19 ธันวาคม 2552 23:03 น.
เอื้ออารมณ์
ด้วย ดิน น้ำ ลม ไฟ
เริ่มรุกไล่คนทุกครา
ให้หวั่นหวาดผวา
ต่อผลพวงที่กระทำ
ธรณีพิโรธร้อง
กู่กึกก้องหลายฉนำ
ตักเตือนอย่าระยำ
หวังประโยชน์เฉพาะตน
ทุกปีน้ำไหลหลาก
คำเตือนจากนาวาวน
อุทกไหลท่วมท้น
จนวินาศขาดเมตตา
บางแห่งพายุพัด
รุนแรงจัดอุบัติมา
ทำลายสิ่งขวางหน้า
ให้วอดวายก็มากมี
บางปีเกิดไฟป่า
เหตุเพราะว่าแล้งเต็มที
หญ้าแห้งกรอบเต็มที่
เป็นเชื้อเพลิงให้โหมแรง
นี่คือผลของมนุษย์
ที่ไม่หยุดการสำแดง
ทำลายทุกหนแห่ง
เพื่อให้ตนสุขสบาย
เอื้ออารมณ์
๑๙ ธันวาคม ๒๕๕๒
7 ธันวาคม 2552 11:44 น.
เอื้ออารมณ์
หยิบอักษรที่เรียงรายอยู่กลางลาน
นี่คืองานนักกลอนกานท์กวีแน่
นำคำมาเรียงร้อยคอยดูแล
หวังเพียงแต่มีลำนำประจำตน
บ้างเพียรเก็บซึ่งประสบการณ์
ตระเวนอ่านบทกวีที่มากล้น
คำไพเราะเสนาะซึ้งตรึงกมล
สู้อดทนศึกษาภาษากลอน
บ้างสรรคำนำมาเรียงเพียงเพราะรัก
ไตร่ตรองหนักเมื่อผสมอักษร
เป็นลำนำคำกวีของนักกลอน
ทุกบทตอนจึงต้องผ่านทบทวน
หยิบอักษรที่เรียงรายอยู่เต็มลาน
สร้างสรรค์งานลำนำศิลป์ที่เลิศล้วน
สู่สาธารณชนคนทั้งมวล
ที่อบอวลการอ่านงานกวี...
เอื้ออารมณ์
๗ ธันวาคม ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
1393
