30 มิถุนายน 2552 20:24 น.
แก้ว กรุงเก่า
เหมือนวันวานหวานวัยมาใกล้ชิด
มิตรจิตไมตรีที่มอบให้
ฟืนที่มอดเริ่มระเรื่อด้วยเชื้อไฟ
แต่หวั่นใจกับคำนั้นในวันลา
พี่เหมือนคนแปลกหน้ามาหาน้อง
จะเรียกร้องหารักยากนักหนา
บางถ้อยคำอัดอั้นกลั้นน้ำตา
ไม่ให้มาหารักเกินหักใจ
เมื่อไรหนอ..อีกนานไหม..จะได้พบ
ยิ่งมองสบตากันยิ่งหวั่นไหว
วันนี้ "คนแปลกหน้า" ต้องลาไกล
ฝากหัวใจไว้ด้วยช่วยดูแล
หมั่นรดน้ำพรวนใจให้ใสสด
อย่าให้มดกัดเล่นจนเป็นแผล
ห่อถนอมดวงใจด้วยไหมแพร
หมั่นเปิดแลดูกันทุกวันคืน
เติมคิดถึงเต็มตื่นในคืนหลับ
เปิดใจรับรักงามในยามตื่น
อย่าน้อยใจก่อนนอนตอนกลางคืน
จงสดชื่นและอย่างอนตอนกลางวัน
ยิ่งคิดยิ่งเขียนไปยิ่งใจหาย
หรือจุดหมายที่หวังแค่ฝั่งฝัน
อุปสรรคมีแน่อย่าแพ้มัน
รอคอยวันรักบานริมม่านบาง
8 มิถุนายน 2552 20:17 น.
แก้ว กรุงเก่า
คนใจดำทำให้หัวใจพี่
ทุกข์ทวีเพียงใดไม่แยแส
ปล่อยให้เหงาเปล่าเปลี่ยวไม่เหลียวแล
เป็นผู้แพ้พ่ายรักอกหักตรม
เปิดหัวใจให้เห็นยากเย็นนัก
จะบอกรักกลับไม่กล้านั่งหน้าก้ม
กลัวผิดหวังแล้วจะทุกข์ระทม
จนใจจมหมกมุ่นความขุ่นมัว
ด้วยสัตย์ซื่อถือว่าเป็นหน้าที่
หนึ่งพ่อหนึ่งสามีถึงดีชั่ว
ความเลวร้ายในใจเรามันเมามัว
หลงลืมตัวเสน่หาในกาเม
หมดสิ้นแล้วความสดใสในชีวิต
เป็นคนผิดเพราะเชื่อมั่นไม่หันเห
เพราะปากพล่อยพูดพลั้งไม่รังเร
ทั้งที่เทใจหมดต้องจดจำ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
หน้าส่วนตัว
1760
