16 กุมภาพันธ์ 2552 17:23 น.
เอื้องอังกูร
ฤดูกาลผ่านมากี่คราครั้ง
รักก็ยังเป็นรักไม่หักเห
ยิ่งห่างไกลใจยังมั่นไม่รวนเร
ยังทุ่มเทใจให้ไว้เพื่อเธอ
จะกี่ฝนกี่หนาวกี่คราวครั้ง
รักก็ยังรักมั่นนั้นเสมอ
แม้จากกันแสนนานมิได้เจอ
ยังละเมอถึงคืนวันมั่นจริงใจ
หน้าหนาวผ่านหน้าร้อนมาอีกคราแล้ว
เพลงรักแว่วกังวานดังฟังสดใส
ยังก้องอยู่ทุกอณูของหัวใจ
แจ่มชัดในห้วงคำนึงคิดถึงเธอ
ไม่มีวันวันที่ใจใจหวั่นไหว
ไม่มีวันวันที่ใจใจฉันเผลอ
จะมีวันวันที่ฉันมีเธอ
รักเสมอตลอดไปไม่เสื่อมคลาย
เพราะฉันใช้หัวใจจดจำภาพ
ความซึ้งซาบสุดใจไม่เลือนหาย
จะผ่านเปลี่ยนกี่ฝนฟ้าที่ย่างกราย
ก็อย่าหมายเซาะใจให้สะเทือน
9 กุมภาพันธ์ 2552 11:22 น.
เอื้องอังกูร
หลักการสาม มีไว้ ในวันนี้
ทุกชีวี บาปไม่ทำ นำกุศล
จิตจดจำ ความผ่องใส ในใจตน
เพื่อก้าวพ้น เหล่าอธรรม นำชีวา
อุดมการณ์ สี่ข้อ ขอให้คิด
ให้สถิตย์ ดวงใจ รีบไฝ่หา
ความอดทน ทำร้ายใคร ไม่นำพา
ความสงบ พบนิพพา ค่าคนดี
วิธีการ มีหกข้อ ขอนำกล่าว
เป็นเรื่องราว สานต่อ ก่อวิถี
เป็นแนวทาง แห่งธรรม นำชีวี
การวิธี ชี้ทางธรรม น้อมนำตน
ไม่ว่าร้าย ทำร้าย ใจสงบ
จะพานพบ ใจสุข ทุกแห่งหน
รู้ประมาณ เป็นอยู่ รู้อดทน
มั่นฝึกฝน ใจสงบ พบพระธรรม
29 ตุลาคม 2551 11:42 น.
เอื้องอังกูร
เป็นสัญญาหน้าฝนคนอ้างว้าง
เธอกล่าวอ้างว่าจะรอไม่ท้อถอย
ทุกวันปีหากพี่ไปน้องจะคอย
จะเป็นดาวดวงน้อยคอยคนจน
จากน้องไกลไปเพื่ออนาคต
เหงื่อทุกหยดที่หลั่งดังสายฝน
จะตั้งใจทำงานอย่างอดทน
จะกล้ำกลืนฝืนทนจนสุดตัว
พอสิ้นฝนเหมือนคนสิ้นมนต์ขลัง
น้องหันหลังลืมสัญญาน่าใจหาย
กลับถึงบ้านรู้ข่าวแทบวางวาย
เธอกลับกลายเป็นอื่นสะอื้นทรวง
เธอไปมีคนใหม่ใม่คิด
ฉันมันผิดใช่ใหมที่ไม่หวง
ทำไมต้องมาเจอเธอคนลวง
เธอไม่ห่วงฉันเลยเคยรักกัน
ฉันยอมอดเพื่อสร้างทางชีวิต
ไม่เคคิดท้อใจในตัวฉัน
อุปสรรคมากมีพร้อมฝ่าฟัน
เพื่อความฝันสองเราเฝ้ารอคอย
มาวันนี้ไม่มีเธอเสมอเหมือน
อนาคตรางเลือนเหมือนดั่งฝัน
จบหน้าฝนเข้าหน้าหนาวร้าวชีวัน
ฤาครั้งนั้นเธอสัญญา....เพื่อฆ่าคน
1 สิงหาคม 2551 11:14 น.
เอื้องอังกูร
ใครคนนั้น เป็นใคร ใครรู้บ้าง
ใครที่อ้าง ประชาชน ของคนไหน
ใครต่อใคร ก็อ้าง ว่ากันไป
ประชาชน อยู่ข้างใคร ใครควรมอง
เห็นข้าเป็น อะไร ไหนบอหน่อย
ชอบไปปล่อย ข่าวว่า ข้าสนอง
พอเสร็จสม แม้แต่หน้า ยังไม่มอง
แล้วใยต้อง อ้างข้า ช่างน่าอาย
ประชาชน เป็นเจ้าของ ประเทศนี้
อ้างวลี เกินค่า น่าฉิบหาย
ว่ารักชาติ หนักหนา พร้อมพลีกาย
และพร้อมตาย เพื่อข้า น่ายินดี
แต่พอได้ สมใจอยาก ก็ขลากทิ้ง
สิ่งที่พูด มันไม่จริง ยิ่งบัดสี
คนที่ซวย เป็นพวกข้า ไปทุกที
พวกมึงนี้ เสวยสุข บนทุกข์กู
14 กรกฎาคม 2551 15:22 น.
เอื้องอังกูร
ท่าระพา พาใจ ให้มาพบ
ได้ประสบ พบใจ เหมือนในฝัน
ใจต่อใจ หลายใจ บรรจบกัน
ผ่านคืนวัน มาพบเจอ เธอยิ้มมา
ท่าระพา พาใจ ให้แย้มยิ้ม
ราวกับพิมพ์ ยิ้มใย ให้โหยหา
ภาพยังติด ตรึงใจ ในอุรา
ยังติดตา ซึ้งกมล คนมาเยือน
เราเจอกัน บนเส้นทาง แห่งความฝัน
รวมใจกัน ฉันและเธอ เสมอเหมือน
ฝากรอยยิ้ม ให้น้องน้อง เน้นย้ำเตือน
ยังไม่เลือน เสียงหัวเราะ เสนาะจัง
บ้านกลอนไทย จะยิ่งใหญ่ ในใจฉัน
จารึกมั่น ในผู้คน เหมือนมนต์ขลัง
จะก้าวไป ข้างหน้า อย่างจีรัง
เพื่อปลูกฝัง เม็ดความดี...ที่ใจคน
หน้าส่วนตัว
1014
