25 กรกฎาคม 2552 00:32 น.
เอื้องอังกูร
วันใหม่เริ่มแล้ว....วันนี้เมือ่หลายสิบปีที่พ้นผ่าน....ผู้หญิงคนหนึ่งเจ็บปวดที่สุด.
ขณะเดียวกัน...เธอก้อมีความสุขที่สุด....ผู้ชายคนหนึ่ง...ดีใจเปนที่สุด...
เสียงอุแว๊ๆๆๆๆเปนเสียงสวรรค์ที่..ชายหญิงคู่นั้น..ปรารถนามาเนิ่นนาน...
อา...บัดนี้เขาทั้งสองได้ยินแล้ว....
....วันเวลาผ่านไปๆๆๆๆๆ...บัดนี้ชายหญิงคู่นั้น....ครองรักกันอยู่บนสรวงสวรรค์
และ...เสียงอุแว๊ๆของทารกคนนั้น...วันนี้..เวลานี้...เขากกำลังคิดถึง...ชายหญิงคู่นั้นดวงดวงใขโหยหา....
....แม้จะเนิ่นานแล้ว...ความรัก..เคารพ..บูชา..ยังคงเต็มเปียมอยู่ในดวงใจ...
แม้จะเนิ่นนานแล้ว....เด็กชายคนนั้นยังเปนเด็กชายคนเดิมที่ยังคิดถึงสัมผัส
ที่เต็มไปด้วย..ความรักเหลือเกิน....
.....วันสำคัญที่สุด..ของคนหนึ่ง..คือวันนี้แหละ...วันที่เราลืมตาดูโลกนี้..
เปนวันที่ผมคิดถึง...ชายหญิงคู่นั้นเปนพิเศษกว่าทุกวันที่คิดถึง
....เปนความสุข...ที่ได้กราบท่านในใจเสมอมา...พ่อครับ...แม่ครับ...ผมคิดถึงครับ
วันเวลาจะผ่านกี่ขวบหนาว....ลูกคนหนึ่งก้อยังคงเปนไอ้หนูน้อยของพ่อแม่ตลอดเวลา