19 สิงหาคม 2551 20:16 น.
เอื้องคำ
สองพันล้านสั่งสร้าง__________สมบูรณ์ รัฐสภา
ตอกปักหมุดหินปูน______________ลั่นฟ้า
สอสอจึ่งเพิ่มพูน________________ประกอบกิจ สุขแฮ
ชนจ่ายภาษีอ้า__________________แค่ด้อม เมียงมอง
นำเด็กเรียนถิ่นนี้_____________จงไป ไกลตา
เด็กบ่สำคัญใด__________________เท่าฟ้า
โรงเรียนถิ่นแดนไทย_____________มีท่วม ท้นนา
เงินใส่มือเด็กกล้า_______________ซ่าสู้ เราฤา
หนึ่งพันล้านท่านสร้าง________โรงเรียน ท่านนา
ถอนสิ่งปลูกสร้างเตียน___________โล่งแจ้ง
เด็กจงเร่งพากเพียร_____________เถิดเจ้า เด็กดี
ทำเพื่อเจ้าอย่าแสร้ง_____________สู่รู้ ฟังเรา
ปัญหามีย่อมแก้_____________ด้วยเงิน เด็กเอย
เงินบ่ทำปัญหาเกิน______________ยากแก้
ตัวเงินส่งเราเพลิน______________เราเชื่อ จงฟัง
สมัยผ่านหลายแล้วแล้___________ทุ่มซื้อ เราทำ
8 สิงหาคม 2551 10:58 น.
เอื้องคำ
แม่คือศูนย์รวมใจพระในบ้าน
ภัยแผ้วพานเพราะมีท่านไม่หวั่นไหว
เป็นเครื่องคอยยึดเหนี่ยวนำทางไป
ไร้โภยภัยเข้ามาสุมรุมประดัง
แม่คือนางพยาบาลรักษาไข้
กอดลูกไว้มิห่างไกลด้วยใจหวัง
หยูกยาดีแห่งหนไหนแสนไกลจัง
คุณแม่ยังดั้นด้นไปใด้ยามา
แม่ยังเป็นแม่ครัวทำอาหาร
ทุกทุกจานใส่ความรักความห่วงหา
เพื่อให้หายโหยหิวของลูกยา
ท่านมารดามิรอช้าตั้งใจทำ
แม่คือคนรับใช้ให้แก่บุตร
มิเคยหยุดเพียรเพื่อเจ้าทุกเช้าค่ำ
ซักรีดเก็บกวาดถูอยู่ประจำ
ทุกวันทำมิเคยบ่นจนปวดกาย
อันเงินแบงค์เจ้าต้องฝากถ้าอยากเบิก
เครดิตเสียต้องยกเลิกมิสมหมาย
แต่ธนาคารความเป็นแม่ไม่วุ่นวาย
ลูกเบิกได้เช้าสายบ่ายดึกดื่นเย็น
ครูคนแรกของลูกหรือก็คือแม่
คอยเหลียวแลถูกผิดมีชี้ให้เห็น
พูดอ่านเขียนเดินนั่งนอนสอนให้เป็น
ใครใครเห็นเด็กดีเด่นเป็นเพราะใคร
พระคุณแม่แน่แท้บริสุทธิ์
เปรียบประดุจแสงเรืองรองส่องสดใส
ลูกมีแม่คอยจุนค้ำนำทางไป
เทิดทูนไว้เหนือเศียรเกล้า...เท่าชีวา
.....ไม่ได้กลับบ้านไปกราบแม่อีกแล้วครับปีนี้ นี่เป็นความรู้สึกดีๆ ที่พอจะทำได้...เพื่อแม่ครับ
6 สิงหาคม 2551 19:46 น.
เอื้องคำ
อาทิตย์ลับขอบฟ้า
ตะวันลาอัสดง
นกกาเจ้าโผลง
บินเคียงคงคืนสู่คอน
จันทร์ฉายแสงนวลมา
แทนสุริยาทิวาตอน
คลื่นสาดหาฝั่งซ้อน
ใยสาดป้อนทุกวันคืน
ยืนเปลี่ยวอยู่เดียวดาย
ริมหาดทรายข่มใจฝืน
ไร้เงาเจ้าขวัญยืน
เคยชูชื่นคู่กายา
ลมเอ๋ยลมทะเล
เจ้าพัดเร่เข้ามาหา
อย่าพัดแล้วจากลา
เหมือนแก้วตายากมล
4 สิงหาคม 2551 17:58 น.
เอื้องคำ
น้ำใสใสจากฟ้ามารินหยด
มารินรดรินไหลให้ชื่นฉ่ำ
มาล้างตาล้างใจคลายระกำ
คลายความช้ำความชอกคำหลอกลวง
ตอนอยู่เดียวถึงเปลี่ยวเหงายังหาญหัก
จิตแน่นหนักปัญหาใดมิใคร่ห่วง
กำลังใจจากพ่อแม่มีเต็มทรวง
ฮึดสู้ดวงดาวฝันพลันถักทอ
แต่ฟ้าส่งให้ใจได้รู้จัก
ได้พบพานความรักเช่นนี้หนอ
เธอมาเติมช่องว่างให้เต็มพอ
แล้วมาก่อสานสัมพันธ์มิขาดเกิน
เธอหนอเธอ...ช่างแสนดีและมีพร้อม
ทนุถนอมดูแลฉันมิห่างเหิน
รักเธอไหมรับปากมากเหลือเกิน
มิอาจเดินไปไหนนอกใจเธอ
แต่ความรักใช่ลื่นไหลไร้อุปสรรค
เพิ่งรู้จักว่ารักนี้มิควรเผลอ
เธอมีใครคนใหม่ฉันได้เจอ
จึงจากเธอด้วยกลั้นใจจำยินยอม
ยามมาอยู่โดดเดี่ยวปล่าวเปลี่ยวเหงา
ห้วใจเราโหยหาวันชื่นคืนหอม
อยากกล้าแกร่งดังใจคิดจิตมิยอม
หัวอกตรอมมิสุขสมระทมครัน
รักหนอรักยามมีรักมักหวานชื่น
ผ่านวันคืนรักมาขมตรมใจฉัน
เผื่อใจไว้ให้ว่างมีดีเหมือนกัน
เพราะเจ็บนั้นเจ็บหนักรักหมดใจ...
หน้าส่วนตัว
1258
