9 กรกฎาคม 2546 20:34 น.

หวาน

แก้ว กรุงเก่า

เพลง...หวาน-โมทย์

อะไรอยู่ในรอยยิ้มมันสดใส
อะไรอยู่ในความหวานมันจับใจ
และในวันที่ดีนั้นมีอะไร

(สร้อย)  ****....หวานละมุนละไมอยู่ในทุกตอน
หวานทุกความรู้สึกไม่มีวันจางหายไป
และให้หัวใจ เก็บความหวานให้มันอยู่นานๆไว้

หวานละมุนละไมจากใจถึงใจ
เหมือนเป็นดังไออุ่นที่ส่งตรงไปหากัน
จะอยู่ใกล้ไกล   ให้ความหวานนั้นพูดแทนหัวใจ...****

ในวันที่มองดูฟ้ามันสดใส
ในวันที่มีหยาดฝนนั้นเป็นสาย
ไม่เคยมีวันใดที่ใจจะเหงา....(ซ้ำ****)

.................//-}*{- )..................

เสียงเพลงหวานแว่วมาเวลาค่ำ
ความทรงจำที่เลือนเหมือนเพิ่งผ่าน
วันที่ฝนจากฟ้ามาเนิ่นนาน
เส้นแห่งกาลเวลาที่พร่าเลือน

เคยหลงใหลรอคอยกับรอยยิ้ม
คำรักพิมพ์ตรึงใจหาใดเหมือน
ดอกรักบานกลางใจใต้แสงเดือน
บทเพลงเตือนหัวใจให้ร้าวราน

หวานรอยยิ้มสดใสจับใจนัก
หวานคำรักอ้อนวอนที่อ่อนหวาน
หวานความรักในหัวใจที่เบ่งบาน
เก็บความหวานให้นานไว้ในใจเรา

ทุกถ้อยคำที่บรรเลงในเพลงรัก
ใจประจักษ์วังเวงเป็นเพลงเศร้า
หลงคำหวานซานซมชมเพียงเงา
รักของเราไม่หวานซึ้งเท่าครึ่งเพลง

...{-\ ......?????....... ( -}....				
8 กรกฎาคม 2546 21:11 น.

พรุ่งนี้

แก้ว กรุงเก่า

เหมือน...ขอนไม้ใกล้ฝั่งรอฝังกลบ
เช่น.......ใกล้พลบของทิวาน่าใจหาย
เป็น.......ริ้วรอยชราร่างยามย่างกราย
คือ........ฝันร้ายของหนุ่มสาวที่เยาว์วัย

วันนี้แก่พรุ่งนี้ตายใครจะรู้
ทนเพื่ออยู่ อยู่เพื่อยล คนรุ่นใหม่
ทุกเวลานาทีที่ผ่านไป
พร้อมกับลมหายใจที่อ่อนแรง

มองเส้นทางสายเปลี่ยวเมื่อเหลียวหลัง
รอยเท้ายังไม่เลือนคล้ายเงื่อนแฝง
เป็นแนวทางเพื่อสรรสร้างอย่าคลางแคลง
อาจเป็นแรงบันดาลใจให้ใครตาม

มองหนทางยาวไกลไปข้างหน้า
แม้อ่อนล้าท้อใจหรือใครห้าม
จะก้าวเดินสู้อุตส่าห์พยายาม
สานความงามร้อยรจน์บทกวี

ทุกย่างก้าวมั่นคงตรงและซื่อ
โดยยึดถือคุณธรรมนำวิถี
แฝงสัจจธรรมนำชีวิตให้คิดดี
เผื่อพรุ่งนี้...ไม่หายใจ...ไร้กังวล				
6 กรกฎาคม 2546 20:36 น.

ภรรยาธิปไตย

แก้ว กรุงเก่า

อำนาจใดในโลกนี้ที่ยิ่งใหญ่
เหนือภรรยาธิปไตย ยังไม่เห็น
เป็นอำนาจน่าเกรงขามสงครามเย็น
ของผู้เป็นภรรยาต่อสามี

เป็นอำนาจเบ็ดเสร็จที่เด็ดขาด
ถ้าบังอาจหลบหน้าหรือว่าหนี
จะถือว่ายอมรับกับคดี
หล่อนจะพูดเรื่องนี้อีกหลายวัน

แล้วเคราะห์กรรมก็จะตกกับอกผัว 
ต้องหมองมัวเหี่ยวแห้งไม่แข็งขัน
ต้องอดกินของดีอีกกี่วัน
เปรี้ยวหวานมันพาลจืดชืดทันใด

เพราะฉะนั้นขอเตือนว่าบรรดาผัว
พึงเกรงกลัวผู้หญิงผู้ยิ่งใหญ่
การปกครองบ้านเรามอบเขาไป
อยู่ด้วยความเกรงใจจะให้คุณ

เวลาหล่อนดุว่าก็อย่าเถียง
นึกว่าเพียงเพลงกล่อมพึงน้อมหนุน
จงเพลิดเพลินงานบ้านสำราญบุญ
ความสมดุลย์จะมาเยือนถึงเรือนชาน

พึงเจียมตัวเจียมใจไว้สักนิด
อย่าได้คิดแข็งข้อหรือต่อต้าน
คิดว่าเป็นกรรมเก่าเข้ารังควาน
เพื่อความสุขตลอดกาลของครอบครัว				
4 กรกฎาคม 2546 21:57 น.

วิมานรัก

แก้ว กรุงเก่า

กระท่อมน้อยหลังนี้มีความรัก
เฝ้าฟูมฟักอุ้มชูสู้ฟันฝ่า
แม้กัดกินก้อนเกลือเจือน้ำตา
ก็ก้มหน้าอดทนไม่บ่นเลย

เราสองคนใจเดียวเด็ดเดี่ยวนัก
ใช้ความรักนำพาอย่าผ่าเผย
เพียงมีกันและกันไม่หวั่นเลย
คำรักเผยต่อกันจนมั่นใจ

ยามเหน็ดเหนื่อยกลับมาเห็นหน้าน้อง
ยืนยิ้มย่องคอยท่าน่ารักใคร่
เห็นรอยยิ้มความเหนื่อยหน่ายก็หายไป
จะตั้งใจสร้างฝันฉันและเธอ

ฝันจะสร้างรังรักสักหลังหนึ่ง
เป็นที่ซึ่งอุ่นไอรักใคร่เสมอ
แม้หนทางยาวไกลหาไม่เจอ
ยังคงเพ้อหาทางสร้างวิมาน

เพียงได้กอดน้องนอนได้อ้อดออด
ได้พร่ำพลอดน้ำคำที่ฉ่ำหวาน
ได้ชมนกชมไม้ชมสายธาร
สู่วิมานสุขสมชมดาวเดือน

พลัน...วิมานที่วาดไว้ในอากาศ
ก็เอนลาดสั่นไหวเหมือนใครเคลื่อน
ค่อยค่อยลืมดวงตาที่พร่าเลือน
ยินเสียงเตือน...ตื่นหรือยัง ไอ้หลังยาว				
Lovers  0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
Lovings  แก้ว กรุงเก่า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
Lovings  แก้ว กรุงเก่า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
Lovings  แก้ว กรุงเก่า เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงแก้ว กรุงเก่า