6 ธันวาคม 2546 15:50 น.
แก้ว กรุงเก่า
เมื่อหนุ่มน้อยรุ่นน้องขอร้องผม
ให้พาชมสิ่งแปลกตาผู้มาใหม่
ดูวิถีทำกินท้องถิ่นไทย
จึงพาไปตามนัดไม่ขัดเคือง
ชมตลาดซื้อขายทั้งใหม่เก่า
แวะชิมเหล้าเฉไปจนได้เรื่อง
เริ่มหน้าหนาจึงพาไปในตัวเมือง
อยากดูเรื่องอย่างว่าจึงพาชม
เข้าในร้านยืนดูนอกตู้กระจก
สาวสวยยกมือกวักทักทายผม
เห็นรอยยิ้มยิ่งหวั่นไหวในอารมณ์
เข้าไปชมใกล้ใกล้ที่หมายตา
ล้วนสวยสดงดงามตามสมัย
น่ารักใคร่สวยหรูดูเข้าท่า
เพียงได้พบได้เห็นเป็นบุญตา
ถ้าได้มาให้พี่ขี่คงดีจัง
คันที่บ้านไฟก็หรี่สีก็ลอก
ถ้าได้ออกใหม่ชมคงสมหวัง
น่าเสียดายมาวันนี้ไม่มีตังค์
ไม่ได้นั่งลูบไล้ได้แต่มอง
ต้องทนขี่คันเก่าเราคนยาก
เสียงดังมากผู้คนบ่นเจ้าของ
เถอะ..โชคดีถูกหวยรวยเงินทอง
จะมาจองรถดีดีขี่สักคัน
3 ธันวาคม 2546 19:28 น.
แก้ว กรุงเก่า
หมึกสดนึ่งมะนาวในคราวนี้
เป็นอาหารรสดีที่แสนง่าย
จะกินเล่นกินจริงยิ่งสบาย
เพื่อนหญิงชายอยากหม่ำลองทำดู
หมึกสดสดควักไส้ลวกให้สุก
ตำกระเทียมเคล้าคลุกพริกขี้หนู
บีบมะนาวเติมน้ำปลาให้น่าดู
กระเทียมสดเหลืออยู่ซอยอีกที
จัดหมึกสดวางใส่ในหม้อร้อน
ตั้งไฟอ่อนอุ่นไว้จนได้ที่
ราดน้ำยำลงหม้ออุ่นพอดี
พอร้อนจี๋ตักเสริฟเปิบทันใด
เป็นกับข้าวกับแกล้มแถมอร่อย
ทานบ่อยบ่อยจะเป็นหมูรู้บ้างไหม
เพราะไขมันสูงมากลำบากใจ
ขืนพูดไปเพื่อนจะท้วงว่าหวงกิน
2 ธันวาคม 2546 20:46 น.
แก้ว กรุงเก่า
ทางเมืองใต้ฉันนี้ก็มีป้า
ชื่อ....ป้ามา...คนรู้จักกันอักโข
เคยเป็นครูคนมีค่าเมืองย่าโม
มีลูกชายคนโตอยู่แดนไกล
ลูกชายหวังชูชุบอุปถัมป์
ยามเมื่อแกแก่หงำซ้ำป่วยไข้
ป้ามาจึงตกลงยอมปลงใจ
เดินทางไกลล่องมาหาลูกชาย
จึงเดินทางขึ้นรถไฟไปสงขลา
เหนื่อยนักหนากว่าจะถึงตึงเส้นสาย
ชะเง้อมองชะแง้หาหน้าลูกชาย
ที่มันหมายมั่นว่ามารับแก
ลงจากรถเดินมาที่ท่าถนน
ยินเสียงคนตะโกนถามอยู่เซ็งแซ่
ใหญ่ไม๊ป้า...ใหญ่ไม๊ป้า...ตรงหน้าแก
จึงตวาดเสียงแหวดังระเบ็ง
ใหญ่ไม๊ป้า...ใหญ่ไม๊ป้า...น่าหมั่นไส้
ใหญ่ไม่ใหญ่ก็ของข้าบ้าฉิบเป๋ง
ประจานกูต่อหน้ากันไม่หวั่นเกรง
ใหญ่ซิวะ...เท่าหน้าเอ็ง...ไอ้ปากมอม