จากเคหามาไกลใจโหยหา จำห่างเหินเดินหน้าเพื่อล่าฝัน ผ่านลมฝนหม่นหมองของคืนวัน คาดคิดวางทางนั้น...อันรังรอง อาจรุ่งโรจน์โชติช่วงดวงเด่นดัง ดับแดดิ้นสิ้นหวังอาจทั้งสอง อดทนสู้รู้เจ็บเก็บไตร่ตรอง กับตรอมตรม...ขมต้องลิ้มลองกิน ล้วนลวงกันกลั่นแกล้งมุ่งแข่งขัน มากคำคนก่นหยันนั้นมิสิ้น ในเมื่อสู้อยู่ได้ทำใจชิน ทั้งเจ็บช้ำจำจินต์.....ดิ้นต่อไป ด้วยตั้งเป้าเอาไว้ใจห้ามท้อ เจอหนทางสว่างรอพอใจไหม พบจุดหมายปลายฝันนั้นเส้นชัย โน้มสอยชม....สมใจในรางวัล