19 พฤษภาคม 2553 17:44 น.
เอื้ออารมณ์
๑.
จลาจลทั่วเมือง
เหตุเพราะเรื่องไม่พอใจ
แกนนำทำได้ไง
ทิ้งกันไปอยู่ห้อง กรง
เจ็บใจเสียยิ่งนัก
มาปักหลักหมายเสริมส่ง
ผู้นำผู้ยืนยง
มาดำรงผู้นำไทย
ต้องเผามันให้เกลี้ยง
ตู้ตั่งเตียงตึกหลังใหญ่
ธนาคารต้องเผาไฟ
ทำลายให้เสียยับเยิน
๒.
โอ้อนาจเมืองกรุงเทพฯ
เหมือนอักเสบแผลเหลือเกิน
ย่อยยับสุดประเมิน
ไม่บังเอิญเพราะจงใจ
เรียกกันมาชุมนุม
รวมเป็นกลุ่มกลางเมืองใหญ่
เรียกร้องมาไวไว
เพราะอยากได้นายกลับคืน
๓.
ก่อการจลาจล
เพื่อหวังผลคนแตกตื่น
เจ็บใจต้องเอาคืน
ใช่ใดอื่น...เพื่อสาใจ
ก่อการจลาจล
เพื่อฝึกฝนตนเอาไว้
ปล้นสดมภ์ทั่วไทย
เพียงหวังได้ซึ่งเงินตรา
๔.
ที่นี่ ณ เมืองหลวง
คนทั้งปวงหวาดผวา
ผู้ร้ายจ้องเข่นฆ่า
อนิจจาคนเมืองกรุง
ที่นี่ ณ เมืองไทย
ทำไฉนจะไม่ยุ่ง
ความรักคือยาปรุง
มาบำรุงสามัคคี...
เอื้ออารมณ์
๑๙ พฤษภาคม ๒๕๕๓
14 พฤษภาคม 2553 19:40 น.
เอื้ออารมณ์
ประชาชนสับสนจนหวั่นหวาด
ประชาชาติงุนงงและสงสัย
ประชากรวิตกซึ่งความนัย
จะเกิดภัยสงครามในกลางเมือง
เพราะต่างคิดคิดต่างทางสังคม
เพราะต่างข่มขู่กันอย่างต่อเนื่อง
เพราะต่างหวังชัยชนะทางการเมือง
เรื่องของเรื่องที่ขัดแย้งเพราะแย่งชิง
หวังอำนาจยืนยงดำรงมั่น
หวังฝ่าฟันอุปสรรคตนทุกสิ่ง
หวังเข่นฆ่าคู่อริไม่ประวิง
จึงทอดทิ้งคุณธรรมประจำใจ
จะยืดเยื้ออีกนานในการรบ
จะต้องพบสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่
จะเข้าสู่กลียุคในเมืองไทย
หรืออย่างไรจึงจะหยุดราวี
ประชาราษฎร์หวาดวิตกอกสะท้อน
ประชากรหวั่นไหวอย่างเต็มที่
ประชาคมขมขื่นทุกนาที
เพราะประชาชีต่อตีกันและกันฯ
เอื้ออารมณ์
๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๓
2 พฤษภาคม 2553 00:08 น.
เอื้ออารมณ์
ใจเอยไยจึงรักปักดวงจิต
ยอมอุทิศเวลาถวิลถึง
เฝ้าพร่ำเพรียกเรียกหาเพ้อรำพึง
รักฝังตรึงแต่นวลนางไว้กลางทรวง
ใจเอยไยยึดมั่นเฝ้ารอรัก
ไม่ยอมหักห้ามจิตคิดห่วงหวง
เฝ้าถนอมความรักใจทั้งดวง
จึงตกบ่วงแห่งรักและภักดี
ใจเอยไยจึงยอมปวดเจ็บ
ถึงได้เก็บความรักไว้อย่างนี้
รู้ทั้งรู้อันความรักที่มากมี
ไม่อาจชี้ให้เห็นเป็นรูปธรรม
เพราะแอบรักแอบคิดถึงไม่เคยเอ่ย
ไฉนเลยเขาจะรู้ใจถลำ
ไปรักเขาหมดใจให้ระกำ
จนชอกช้ำดวงหทัยตลอดมา
ใจเอยไยจึงมั่นในความรัก
ไม่ตระหนักความจริงว่าไร้ค่า
แอบรักแอบคิดถึงอยู่ทุกครา
จึงต้องเสียน้ำตาจากหัวใจ
เอื้ออารมณ์
๒ พฤษภาคม ๒๕๕๓
15 เมษายน 2553 22:34 น.
เอื้ออารมณ์
เพราะคิดต่างต่างคิดจิตหมายมุ่ง
เพื่อผดุงยุติธรรมตามความเห็น
อ้างหลักการต่อสู้สร้างประเด็น
อ้างกฎเกณฑ์ประชาธิปไตย
เพราะต่างคิดคิดต่างอย่างสุดโต่ง
จึงเชื่อมโยงเรื่องราวทั้งน้อยใหญ่
สนับสนุนความคิดที่คิดไว้
เพื่อให้ได้การยอมรับจากสังคม
วางเงื่อนไขไพร่อำมาตย์เพื่อแบ่งแยก
สร้างความแตกสามัคคีด้วยเพาะบ่ม
อุดมการณ์ความคิดค่านิยม
ด้วยคารมวาทศิลป์หมิ่นปัญญา
เออหนอช่างดูถูกประชาชาติ
คิดอุบาทว์ก่อการสร้างปัญหา
วางอำนาจบาตรใหญ่ใช้บีฑา
เพียงเพราะว่าคิดต่างในประเด็น
ในความจริงจริงใจไม่เคยกล่าว
สร้างเรื่องราวปลุกระดมให้พบเห็น
นี่นะหรือคำรักชาติที่เอ่ยเน้น
หัวใจเป็นผู้รักความยุติธรรม
เพราะต่างคิดคิดต่างอย่างสูงสุด
จึงไม่หยุดยุทธการขยี้ขยำ
อ้างประชาธิปไตยเพื่อจดจำ
วาทกรรมทำลายล้างผู้ต่อกร
เพราะคิดต่างต่างคิดชัยชนะ
ไม่ลดละสร้างเรื่องให้กระฉ่อน
อ้างหลักการต่อสู้อยู่ทุกตอน
ใครเดือนร้อนก็ไม่สนต้องทนเอา
วันข้างหน้าใครชนะก็ไม่รู้
วันนี้อยู่ต่อสู้เพื่อชนเผ่า
ช่างไม่คิดสุดท้ายก็ไทยเรา
สุดแสนเศร้าผู้แพ้คือ ประเทศไทย
เอื้ออารมณ์
๑๕ เมษายน ๒๕๕๓
11 เมษายน 2553 16:53 น.
เอื้ออารมณ์
วันหนึ่งแสงสลัวมัวหม่น
จำทุกข์ทนหาทางสว่างไสว
เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดอยู่ทั่วไป
จิตหวั่นไหวหวาดกลัวในเหตุการณ์
ก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างมุ่งมั่น
ต้องฝ่าฟันอุปสรรคทุกสถาน
ตั้งสติเตือนตนอย่าลนลาน
บนทางผ่านไตร่ตรองไม่ลังเล
ณ วันนี้ที่ท้องฟ้ามืดมิด
อันดวงจิตต้องแกร่งอย่าหันเห
ต้องมั่นคงแห่งใจไม่รวนเร
ไม่ไขว้เขวหลงกลสิ่งใดใด
สายลมเย็นแผ่วเบาที่พัดผ่าน
ทรมานความรู้สึกอันยิ่งใหญ่
สั่นสะท้านลมหนาวไม่เท่าไร
แต่หนาวในความคิดที่แยกทาง
รอวันใหม่ฟ้าสางแจ่มจรัส
ความอึดอัดแห่งใจต่อทุกอย่าง
ที่แลเห็นเป็นขวากหนามตามริมทาง
นิราศร้างซึ่งอุปสรรคเสียที
ก้าวสู่วันใหม่ด้วยใจที่ใสสด
โศกสลดต้องจากไกลในครานี้
เพราะด้วยความรักความสามัคคี
เป็นสักขีพยานรักของปวงชน
เอื้ออารมณ์
๑๑ เมษายน ๒๕๕๓
หน้าส่วนตัว
1276
