12 มกราคม 2551 14:02 น.
เอื้องอังกูร
ลมหนาวพัดสบัดร่าคราหน้าแล้ง
ใบหญ้าแห้งเฉาตายอย่างหน่ายแหนง
ผะผ่าวร้อนลมแดดที่แผดแรง
พอสิ้นแสงทิวาก็ลาไกล
หนาวลมมาราตรีที่แสนหนาว
ฟ้าห่มดาวจรัสแสง ณ แห่งไหน
คิดถึงคนอยู่ห่างอย่างเศร้าใจ
เธอทำไมจากลาไม่มาเลย
ลู่ลมหนาวพัดมาอีกคราครั้ง
เธอก็ยังลืมสัญญาหน้าตาเฉย
เคยสัญญาว่าจะมาเหมือนอย่างเคย
เธอลืมเลยลืมสิ้นไม่ยินดี
ปล่อยให้คอยทำไมให้ใจล้า
ทั้งน้ำตาสะอื้นไห้ใจหมองศรี
ปลอยให้รักแล้วทำไมไม่ใยดี
หรือรอปีคืนถิ่น.....พี่สิ้นใจ
11 มกราคม 2551 11:19 น.
เอื้องอังกูร
ลมหนาวโบกลมโศกมาอีกคราแล้ว
ไร้วี่แววเสียงนกกาคราฟ้าสาง
สายหมอกโปรยโรยราดูเลือนราง
แสนอ้างว้างหมองหม่นจนเศร้าใจ
เคยสดชื่นกลับสลดแสนทดท้อ
เคยหยอกล้อกลับหมางเมินเกินขานไข
ชาวประชาอาดรูทั่วถิ่นไทย
สะอื้นไห้ใจปวดแปลบแทบพังภินท์
สิ้นพระชนม์สิ้นสมเด็จสิ้นเจ้าฟ้า
คนึงหาอาวรณ์ไหว้ใจถวิล
กราบบังคมอาลัยหาน้ำตาริน
ทั่วแผ่นดินร่ำไห้ใจมลาย
ส่งเสด็จสู่สวรรค์วิมานแก้ว
พริ้งเพลิดแพร้วแวววับลอยลับหาย
พระคุณท่านสถิตย์อยู่มิรู้คลาย
ถวิลถวาย...สมเด็จพระพี่นางกัลยาฯ
ควรมิควรแล้วแต่จะโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม
หน้าส่วนตัว
915
