ฟีโน่...ที่รัก

เอื้องคำ

     หัวอกหนุ่ม กลุ้มนัก ประจักษ์จิต
พอพินิจ คิดค้น ยิ่งหม่นหมอง
ด้วยฟ้าฝน วนเวียน เปลี่ยนครรลอง
มิตกต้อง ปานตู่ ฤดูกาล

     หนุ่มฟีโน่ โก้เก๋ เท่ห์ใช่หยอก
ทุกคนบอก ตอกย้ำ คำกล่าวขาน
เป็นหนึ่งใน ใจผม มานมนาน
บนถนน เพ่นพ่าน ทุกวานวัน

     แต่เดิมเดิม เฉิ่มเฉย ช่างเชยชืด
มันดูจืด จางเจือ โปรดเชื่อฉัน
ลงล้อเล็ก เหล็กกระดุม ดูหนุ่มครัน
ชุดสีปั้น หั่นเบาะ ให้เหมาะเชียว

     เอาใส่ท่อ พอเสียง ดังเดี้ยงดับ
ไฟฟ้าเหลือง เรืองรับ สลับเขียว
ถอดกระจก รกมาด ไม่ปราดเปรียว
ยามเลื้อยเลี้ยว ลวดลาย สบายใจ

     แล้วโฉบเฉี่ยว เที่ยวไป ตามใจอยาก
คนเท่ห์มาก กว่าข้า จะหาไหน
บิดแปร้นแปร้น แล่นฉิว ละลิ่วไป
บิดหมดไมล์ ใครแซง ต้องแข่งกัน

     แต่หน้านี้ มีฝน ปนร้อนเร่า
ต้องนั่งเฝ้า ฟีโน่ โธ่รถฉัน
เป็นเบาะผ้า ถ้าเปียก สำเหนียกพลัน
คงตูดคัน ตูดแฉะ ต้องแกะเกา

     พอขี่ซ้ำ รำคาญ สงสารรถ
เคยหมดจด สดใส ใยอับเฉา
เพราะฝุ่นฝน พ่นใส่ ไม่บรรเทา
ฟีโน่เรา เก่าพลัน ในทันใด

     โอ้ละหนอ พอฝน จะพ้นฟ้า
ปรากฏดวง สุริยา มาจากไหน
มันร้อนเร่า ด่าวดิ้น แทบสิ้นใจ
ฟีโน่ใหม่ ใยกรรม ซ้ำรานรอน

     จึงหาผ้า กล่องถุง มามุงปิด
ให้มิดชิด สนิทคัน กันเปียกร้อน
เทวดา มาช่วย อำนวยพร
ให้โอนอ่อน ผ่อนพ้น นั่งบนบาน

     ไอ้หนูเอ๋ย ลูกแม่ แกอยู่ไหน
แม่จะไป ข้างนอก เรียกบอกขาน
ซื้อผักเนื้อ เกลือไก่ เก็บไว้ทาน
แม่ว่ายวาน ไปส่ง ก้าวลงเรือน

     โอ้แม่จ๋า แม่หนู ผู้น่ารัก
ใครฤาจัก รักเสนอ เสมอเสมือน
แต่แม่จ๋า ลูกแม่ ใช่แชเชือน
ถนนเปื้อน ไปได้ อย่างไรกัน

     แค่ปากซอย ส่งให้ ได้ไหมลูก
อย่าดูถูก ปากซอย เลยแม่ฉัน
เพราะความจริง ซอยนี้ สิสำคัญ
ถนนลื่น โคลนกั้น น่าหวั่นใจ

     แม่งุนงง สงกา อุราเศร้า
ลูกชายเรา ตีราคา ว่าไฉน
เพราะฟีโน่ โก้เก๋ เท่ห์กระไร
มันถึงได้ สำคัญค่า ยิ่งกว่ากู