4 กรกฎาคม 2552 09:20 น.
แก้ว กลางไพร
ทักทายพี่ที่ hi5 ในคืนนั้น
ความสัมพันธ์ทีดีมีต่อเพื่อน
แสนดีใจที่คนดีนี้มาเยือน
มาเป็นเพื่อนยามเหงาเศร้าจาบัณท์
จากคำว่าเพื่อนแสนดีที่มีให้
แปรเปลี่ยนไปเป็นรักจากใจฉัน
ความคิดถึงห่วงใยมีให้กัน
ความสัมพันธ์ที่ดีมีตามมา
เข้า hi5 ทุกวันสัมพันธ์จิต
ด้วยเพราะพิษความคิดถึงคนึงหา
เราต่างคนต่างคิดถึงจึงเข้ามา
ต่างสัญญาทักทายกันทุกวันคืน
จากหนึ่งเดือนเลื่อนเป็นปีที่ผันผ่าน
คำหวานหวานเขามอบให้ใจปลาบปลื้ม
ความหงอยเหงาเศร้าจาบัณท์ฉันเลือนลืม
แสนปลาบปลื้มพบรักใหม่ hi5 เรา
เข้า hi5 วันนี้ไม่มีพี่
ด้วยคนดีเปลี่ยนไปใจหมองเศร้า
น้ำตาหล่นบน hi5 หรือตัวเรา
จึงต้องเศร้า รัก hi5 ไม่จริงจัง
31 พฤษภาคม 2552 12:00 น.
แก้ว กลางไพร
ในที่สุดวันอำลาก็มาถึง
แม้จะดึงรั้งอย่างไรไม่เป็นผล
ด้วยเราสองต่างจิตความคิดตน
สุดท้ายผลต้องแยกทางระหว่างกัน
ด้วยเราเป็นเส้นขนานกันนานแล้ว
ไร้วี่แววจะบรรจบพบสุขสันต์
เราต่างคนต่างเดินขนานกัน
มีเส้นกั้นระหว่างเราเข้ากั้นกลาง
ขอให้เธอโชคดีในชีวิต
เป็นนิมิตชีวิตใหม่ไม่ขัดขวาง
ขอเธอเดินทางดีดีอย่าหลงทาง
ขอทุกอย่างเธอโชคดีในชีวา
สำหรับฉันอยู่อย่างนี้ที่เธอเห็น
ฉันขอเป็นฉันอย่างนี้อย่าห่วงหนา
สิ่งต่างต่างในชีวิตที่ผ่านมา
เป็นตำราเล่มใหญ่ใหญ่ฉันได้เรียน
ขอขอบคุณเธอมากที่ฝากไว้
บทเรียนใจเธอฝากไว้ให้อ่านเขียน
ขอขอบคุณเธอมากกับบทเรียน
ฉันขอเขียน...ว่าอำลา...อย่าอาวรณ์....
31 มีนาคม 2552 20:20 น.
แก้ว กลางไพร
มองดอกคูณเหลืงอร่ามงามจับจิต
คิดถึงมิตรคนไกลใจถวิล
แว่วยินเสียงนกร้องก้องได้ยิน
ให้ถวิลหวลหาว่าห่วงใย
เดือนเมษาใกล้เข้ามาอีกคราหนึ่ง
วันสงกรานต์ใกล้มาถึงแล้วใช่ไหม
เฝ้าคนึงถึงคนดีที่อยู่ไกล
นานแค่ไหนรอคนดีนี้กลับมา
มองดอกแก้วข้างบ้านบานเต็มต้น
คิดถึงคนปลูกไว้ใจห่วงหา
ดอกสีขาวชูช่อล้อลมมา
เหมือนสาวนารอคนดีที่กลางไพร
เพื่อหน้าที่คนดีทนหน่อยนะ
หมดภาระหน้าที่นี้สดใส
ยังรอพี่รอคนดีที่บ้านไพร
นานแค่ไหนรอคนดีพี่กลับคืน
23 มีนาคม 2552 23:08 น.
แก้ว กลางไพร
เพี่ยงคำหนึ่ง...ซึ้งหนักหนา...คำว่าแม่
รักลูกแท้...แน่กว่าใคร...หาใดเหมือน
คอยอบรม...สั่งสอน...คอยตักเตือน
มิแชร์เชือน...รักแน่แท้...คือแม่เรา
แม่ลำบาก...ตรากตรำ...ทำงานหนัก
เพื่อลูกรัก...สบาย...ลูกคลายเหงา
ยามจะกิน...จะนอน...อาวรณ์เรา
ทุกค่ำเช้า...แม่รักลูก...แม่ผูกพัน
ตั้งแต่เล็ก...จนเติบใหญ่...ฉันได้แม่
คอยดูแล...คอยแก้ไข...ให้กับฉัน
ยามเจ็บป่วย...หายูกยา...มาให้กัน
แม่ส่งฉัน...ให้เล่าเรียน...เพียรวิชา
อุ่นเอ๋ย...อุ่นใด...ไออุ่นรัก
คืออุ่นตัก...ยามหนุนนอน...พักผ่อนหนา
เพลงกล่อมลูก...ผูกพัน...นั้นเรื่อยมา
ซึ้งคุณค่า...คำว่าแม่.....รักแท้เอย
2 มีนาคม 2552 22:25 น.
แก้ว กลางไพร
รักจากใจ...ใครคนหนึ่ง ...ซึ่งรู้จัก
เคยทายทักอ้อนบทกลอนแสนอ่อนหวาน
ความห่วงใยมีให้ผ่านกลอนกานต์
กลอนหวานหวานมีให้ได้ทุกวัน
แต่บัดนี้เขาเงียบไปให้ใจหาย
เหมือนคล้ายคล้ายขาดอะไรจิตไหวหวั่น
ให้คนึงถึงคนดีนี้ทุกวัน
รอสานฝันในวันใหม่ได้พบคุณ
หน้าส่วนตัว
1008
