4 ตุลาคม 2552 22:11 น.
แก้ว กลางไพร
วิเวกแว่วแผ่วบรรเลงเป็นเพลงหวาน
ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา
สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา
โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล
ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง
สายลมดั่งพัดกระโชกวิโยคหวล
เสียงหริ่งหรีดเรไรซร้องก้องรัญจวน
ขลุ่ยใครควรแว่วมาพาเพลิดเพลิน
แว่วยินเสียงเพลงรำพันยิ่งหวั่นไหว
สุดคิดถึงคนไกลใจขวยเขิน
ให้คนึงถึงคนดีนี้เหลือเกิน
อย่าเพลิดเพลินหลงเมืองหลวงห่วงเธอจริง
4 ตุลาคม 2552 21:43 น.
แก้ว กลางไพร
พบคนดีที่บ้านกลอนปีห้าหนึ่ง
แอบซาบซึ้งบทกลอนอ้อนไถ่ถาม
ด้วยคิดถึงห่วงใยคอยติดตาม
คอยไถ่ถามทุกข์สุขเราเข้าใจกัน
จากวันนั้นถึงวันนี้สองปีแล้ว
ที่เพื่อนแก้วอยู่ในดวงใจฉัน
แม้ว่าไม่พบหน้ากันและกัน
ความสัมพันธ์ฉันท์เพื่อนเยือนบ้านกลอน
ให้คิดถึงคนดีนี้เสมอ
บางครั้งเผลอคอยเพื่อนเยือนเอื้อนอักษร
แม้วันใดไร้คนดีที่บ้านกลอน
เฝ้านั่งออนคอยคนดีนี้มาเยือน
18 กันยายน 2552 07:17 น.
แก้ว กลางไพร
โอ้บ้านน้อย...หลังนี้...อยู่ที่เก่า
อยู่เชิงเขา...กลางพนา...ป่าไพรสนธ์
แสนกันดาร...แสนห่างไกล...จากผู้คน
แต่สุขล้น...ด้วยธรรมชาติ...อากาศดี
คอยเพื่อนเพื่อน...เข้ามาเยือน...เหมือนก่อนเก่า
แก้วจึงเฝ้า...คอยเพื่อนยา...มาที่นี่
ที่บ้านไร่...ศรีประจันต์...สุพรรณบุรี
ในวันนี้...เชิญเพื่อนยา....มาต่อกลอน
เป็นบ้านน้อย...หลังคาจาก...อยู่ดอยเขา
เชิญเพื่อนเข้ามาพักเหนื่อยเมื่อยกันก่อน
หรือพูดคุยหยอกล้อต่อคำกลอน
หรือหลับนอนเชิญเพื่อนรักมาพักพิง
มีน้ำท่าเตรียมไว้ให้แก่เพื่อน
เชิญท่านเยือนบ้านนี้ได้ทั้งชายหญิง
เจ้าของบ้านขอต้อนรับจากใจจริง
หากบางสิ่งขาดหายไปอภัยกัน
หากเพื่อนเหงาเพื่อนเศร้าเหงาดวงจิต
เชิญมวลมิตรคลายเหงาเข้าสังสรรค์
บ้านหลังน้อยคอยเพื่อนเพื่อนเยือนทั่วกัน
เชิญสังสรรค์เชิญเที่ยวชมร่มเย็นใจ
มีดอกไม้มากมายหลายหลากสี
เขียวขจีกลางพนาป่าสดใส
ดอกพุฒซ้อนหอมระรื่นแสนชื่นใจ
แย้มดอกใหม่บริสุทธิ์บุษบา
แดงระเรื่อเจือขาวพราวสะพรั่ง
ประดุจดังเมืองสวรรค์ชั้นเวหา
เหลืองอร่ามงามระยับจับนัยน์ตา
โน้มระย้าห้อยระย้อยสร้อยราตรี
มีลำธารน้ำใสใสไหลเย็นฉ่ำ
เชิญเล่นน้ำเพื่อคลายเหงาเศร้าหลีกหนี
เชิญเที่ยวชมแมกไม้ดอกไม้มี
เขียวขจีที่กลางป่าพนาไพร
มีนกร้องก้องป่าพนาพฤกษ์
เมื่อยามดึกน้ำค้างพร่างสดใส
มีวิหคนกร้องก้องป่าไพร
หริ่งเรไรส่งเสียงซร้องก้องพนา
ขอเชิญเพื่อนทุกท่านนั้นมาพัก
เชิญเพื่อนรักน้องพี่ที่นี่หนา
เชิญทุกท่านพักร้อนผ่อนกายา
ที่บ้านนาหลังนี้พี่สร้างรอ.......
17 กันยายน 2552 20:39 น.
แก้ว กลางไพร
อยากจะเขียนกลอนรักสักบทหนึ่ง
คงไม่ซึ้งเหมือนคนอื่นเขายื่นให้
อยากจะบอกคนดีนี้จากใจ
วันไหนไหนฉันรักเธอเสมอกัน
อยากจะให้ของขวัญฉันไม่กล้า
อยากจะเผลยวาจาคงน่าขัน
อยากโทรหาคนดีนี้สักวัน
ดวงจิตหวั่นฉันไม่กล้าช่างน่าอาย
แอบห่วงใยคนดีนี้เสมอ
บางครั้งเผลอส่งจิตคิดมั่นหมาย
แอบคิดถึงคนดีนี้มากมาย
บางครั้งหมายได้ร่วมเรียงเคียงคู่กัน
แต่ใครเล่าจะรู้ในดวงใจนี้
คงไม่มีใครเข้าใจในตัวฉัน
คงมีแต่ความห่วงใยมอบให้กัน
ทุกทุกวันมีคนดีที่กลางใจ
16 กันยายน 2552 22:07 น.
แก้ว กลางไพร
แก้ว กลางไพร...ในคืนนี้...อยู่ที่บ้าน
ยามว่างงาน...นั่งเขียนกลอน...อักษรศรี
เข้ามาสู่...บ้านกลอนไทย...ไม่รอรี
เพียงหวังมี...เพื่อนตอบ...มอบบทกลอน
ไม่ต้องการ...สิ่งใด...ไปกว่านี้
เพียงหวัมี...เพื่อนตอบ...มอบอักษร
แม้ไม่ดี...ตอนใด...ในบทกลอน
พี่แก้ววอน...ช่วยแนะนำ...ตามต้องการ
ด้วยใจรัก...อักษร...จึงอ้อนตอบ
ด้วยชื่นชอบ...บทกลอน...อักษรศานต์
จึงเข้าสู่...บ้านกลอนไทย...มาช้านาน
หวังสืบสาน...วรรณกรรม...ตามเพื่อนยา
ขอเชิญท่าน...ทั้งหลาย...ทั้งชายหญิง
ท่านอย่านิ่ง...เชิญแนะนำ...ด้านภาษา
แม้กลอนใด...ไม่ดี...แนะนำมา
ขอสัญญา...จะแก้ไข....ให้ดูดี
ในคืนนี้...ว่างจากงาน...ที่มีอยู่
จึงเข้าสู่...บ้านกลอนไทย...ใจสุขขี
มาพบท่าน...พร้อมน้ำใจ...และไมตรี
ในคืนนี้...เชิญเพื่อนยา...มาเขียนกลอน
หน้าส่วนตัว
1536
