15 กุมภาพันธ์ 2553 23:19 น.
เอื้ออารมณ์
ปถพีสะอื้นกลืนน้ำตา
ทนทุกข์มาหลายปีมีใครเห็น
ความชอกช้ำอาดูรเช้าจรดเย็น
ความลำเค็ญของใจใครรับรู้
ทุกคืนวันผันผ่านร้าวรานหนัก
สุดจะหักห้ามโศกวิโยคอยู่
ด้วยศึกในไล่ล่ากันน่าดู
แสนอดสูหดหู่ใจในชะตา
แผ่นดินครวญชวนเศร้าร้าวรานจิต
เคยเป็นมิตรกลับเป็นมารคอยผลาญพร่า
แบ่งสีเสื้อไล่ตีคอยบีฑา
อนิจจาเมืองไทยไยมาเป็น
ปถพีสะอื้นกลืนน้ำตา
รอเวลาไทยสงบอยากพบเห็น
เสื้อสีเดียวสามัคคีมีร่มเย็น
ไทยไม่เข่นฆ่าไทยให้โลกลือ
เอื้ออารมณ์
๑๕ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
3 กุมภาพันธ์ 2553 21:48 น.
เอื้ออารมณ์
ครั้งหนึ่งในวัยเด็กยังเล็กอยู่
เคยมองดูสรรพสิ่งรอบกายฉัน
มีพ่อแม่ญาติพี่น้องอยู่พร้อมกัน
มีสุขสันต์ตามวิถีปุถุชน
เช้าวันใหม่แม่หุงหาอาหาร
พ่อจัดการจูงควายทั้งแบกขน
ถือไถแอกเต็มบ่าสู่นาตน
ยังสุขล้นบนวิถีของชาวนา
ปู่ตื่นเช้าอาบน้ำแต่งกายไปวัด
คนช่วยจัดสำรับอากับย่า
น้าช่วยหาบไปส่งตรงเวลา
ปู่และย่าไปทำบุญแทบทุกวัน
พอสายหน่อยแม่หาบน้องและข้าว
รีบสาวเท้าก้าวยาวขมีขมัน
ถึงกระท่อมกลางนาแม่หยุดพลัน
ส่วนพ่อนั้นหยุดทำงานมาพักผ่อน
แม่ตักข้าวใส่จานจัดสำรับ
เรียกพ่อทับมากินข้าวร่วมกันก่อน
ตัวฉันนั่งเล่นส่วนน้องนอน
ไม่ทุกข์ร้อนตามประสาผู้วัยเยาว์
เป็นความทรงจำที่เนานาน
ทุกเหตุการณ์ยังตราตรึงถึงความเก่า
ครั้งหนึ่งในชีวิตของเรา
เคยอยู่เหย้าเรือนตามวิถีชนบท...
เอื้ออารมณ์
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
3 กุมภาพันธ์ 2553 00:36 น.
เอื้ออารมณ์
นี่อะไรทำไมหนอจึงว้าวุ่น
เคยอบอุ่นสามัคคีมีคนเห็น
สงบสุขทั่วแคว้นก็มาเป็น
เกิดลำเค็ญเคืองแค้นทั้งแผ่นดิน
คนเคยรักกลับไม่รักอยากเข่นฆ่า
มีปัญหามากมายไม่จบสิ้น
คนเคยเกลียดก็ยิ่งเกลียดเป็นอาจิณ
สุดถวิลถิ่นไทยไยวุ่นวาย
เพราะตัญหาหลงโลภหรือโกรธขึ้ง
จึงบึ้งตึงมึนชาซ้ำกล่าวร้าย
ยกตนเก่งอวดอ้างวางลวดลาย
จุดมุ่งหมายทำลายล้างไทยด้วยกัน
นี่อะไรทำไมหนอจึงวุ่นนัก
ไทยไม่รักไทยแล้วใช่ไหมนั่น
สร้างกระแสนิยมข่มขู่กัน
ข่าวรายวันแจงประจักษ์ทุกเช้าเย็น...
เอื้ออารมณ์
๓ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓
หน้าส่วนตัว
1620
