บทกลอนแด่ผองเพื่อน

เอื้องผึ้ง จันท์ผา

แด่เพื่อนพ้องพรรณนาวาจาก้อง	ทุกแห่งห้องหนทางสว่างไสว
ร่วมบรรเลงเพลงรักจากดวงใจ	ดั่งฤทัยครวญคร่ำร่ำอาวรณ์

    จำใจพรากจากรักสลักจิต		เปรียบนิมิตคิดฝันมิทันถอน
 ครั้นพอตื่นฟื้นมาเวลาจร		ฝันก็ร่อนเลือนร้างลับมิกลับมา

    ดั่งวันวานผ่านผันช่างสั้นนัก	เฝ้าฟูมฟักรักเพื่อนเป็นหนักหนา
แต่ครั้นแล้วต้องไปครรไลลา	เพื่อวันหน้าฟ้าใหม่ได้เจอกัน

    ให้พานพบสิ่งดีมีความสุข		อย่าได้ทุกข์เศร้าโศกวิโยคศัลย์
ให้จิตใจและกายสบายพลัน		เปรียบกังหันผันผินบินต้องลม

    ขอความเย็นแห่งสายฝนชโลมพัด	คลายวิบัติปัดรำคาญทุกแห่งหน
จงเดินหน้าท้าโลกใหม่ได้ยินยล	ให้รู้ว่าเราก็คนบนโลกา

    การเดินทางแม้เหนื่อยแสนเมื่อยนัก	มิอาจพักใจให้ใครรักษา
จงรำลึกนึกถึงเพื่อนเตือนอุรา	แด่สหายดังสัจจาทุกคราเอย