5 เมษายน 2552 14:23 น.

หอมพะยอมแจ่มใจไม่เคยจาง

เฮาชาวดอย

	

                                            โอ้พะยอมยามนี้ที่ทุ่งรัก
	ห่วงแสนห่วงหน่วงหนักรักคิดถึง
	โอ้หอมเอยหอมประจำยังคำนึง
	ยังลึกซึ้งจึงกระจ่างอยู่กลางใจ
		คือดอกฟ้าจากฟ้ามาอยู่ทุ่ง
	มาจรุงทุ่งร้างอันกว้างใหญ่
	ทิพย์เอยทิพย์สวรรค์คันธาลัย
	ทิพย์พิรุฬห์หยาดหทัยผู้ทุกข์ทน
		เจ้าคือเพื่อนชาวนายามหน้าแล้ง
	คือเรี่ยวแรงแห่งรักถักทอผล
	ด้อยราคาไร้ราคีที่ปลอมปน
	ยืนหยัดต้นชูช่ออยู่ชิงชัย
		โอท้าวทวยนามแถน ณ แมนสรวง
	ขอฝนร่วงพรมพะยอมกล่อมสมัย
	ขอพะยอมหอมซึ้งตรึงหทัย
	หอมไม่ร้างกลางใจหอมไม่จาง
		หอมวันนั้นถึงวันนี้หลายปีนับ
	หอมประทับกลางใจหอมไม่สร่าง
	แม้นจากไกลหอมยังเร้าไม่เบาบาง
	วันแรมร้างเดือนยังห่วงเมื่อล่วงเลย
		โอ้พะยอมหอมไกลไปจากแก้ว
	ฤาลืมแล้วลืมเตือนเพื่อนข้าเอ๋ย
	ฤาลืมแล้วคารมคราชมเชย
	ที่เอื้อนเอ่ยทั้งปวงเป็นห่วงนัก
		เพลงพะยอมกล่อมร้างทุ่งว่างเปล่า
	ช่อดอกเฉาเริ่มร่วงร้อนหน่วงหนัก
	จากพะยอมหอมร้างห่างทุ่งรัก
	ไปรับใช้เครื่องจักรไร้หัวใจ
				
2 เมษายน 2552 21:54 น.

เสียงแคนค้ำคูน

เฮาชาวดอย

	

		ตาเป่าแคนแจ่นแจ้นแสนเสนาะ
	เพลงไพเราะพลิ้วลมผสมผสาน
	ถักสำเนียงเพียงฝันมาบันดาล
	ต่อวิญญาณกาลสมัยไม่สิ้นมนต์
		ไม่สิ้นมนต์เสียงแคนในแดนนี้
	ชูศักดิ์ศรีอีสานบานดอกผล
	ความคิดคนวุ่นวายว่ายเวียนวน
	จราจรจลาจลจึงจนใจ
		ตาเป่าแคนกล่อมเมืองอันมืดมิด
	กล่อมชีวิตกล่อมฝันอันยิ่งใหญ่
	ตีนของตาพเนจรจากแดนไกล
	ฝากชีวิตเอาไว้ในป่าเมือง
		สองมือที่เว้นว่างห่างงานนา
	ถือกะลาขอทานแลกเงินเฟื่อง
	มือเคยสร้างทุ่งทองให้รองเรือง
	กลับจมเบื้องก้นบึ้งซึ่งเศษคน
		เมืองยิ่งใหญ่ไพศาลโอฬารสร้าง
	คือเมืองร้างชุบทองอันหมองหม่น
	เมืองจำแลงหลอกลวงบ่วงจักรกล
	เมืองสับสนทนท้อรอความตาย
		น้ำใจคนเน่าเสียใต้ขยะ
	เพียงชนะยึดยื้อแย่งซื้อขาย
	เสียงแคนดังยังยินรอสิ้นลาย
	เสียงสุดท้ายลาลับพร้อมกับตา
				
1 เมษายน 2552 06:13 น.

หัดบ้า

เฮาชาวดอย

ดวงดาวจ๋า 
	เจ้าไม่เคยอ่อนล้าหรือไฉน
	ฤาเจ้ามีแต่ตัวไร้หัวใจ
	อุทิศตนรับใช้กาลเวลา
		เจ้าเป็นเพื่อนชาวโลก
	แม้ยามโศกมองหา
	มองเห็นดาริกา
	อันเด่นดวงอยู่เดียวดาย
		หลังคาบ้านข้าพัง
	จึงนอนนั่งดูดาวหาความหมาย
	ข้าร้องไห้แต่เจ้ายิ้มทักทาย
	ไม่เคยหน่ายที่จะจ้องมองดูดาว
		คืนเมฆมาฟ้าฝนเจ้าหม่นหมอง
	ข้าหอบของยืนสั่นหนาว
	คืนนี้หัวใจรวดร้าว
	ไร้เพื่อนไร้ผู้อวยพร
		วันนี้
	ดวงดาวเด่นราตรีแต่ก่อน
	ถูกม่านแสงสีนีออน
	ถูกความรุ่มร้อนบดบัง
		สิ้นสีสิ้นแสงแห่งดาว
	ข้าก็ร้อนผ่าวไร้หวัง
	วันนี้ข้าช้ำไร้กำลัง
	แต่ลมหายใจยังยืนยง				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเฮาชาวดอย
Lovings  เฮาชาวดอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเฮาชาวดอย
Lovings  เฮาชาวดอย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟเฮาชาวดอย
Lovings  เฮาชาวดอย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงเฮาชาวดอย