13 ธันวาคม 2551 22:14 น.
เฮาชาวดอย
ฝากคิดถึงห่วงใยใครคนหนึ่ง
ที่รำพึงโศกาน่าสงสาร
ฝากน้ำตาพรมดินถิ่นกันดาร
เป็นสายธารน้ำใจมอบให้เธอ
ฝากดวงดาวฝากเดือนเป็นเพื่อนเหงา
ฝากรอยเศร้าของใจให้คราเผลอ
กลางทุ่งกว้างสร้างสรรค์ฝันละเมอ
เราจักเจอโลกใหม่ในสักวัน
มือของเธอขับเคลื่อนจักรวาล
มือกรำงานกับหัวใจที่ใฝ่ฝัน
ตาของเธอแกร่งกล้าและฝ่าฟัน
ความมุ่งมั่นขันแข็งแห่งศรัทธา
แสงแดดร้อนโลมแล้งแห่งทุ่งกร้าน
แต่ก็หาญสู้แดดที่แผดผ่า
ยังสืบทอดอดทนดั้นด้นมา
รดต้นข้าวด้วยน้ำตามาช้านาน
ใช้ชีวิตกับดินกับถิ่นแล้ง
ตราบสองมือมีแรงจักสืบสาน
ตราบหัวใจยังเต้นต้องเป็นงาน
ความหอมหวานข้าวใหม่ต้องได้กิน
ค่าของเธออยู่ที่ไหนใครมองเห็น
เธอลำเค็ญอย่างไรในเถื่อนถิ่น
เธอเลี้ยงคนหมื่นแสนทั้งแผ่นดิน
หวานปลายลิ้นข้าวใหม่ใครหนอทำ
หอมข้าวใหม่ในห้างในกลางหอ
ทุกหีบห่อดูแลแต่เช้าค่ำ
แต่เธอกินข้าวกลืนขื่นทุกคำ
สุดชอกช้ำน้ำลายข้าวนายทุน
4 ธันวาคม 2551 19:40 น.
เฮาชาวดอย
ทีฆราชปราชญ์แผ่นดินนวมินทร์ภูมิพล
อ้าจักรีทิฆราชกษัตริย์นวพิบูลย์
ทรงทศพิธพูน พิไล
น้ำใดในชลธารฤปานพระหฤทัย
ถิ่นแล้ง ณ แห่งใด ก็เพลา
หมื่นโครงการพระสฤษฏ์ประชาสุขะประเทา
ราษฎร์สุขสราญเนา วิไล
ทรงปกเกศบริบาลพสกสุขะไผท
ทรงยศถกลไกร สกล
แผ่นดินร้อนทุพะร้ายพระทรงศุภวิมล
เพียงทรงสุหร่ายดล ณ ยาม
จอมกษัตริย์ขัตติยะทีฆราช
พระนักปราชญ์จอมนรินทร์แผ่นดินสยาม
พระผู้ทรงทศพิธสถิตงาม
ถกลนามเลื่องลือระบือไกล
สองพระเนตรทอดไปในภพหล้า
สองพระบาทยาตราพัฒนาให้
สองพระหัตถ์ปกป้องผองไผท
คืองอกงามอำไพพัฒนา
เดชาบพิธเจ้า จอมนรินทร์
เอกอัครศิลปิน ปกหล้า
ผืนพิภพจบธานินทร์ เนืองนั่น สุขเฮย
ปวงเหล่าพสกข้า กล่าวน้อมทรงเจริญ
นายฉัตรสุมาลย์ ภูแต้มนิล
โรงเรียนกาฬสินธุ์พิทยาสรรพ์
ประพันธ์
หน้าส่วนตัว
1022
