22 กรกฎาคม 2545 21:50 น.
เอเธนน่า
ฉัน ...ทำลายชีวิตเธอใช่ไหม
ฉัน ...ทำลายหัวใจตัวเองอีกครั้ง
ฉัน ...ทำลายมันจนทุกอย่างสูญพัง
ฉัน ...ทำลายความหวังของเราสองคน
ฉัน ...ทำให้เธอต้องเจ็บช้ำ
ฉัน ...ฉันทำให้เธอต้องสับสน
ฉัน ...ทำลายอนาคตของคนทั้งคน
ฉัน ...ทำให้เธอหมองหม่น เดียวดาย
ฉัน ...ซ้ำเติมให้เธอปวดร้าว
ฉัน ...ทำหัวใจเธอเหน็บหนาว หมดความหมาย
ฉัน ...ทำให้เธอต้องเจ็บปวดแทบตาย
ฉัน ...ฉันเอง ทำร้าย ทำลาย ...หัวใจเธอ
22 กรกฎาคม 2545 21:46 น.
เอเธนน่า
มันยากมากนะ......
ถ้าจะให้ฉันบอกว่า
ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
เธอมีค่ามากเท่าใด
เพราะฉันไม่อยากกำหนด
ความรู้สึกทั้งหมดที่เคยมีให้
ว่ารักมากมายเพียงใด
ก็แค่สี่ห้องของหัวใจ...เท่านั้นเอง
22 กรกฎาคม 2545 21:44 น.
เอเธนน่า
ความรักมิใช่เพียงดอกไม้และใบหญ้า
มิใช่เพียงวาจาที่อ่อนหวาน
แต่เป็นความหวังดีที่เนิ่นนาน
มิใช่เพียงผ่านมาและผ่านไป
22 กรกฎาคม 2545 21:42 น.
เอเธนน่า
ใจเอ๋ยใจ ใยเจ้า ช่างสับสน
ใจคงซน อย่างนี้ ต้องจับขัง
ใจยังดื้อ แอบออกไป กลุ้มใจจัง
ใจนั้นหวัง ให้เขามา ช่วยหาใจ
***************************
ตาสบตา ใจนั้น รู้สึกแปลก
ตาสบตา ครั้งแรก รู้สึกเฉย
ตาสบตา นานวัน ไม่เหมือนเคย
ใจอยากเอ่ย คุยกับเขา ยามสบตา
22 กรกฎาคม 2545 21:39 น.
เอเธนน่า
หากเธอเหงาให้คิดถึงฉัน
เพราะเราคงเป็นคนของความฝันเหมือนกันใช่ไหม
อ่อนไหวกับทุกเรื่องที่เป็นไป
มีหัวใจที่พร้อมให้กับใคร..แค่หนึ่งคน
หากเธอเหว่ว้าอย่าลืมฉัน
ฉันจะไปอยู่ที่นั่นในวันฟ้าหม่น
ในที่ที่เธอไม่เห็นว่ามีตัวตน
เพราะฉันจะห่วงใยปะปนในความเดียวดาย
ถ้าไม่มีใครให้คิดถึง
รู้ไหวฉันเป็นคนหนึ่งที่รู้ความหมาย
อย่างเหงาไปเลย..ยังมีอะไรอีกมากมาย
แล้วเธอจะพ้นผ่านวันโหดร้าย..ฉันเป็นกำลังใจให้เธอ