หน้าส่วนตัว
แสงสุรีย์สีทองผ่องโอภาส
ซัดส่องสาดผงาดไปใส่ผืนหล้า
เรืองเรืองแสงแรงสดใสไม่โรยรา
ทั่วโลกาเพลาวนระคนกรรม
หวังวาดใดในความช้ำซ้ำความซ้อน
ยามขวัญอ่อนซ่อนฤดีที่ถลำ
ในดวงจิตวิปริตหมองครองระกำ
ก้าวย่างย่ำล้ำเลยล่วงในดวงมาลย์
ปลอบประโลมโหมเห่อเหิมเติมไฟร้อน
เจ็บร้าวรอนร่อนเร่ใจไฟเพลิงผลาญ
บังบดบิดปิดอย่างไรในวิญญาณ
ทรมานนานยังอยู่มิรู้ลืม
ชื่นชมชิดอาทิตย์สาดต่อวาดฝัน
ช่อชูชันพลันกำซาบยิ่งปลาบปลื้ม
อาทิตย์ลับดับแสงสีที่หยิบยืม
ดังดูดดื่มเพื่อลืมมันแค่วันวน
871
