26 ธันวาคม 2553 21:45 น.
เอื้องคำ
ยามชมชวนแช่มชื้น ใจเรียม แม่เอย
หาหนึ่งใดเทียบเทียม ห่อนได้
เรียมยามหม่นจนเจียม ใจอยู่ นะแม่
เรียมบ่นบนบานไหว้ เท่านี้เรียมทำ
หงส์เหินเดินท่องฟ้า สูงศักดิ์
ควรคู่หงส์คงรัก แน่แท้
อีกาอย่าทนงนัก แซงแซ่ แซวเสียง
บินบ่ายอับอายแพ้ แต่ครั้ง เกิดมา
แข่งเรือพายย่อมได้ ประจักษ์
พายบ่ยากเย็นนัก กระจ่างแจ้ง
งัดวาสนาอย่าฝืนฝัก ใฝ่เลย นะท่าน
กำหนดอ่านฤาแสร้ง ดั่งฟ้า รำพัน
เรียมจำจากห่างร้าง ลาเรือน
แขส่องมองยังเตือน ยิ่งย้ำ
ลมโชยเยี่ยมมาเยือน หอบข่าว นวลมา
เรียมข่มฝืนใจกล้ำ ห่างล้ำ ไกลนวล
ดินเดียวดายห่มแล้ง ผุยผาก
รอข่าวฝนบนฟาก ม่อนฟ้า
ดังดินต่ำคำปาก สาปว่า เพียงดิน
จักย่ำเหยียบบ่กล้า เพ่งฟ้า เพียงกมล
22 ธันวาคม 2553 22:16 น.
เอื้องคำ
เย็นฝนพรำฉ่ำชื้นในคืนเปลี่ยว
ผู้โดดเดี่ยวเกี่ยวใครไม่มีเห็น
ฝนฟุ้งฟ่องล่องลอยฝอยกระเซ็น
ยิ่งยากเย็นเร้นหลับขยับกาย
กระท่อมน้อยปลายนาในหน้าฝน
จึงทุกข์ทนจนยากลำบากหลาย
จะมีใครไหนหนามามองชาย
คู่เคียงกายหมายมอบปลอบชีวี
น้ำเจิ่งนองสองฝั่งหลั่งเชี่ยวบ่า
ลำธาราเหลืองแดงเปลี่ยนแปลงสี
ที่นาล่มจมหายใต้วารี
ยิ่งขวัญหนีดีฝ่อทดท้อใจ
ดั่งมีทรัพย์ทรัพย์หายมลายสิ้น
แต่หนี้สินสินสิมิไปไหน
นึกถึงข้าวคราวเกี่ยวขึ้นเที่ยวใด
จะทำใจให้ลงคงยากครัน
หน้าส่วนตัว
1913
