร้อมวอนไหว้
ขอชดใช้กรรมเก่าเราทำหนอ
ขอชดใช้กรรมเคยมีชาตินี้พอ
ชาติหน้าขอลูกสุขทุกนิรันดร์
22 พฤศจิกายน 2550 09:49 น.
แก้ว กลางไพร
เมื่อรักแล้วใยจึงลวงช้ำทรวงนัก
เจ็บเพราะรักแสนทรมานสุดทานไหว
รักครั้งแรกก็ถูกหลอกชอกช้ำใจ
ไม่ผ่องใสเหมือนที่คิดผิดหวังจริง
เราทุ่มจิตทุ่มใจให้เขาหมด
ชั่งรันทดหมดงามความเป็นหญิง
รักเขามากมอบให้ได้ทุกสิ่ง
แต่ความจริงเขาแค่หลอกชอกช้ำทรวง
ด้วยไปเชื่อน้ำคำเขาพร่ำว่า
หยาดน้ำตาของเราจึงรินร่วง
ด้วยรักแท้เป็นของเราแต่เขาลวง
ทั้งแดดวงจึงแสนเศร้าเขาชมเชย
ไหนเธอบอกว่าจะอยู่เคียงคู่ฉัน
จะรักมั่นร่วมเรียงเคียงเขนย
แต่ทำไมเธอจึงถึงเฉยเมย
ความรักเอ๋ย..พึ่งประจักษ์..รักหลอกลวง.
21 พฤศจิกายน 2550 09:29 น.
แก้ว กลางไพร
เปิดศาลา...พักใจ...ให้เพื่อนพัก
หากเหนื่อยนัก...เชิญพักเหนื่อย...พักเมื่อล้า
หรือมีใคร...ท่านใด...เดินผ่านมา
เชิญเพื่อนยา...แวะพักเหนื่อย ...หายเมื่อจร
เป็นศาลา....หลังน้อยน้อย....อยู่ดอยเขา
เชิญเพื่อนเข้ามาพักเหนื่อยเมื่อยกันก่อน
หรือพูดคุยหยอกล้อต่อคำกลอน
หรือหลับนอนเชิญเพื่อนรักมาพักพิง
มีน้ำท่าเตรียมไว้ให้แก่เพื่อน
เชิญท่านเยือนบ้านนี้ได้ทั้งชายหญิง
เจ้าของบ้านขอต้อนรับจากใจจริง
หากบางสิ่งขาดหายไปอภัยกัน
หรือเพื่อนเหงาเพื่อนเศร้าเหงาดวงจิต
เชิญมวลมิตรคลายเหงาเข้าสังสรรค์
ศาลาน้อยคอยเพื่อนเพื่อนเยือนทั่วกัน
เชิญสังสรรค์เชิญเที่ยวชมร่มเย็นใจ
มีดอกไม้มากมายหลายหลากสี
เขียวขจีกลางพนาพาสดใส
ดอกพุฒซ้อนหอมระรื่นแสนชื่นใจ
แย้มดอกใหม่บริสุทธิ์บุษบา
มีลำธารน้ำใสใสไหลเย็นฉ่ำ
เชิญเล่นน้ำเพื่อคลายเหงาเศร้านั้นหนา
เชิญเที่ยวชมแมกไม้ดอกไม้ป่า
ฟังนกการ้องบรรเลงเป็นเพลงครวญ
19 พฤศจิกายน 2550 01:02 น.
แก้ว กลางไพร
ฉันพึ่งรู้...ความในใจ...ในวันนี้
ดวงฤดีฉันคิดถึงคะนึงหา
ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวา
กว่าจะซึ้งถึงคุณค่าน้ำตาริน
ด้วยเธอจากโลกไปไม่คืนกลับ
ร่างเธอลับดับไปใจถวิล
ทิ้งความเหงาเศร้าหทัยในชีวิน
ฉันต้องกินน้ำตาทุกนาที
เด็ดดอกรักวางลงตรงหลุมศพ
พื้นดินกลบไม่พบหน้าพาเศร้าหมอง
ถ้าชาติหน้ามีจริงสิ่งหมายปอง
ขอเราสองได้ครองคู่อยู่นิจรันดร์
ฉันพึ่งรู้...ความจริงใจ...ในวันนี้
ก็วันที่เธอจากโลกวันโศกศัลย์
ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวัน
แต่ว่ามันสายเกินซึ้งฉันจึงตรม
หน้าส่วนตัว
866
