14 กุมภาพันธ์ 2555 08:30 น.
แกงเขียวหวาน
ไทน์เลนวา...ครั้งหนึ่งซึ่งใจหวัง
ซึ้งคำแผ่วเอ่ยฟังรักคำหนึ่ง
หนึ่งคำรักฟังเอ่ยแผ่วคำซึ้ง
หวังใจซึ่งหนึ่งครั้ง...วาเลนไทน์
รอเฝ้ารอ...ให้เอ่ยเผยบอกย้ำ
ใจชอกช้ำวานวันครั้งหมองไหม้
หมองไหม้ครั้งวันวานช้ำชอกใจ
ย้ำบอกเผยเอ่ยให้...รอเฝ้ารอ
คอยเฝ้าคอย..ขอวอนเอ่ยคำขาน
ทอถักฝันวันวานพลันสานต่อ
ต่อสานพลันวานวันฝันถักทอ
ขานคำเอ่ยวอนขอ...คอยเฝ้าคอย
วันวานรัก...ลอยเลือนเหมือนสิ้นค่า
น้อยวาสนาสูญรักร่นถดถอย
ถดถอยร่นรักสูญวาสนาน้อย
ค่าสิ้นเหมือนเลือนลอย...รักวานวัน
ไทน์เลนวา...ฝันสร้างทางเดินรัก
ปันเยื่อใยทอถักรักคงมั่น
มั่นคงรักถักทอใยเยื่อปัน
รักเดินทางสร้างฝัน...วาเลนไทน์
7 กุมภาพันธ์ 2555 10:46 น.
แกงเขียวหวาน
ขบวนรถสายเวลาเคลื่อนมาถึง
ณ.วันหนึ่งจากไกลไม่พบหน้า
ตามวงล้อสายธารกาลเวลา
เร็วหรือช้าเตือนไว้...ทำใจนะ
คำเอ่ยลาหม่นหมองสองเพื่อนซี้
"ผม"จำพรากจากหนีห่าง"ศีรษะ"
สิ้นอายุลุล่วงช่วงวาระ
สภาวะจำยอม...พร้อมจากเธอ
คำสารภาพของผม...ตรมยิ่งนัก
เพราะเพื่อนรักร่วมสุขร่วมทุกข์เสมอ
ฝ่าแดดลมฝนหนาวคราวพบเจอ
จำจากเกลอยากสลาย....คลายสัมพันธ์
บอกศีรษะเพื่อนซี้....ที่เคียงใกล้
ด้วยน้ำตาอาลัยใจหวิวสั่น
ส่งเสียงแผ่วพร้อมสะอื้นเพราะตื้นตัน
ตราบนิรันดร์...ลาไกลไปตามกาล
ศีรษะแสนช้ำชอกบอกเพื่อนว่า
เราคงลา...ล่วงลับกับสังขาร
คงมิช้าลาไกลอีกไม่นาน
ส่งสายตาร้าวราน...แสนอาทร
หนึ่งคู่รักหวานแหวว...แถวใบหน้า
โอ้"เหงือก"จ๋า"ฟัน"มาขอลาก่อน
พายุกาลผ่านพ้นจนสั่นคลอน
ฟันเริ่มถอนตัวโยก..โศกยิ่งนัก
ฟันเห็นเงือกเจ็บปวดรวดร้าวมาก
กัดเซาะรากไชชอนก่อนจะหัก
จำทิ้งไกลไม่รอก็เพราะรัก
เหงือกเจ็บหนักสำนึก...รู้สึกช้ำ
ทนหน่อยนะจ๊ะ..คงเหงาเราไม่อยู่
เคยครองคู่เคียงเคล้าทุกเช้าค่ำ
ยอมให้เหงือกนั้นด่าว่าใจดำ
มีสามคำ"บอกนั้น...ฉันรักเธอ"
แกงเขียวหวาน