12 พฤษภาคม 2550 06:49 น.
แก้ว กลางไพร
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงไม่หวานเหมือนครั้งเก่าเศร้านักหนา
เป็นจดหมายใบสุดท้ายได้ส่งมา
ขอพี่อย่าเข้าใจผิดคิดหวาดกลัว
น้องยังรักพี่อยู่รู้ไว้เถิด
แต่โลกเกิดสับสนจนเวียนหัว
ใช่ว่าน้องมีจิตคิดเมามัว
ใช่ว่าชั่วมีสองใจนี้ไม่เคย
ด้วยเขามาสู่ขอกับพ่อแม่
ใช่พูดแก้เบือนความผิดจิตเฉลย
แต่บุญคุณพ่อแม่มากยากเอื้อนเอ่ย
น้องก็เลยจำต้องครองคู่กัน
ขอพี่อย่าขึ้งเครียดหรือเหยียดหยาม
ใช่เลวทรามอย่างที่พี่เย้ยหยัน
พูดไม่ออกบอกไม่ได้อยู่ไปวัน
ขอพี่นั้นเข้าใจด้วยช่วยเมตตา
ขอให้พี่ลืมความหลังครั้งก่อนเก่า
อย่านั่งเศร้าดวงจิตคิดครวญหา
ขอจงคิดน้องนี้พรากจากโลกมา
จงคิดว่าน้องตายไปใช่หลอกลวง
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงสมานความเข้าใจครั้งใหญ่หลวง
มิใช่น้องมีจิตคิดหลอกลวง
ทุกถ้อยถ่วงเขียนมาน้ำตาริน.
12 พฤษภาคม 2550 06:46 น.
แก้ว กลางไพร
ฟังเสียงเพลงบรรเลงเพราะเสนาะยิ่ง
เป็นเสียงหญิงคนหนึ่งซึ่งขับขาน
ฟังแล้วซึ้งตรึงหทัยในดวงมาลย์
เป็นเพลงหวานเคล้าความเศร้าเหงาฤดี
ทั้งเนื้อร้องทำนองบอกความชอกช้ำ
เพลงหวานฉ่ำด้วยผู้ร้องเศร้าหมองศรี
ฉันนั่งฟังให้ระทมตรมชีวี
ด้วยเพลงนี้สุดเศร้าเหมือนเราเอง .
12 พฤษภาคม 2550 06:36 น.
แก้ว กลางไพร
เราทุกข์ทนจนมีพร้อมคนยอมรับ
แต่เธอกลับล้มป่วยด้วยโรคร้าย
มองน้ำเกลือหยดใสใส่ผิวกาย
ยิ่งใจหายเมื่อเธอร้องนองน้ำตา
ยินหมอบอกชอกช้ำระกำจิต
ว่ามิ่งมิตรหมดทุกอย่างทางรักษา
นั่งข้างเตียงเคียงคนไข้ใจสั่นชา
แต่ทว่าปากยังตอบพร้อมปลอบใจ
11 พฤษภาคม 2550 23:30 น.
แก้ว กลางไพร
ฉันพึ่งรู้...ความในใจ...ในวันนี้
ดวงฤดีฉันคิดถึงคะนึงหา
ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวา
กว่าจะซึ้งถึงคุณค่าน้ำตาริน
ด้วยเธอจากโลกไปไม่คืนกลับ
ร่างเธอลับดับไปใจถวิล
ทิ้งความเหงาเศร้าหทัยในชีวิน
ฉันต้องกินน้ำตาทุกนาที
ด้วยฉันเคยเอ่ยวจีที่เย้ยหยัน
คราพบกันฉันหยิ่งเกินเมินหน้าหนี
ทั้งพูดจาปราศรัยไม่ใยดี
แม้นเธอมีความจริงใจฉันไม่มอง
เด็ดดอกรักวางลงตรงหลุมศพ
พื้นดินกลบไม่พบหน้าพาเศร้าหมอง
ถ้าชาติหน้ามีจริงสิ่งหมายปอง
ขอเราสองได้ครองคู่อยู่นิจรันดร์
ฉันพึ่งรู้...ความจริงใจ...ในวันนี้
ก็วันที่เธอจากโลกวันโศกศัลย์
ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวัน
แต่ว่ามันสายเกินซึ้งฉันจึงตรม
11 พฤษภาคม 2550 06:50 น.
แก้ว กลางไพร
ทุกครั้งที่...โทรไป...สายไม่ว่าง
มีบางครั้ง...ฝากข้อความ...เสียงตามสาย
โทรทุกวัน...เบอร์ไม่ผิด...คิดวุ่นวาย
เสียงตามสาย...ฝากข้อความ...ติดตามมา
หรือเพื่อนยุ่ง...กับการงาน...เพื่อนมีหนอ
หรือเพื่อนรอ...ประชุมใหญ่...ใช่ไหมหนา
หรือเจ้านาย...เรียกใช้...ทุกเวลา
หรือเพื่อนยา...ปิดเบอร์นี้...หนีใครใคร
ด้วยคิดถึง...เพื่อนมาก...จึงอยากรู้
เพื่อนเราอยู่...แห่งหน...ตำบลไหน
ยังอยู่ดี...มีสุข...หรือทุกข์ใจ
เหตุไฉน...เพื่อนไม่รับ....ฝากข้อความ
ทุกครั้งที่...โทรไป...ใยไม่ติด
เบอร์ไม่ผืด...เป็นเบอร์เก่า...เราเฝ้าถาม
ทุกครั้งที่...โทรไป...ฝากข้อความ
ใจวาบหวาม...เมื่อโทรติด....เขาปิดเบอร์
หน้าส่วนตัว
911
