30 กรกฎาคม 2546 20:34 น.
แก้ว กรุงเก่า
แอบเก็บภาพนี้ไว้ที่ใต้หมอน
ยามจะนอนหยิบดูอยู่เสมอ
เป็นภาพสวยสดใส...ใครได้เจอ
จะพร่ำเพ้อหลงภาพประทับใจ
ช่างสมส่วนรูปทรงองค์ประกอบ
จิตรกรรู้รอบทันสมัย
ส่วนโค้งเว้าเข้าทีมีความนัย
มองครั้งใดใคร่ถวิลจินตนาการ
ม่านน้ำตกโปรยปรายกลางสายหมอก
คลื่นระลอกเคล้าละอองล่องลอยผ่าน
แลเห็นภาพพลิ้วไหวในสายธาร
สวยตระการงามสรรพภาพจับจินต์
เนินเขาคู่งามเด่นเห็นยอดเขา
ชะเงื้อมเงาอิ่มอาบดุจภาพศิลป์
มีร่องน้ำธารใสให้ดื่มกิน
ยามแล้งสิ้นน้ำหมดต้องอดทน
ที่เนินนั่นล้วนพรรณบุปผชาติ
งามผุดผาดลานตาน่าฉงน
ล้วนลึกลับซับซ้อนซ่อนซุกซน
ช่างน่าค้นน่าคิดน่าติดใจ
พาเคลิบเคลิ้มสุขใจจนใกล้หลับ
ซึ้งไปกับศิลป์ลีลาน่าหลงใหล
แม้ได้เห็นเป็นบุญตาไม่ว่าใคร
คิดมากไป...เดี๋ยวบาป...นี่ภาพวิว
25 กรกฎาคม 2546 22:26 น.
แก้ว กรุงเก่า
...วันเกิดคุณเวทย์.............พิเศษพิสุทธิ์
หนึ่งบุรุษวรรณกวี..........พิถีพิถัน
ร้อยรจน์กลอนจับจินต์....ประพิณประพันธ์
จงสุขสันต์พร้อมสรรพ.....ประดับประดา
รวยกุศลเพิ่มพูน.........จำรูญจำรัส
รวยสมบัติบารมี..........ประสีประสา
รวยสาวสวยปรนนิบัติ....ประพัทธ์ประภา
รวยปัญญานฤมิต...... พิจิตรพิจารณ์
ขออวยพรเป็นกลอนหัด.......สะบัดสะบิ้ง
จากใจจริงด้วยรัก...............สมัครสมาน
ให้สุขแสนสมจิต..................สฤษฏ์สราญ
ผองภัยพาลสารพัด..............สลัดสลาย...
24 กรกฎาคม 2546 19:06 น.
แก้ว กรุงเก่า
ก่อนจะรักกักใจร้อนไว้ก่อนหนู
ขอจงดูคู่จงดีให้ถี่ถ้วน
ครั้นเจ้าหลงคงเจอเล่ห์รักเรรวน
งามให้ควรง่วนหาความก็ตามใจ
จึงควรคิดจิตข้องขัดในบัดนี้
ฉ้อวจีชี้วาจาอย่าหลงใหล
เชื่อคำเขาเฉาความคิดจนผิดไป
ซื่อข้างในใสข้างนอกอาจหลอกเรา
ด้วยน้องนุชดุจนางเนื้อเหยื่อจิ้งจอก
ตอแยหยอกตอกย้ำยับจะอับเฉา
ถึงเสียท่าถ้าเสียทีที่หูเบา
ทุกข์จะเข้าเฒ่าจะครองนองน้ำตา
เธอเป็นหญิงทิ้งปัญญาจะล้าหลัง
นกสร้างรังหนังสือเรียนเพียรศึกษา
เบิกบานใจใบบอกแจ้งแรงศรัทธา
ปิดตัณหาปาฏิหาริย์ของการเรียน
ผิดครั้งหนึ่งพึงครวญนิดอย่าผิดใหม่
ฝากแรงใจไฝ่รักจริงทุกสิ่งเขียน
เพื่อน้องหนูผู้น้อมนำในความเพียร
ฟ้าหมุนเวียนเปลี่ยนหมุนวนเป็นคนดี
20 กรกฎาคม 2546 10:38 น.
แก้ว กรุงเก่า
............เคยรักกันมั่นใจไยเคืองพี่
เมินหน้าหนีไม่พูดจาหน้าหม่นหมอง
กลับบ้านเจอหน้ากันไม่หันมอง
เสื้อผ้าพี่เอามากองอยู่นอกชาน
............พี่ผิดพลาดพลั้งไปอภัยเถิด
เรื่องที่เกิดเพราะคำเขามาเล่าขาน
อย่าไปเชื่อฟังคำน่ารำคาญ
ปากชาวบ้านชอบยุยั่วเรื่องผัวเมีย
............เห็นว่าเรารักกัน...มันอิจฉา
จึงนินทาใส่ร้ายพี่มีแต่เสีย
พี่ไม่เคยรักใครหรอกนอกจากเมีย
สาวผมเปียที่น้องเห็นเป็นเพื่อนกัน
(ฝ่ายเมียได้ยินคำแก้ตัวน้ำขุ่นๆ โกรธมาก....วิ่งเข้าห้อง...ปิดประตูดัง...โครม!...)
โธ่.....เมียจ๋า....หันหลังฟังผัวก่อน
อย่าแง่งอนวอนว่าอย่าเดียดฉันท์
เปิดประตูฟังคำผัวรำพัน
ไม่รักกันเหมือนก่อนแล้วหรือแก้วตา
...........รสน้ำพริกผักต้มยังกลมกล่อม
ผัวไม่ยอมจากไป...แก้วใจจ๋า
จะนอนรอหน้าห้องจนน้องมา
เอ่ยวาจากล่าวทักเพียงสักคำ
(แล้วเวลาก็ผ่านไปจนใกล้ค่ำ....)
...........ค่อยลัดเลาะตามร่องหาช่องว่าง
เห็นหน้าต่างเปิดอยู่ดูหน้าขำ
พลันความคิดบรรเจิดเลิศระยำ
เข้าไปปล้ำเมียได้คงหายงอน.....
17 กรกฎาคม 2546 19:11 น.
แก้ว กรุงเก่า
มวลดอกไม้บานรับกับฝนแรก
ละอองแทรกซึมซาบอาบพฤกษา
กรุ่นกลิ่นหอมอบอวลมวลผกา
สุดพรรณนาปลาบปลื้มลืมไม่ลง
เสียงนกร้องเริงไพรใจสุขล้น
ป่าหน้าฝนแฝงมนตราน่าลุ่มหลง
หยาดฝนนำความสดชื่นคืนป่าดง
พุ่มพฤกษ์พงบางสะพรั่งทั่วทั้งไพร
เปิดหัวใจบานรับกับความรัก
ด้วยตระหนักรักนี้ที่มอบให้
มิได้หวังเธอรักตอบมอบหัวใจ
แม้จะไม่สมหวังก็ช่างมัน
ขอแต่เพียงดวงใจได้รับรู้
หวังเคียงคู่ดูแลใจเฝ้าไฝ่ฝัน
ใครจะว่าอย่างไรไม่สำคัญ
เพียงมีกันและกันเท่านั้นพอ
หากแม้เธอมอบรักเพียงสักนิด
คงปลื้มจิตเหมือนมาลีที่ชูช่อ
ได้รสรักหล่อเลี้ยงเคียงพะนอ
จึงแตกกอบานสะพรั่งอยู่กลางใจ
พลัน...สะดุ้งแลเหลียวเสียวสันหลัง
ตื่นภวังค์รักหล่นใจหม่นไหม้
ได้ยินเสียงภรรยามาแต่ไกล
ซักผ้าเสร็จแล้วหรือไร...นั่งใจลอย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแก้ว กรุงเก่า
หน้าส่วนตัว
1221
