9 กันยายน 2554 17:00 น.
เอื้องคำ
ล่องใจใฝ่หารัก
โปรดสมัครดูสักหน่อย
ค่ำเช้าเฝ้ารอคอย
จนเลื่อนลอยคล้อยเวลา
อยากเรียนรู้รสรัก
อยากรู้จักจึงตามหา
เอื้อนเอ่ยเผยวาจา
แม่แก้วตาอย่าเอียงอาย
ดวงใจอันใสสด
รักหมดจดมิหดหาย
สัตย์ซื่อถือใจกาย
มิแหนงหน่ายอย่าคลายแคลง
จะดูแลความรัก
เฝ้าฟูมฟักมิแอบแฝง
จริงแท้แม่แก้มแดง
พี่ชี้แจงแถลงใจ
อยากรู้เพียงนวลน้อง
ที่หมายปองเจ้าอยู่ไหน
ใต้ฟ้าสิราลัย
ถึงห่างไกลไม่กังวล
จะตามล่าหารัก
ใ้ห้ประจักษ์เพียงสักหน
ล่องไปในสายชล
สักเพียงคนช่วยดลใจ
5 มิถุนายน 2554 22:21 น.
เอื้องคำ
หัวอกหนุ่ม กลุ้มนัก ประจักษ์จิต
พอพินิจ คิดค้น ยิ่งหม่นหมอง
ด้วยฟ้าฝน วนเวียน เปลี่ยนครรลอง
มิตกต้อง ปานตู่ ฤดูกาล
หนุ่มฟีโน่ โก้เก๋ เท่ห์ใช่หยอก
ทุกคนบอก ตอกย้ำ คำกล่าวขาน
เป็นหนึ่งใน ใจผม มานมนาน
บนถนน เพ่นพ่าน ทุกวานวัน
แต่เดิมเดิม เฉิ่มเฉย ช่างเชยชืด
มันดูจืด จางเจือ โปรดเชื่อฉัน
ลงล้อเล็ก เหล็กกระดุม ดูหนุ่มครัน
ชุดสีปั้น หั่นเบาะ ให้เหมาะเชียว
เอาใส่ท่อ พอเสียง ดังเดี้ยงดับ
ไฟฟ้าเหลือง เรืองรับ สลับเขียว
ถอดกระจก รกมาด ไม่ปราดเปรียว
ยามเลื้อยเลี้ยว ลวดลาย สบายใจ
แล้วโฉบเฉี่ยว เที่ยวไป ตามใจอยาก
คนเท่ห์มาก กว่าข้า จะหาไหน
บิดแปร้นแปร้น แล่นฉิว ละลิ่วไป
บิดหมดไมล์ ใครแซง ต้องแข่งกัน
แต่หน้านี้ มีฝน ปนร้อนเร่า
ต้องนั่งเฝ้า ฟีโน่ โธ่รถฉัน
เป็นเบาะผ้า ถ้าเปียก สำเหนียกพลัน
คงตูดคัน ตูดแฉะ ต้องแกะเกา
พอขี่ซ้ำ รำคาญ สงสารรถ
เคยหมดจด สดใส ใยอับเฉา
เพราะฝุ่นฝน พ่นใส่ ไม่บรรเทา
ฟีโน่เรา เก่าพลัน ในทันใด
โอ้ละหนอ พอฝน จะพ้นฟ้า
ปรากฏดวง สุริยา มาจากไหน
มันร้อนเร่า ด่าวดิ้น แทบสิ้นใจ
ฟีโน่ใหม่ ใยกรรม ซ้ำรานรอน
จึงหาผ้า กล่องถุง มามุงปิด
ให้มิดชิด สนิทคัน กันเปียกร้อน
เทวดา มาช่วย อำนวยพร
ให้โอนอ่อน ผ่อนพ้น นั่งบนบาน
ไอ้หนูเอ๋ย ลูกแม่ แกอยู่ไหน
แม่จะไป ข้างนอก เรียกบอกขาน
ซื้อผักเนื้อ เกลือไก่ เก็บไว้ทาน
แม่ว่ายวาน ไปส่ง ก้าวลงเรือน
โอ้แม่จ๋า แม่หนู ผู้น่ารัก
ใครฤาจัก รักเสนอ เสมอเสมือน
แต่แม่จ๋า ลูกแม่ ใช่แชเชือน
ถนนเปื้อน ไปได้ อย่างไรกัน
แค่ปากซอย ส่งให้ ได้ไหมลูก
อย่าดูถูก ปากซอย เลยแม่ฉัน
เพราะความจริง ซอยนี้ สิสำคัญ
ถนนลื่น โคลนกั้น น่าหวั่นใจ
แม่งุนงง สงกา อุราเศร้า
ลูกชายเรา ตีราคา ว่าไฉน
เพราะฟีโน่ โก้เก๋ เท่ห์กระไร
มันถึงได้ สำคัญค่า ยิ่งกว่ากู
27 เมษายน 2554 12:45 น.
เอื้องคำ
อย่าไปแคร์แค่พลาดพลั้งเมื่อครั้งก่อน
อย่ามัวนอนระทมทับยามหลับใหล
ลองครวญดูใครผู้เจ็บกินเหน็บใจ
ตัดมันไปให้หายห่างบ้างคนดี
แต่บางคนยังทนถือยังดื้ออยู่
มองมิรู้ดูซุ่มซ่อนร่อนหลีกหนี
คนเข้าใจเพียงเหลียวหลังก็ยังมี
หากคนดีหันมาบ้างในบางครา
อยู่แห่งไหนหรือใครช้ำระกำโศก
ใช่ทั้งโลกวิโยคเศร้าเสียเล่าหนา
เมื่อชีวิตลิขิตเกิดกำเนิดมา
ย่อมปนเปสุขโศกาอย่ากังวล
ต่อแต่นี้ยามประสบพานพบทุกข์
โปรดจงปลุกให้ใจแกร่งทุกแห่งหน
สร้างพลังขึ้นมาใหม่ในใจตน
พร้อมผจญพ้นโภยภัยไม่หวั่นกลัว
เพียงเข้าใจในความหลังที่พลั้งผิด
หากยังคิดยังร้าวรวดยังปวดหัว
อย่าปล่อยให้ความพลาดพลั้งมาฝังตัว
อย่ามามัวแก้ความหลังฟังป่วยการ
ก้าวไปเถิดก้าวไปอย่างใจนึก
วันร้าวลึกวันเวลาน่าสงสาร
วันแสนเศร้าวันทดท้อวันทรมาน
จงก้าวผ่านฝันสูงสุด "อย่าหยุดยั้ง"
3 มีนาคม 2554 15:56 น.
เอื้องคำ
เพียงครั้งแรกแปลกใจในความรัก
พอสบพักตร์ประจักษ์เนตรเป็นเหตุผล
รักในตามาบานซ่านกมล
ทุกแห่งหนมีเจ้าเฝ้าแอบใจ
แม้นยามค่ำค่ำคืนยังตื่นจิต
ในนิมิตปรากฏยิ้มสดใส
ยิ่งกลางวันฝันหวานบานหทัย
ฟังเพลงใดให้คิดฮอดตลอดวัน
ไม่รู้ซิทำไมใจต้องเพ้อ
เป็นเพราะเธอยิ้มมาพาใจฝัน
หรือเป็นเพราะรอยยิ้มที่พิมพ์พันธ์
เขี้ยวเธอนั้นน่ารักเกินหักใจ
จึงเปิดการ์ดวาดกลอนขอวอนรัก
ให้ประจักษ์เปี่ยมจิตว่าคิดไฉน
แล้วเฝ้ารอกอรักที่ปักไว้
ผลิดอกใบในใจเจ้าพี่เว้าวอน
แสนยินดีปรีด์เปรมเกษมสันต์
หากสัมพันธ์ฝันล่วงบ่วงบรรจถรณ์
ดลให้รักสมัครมั่นนิรันดร
สถาพรดั่งศรปักสลักใจ........
25 กุมภาพันธ์ 2554 12:43 น.
เอื้องคำ
Thanks:
แอบมองปองอยู่รู้ไหม
มีใครละเมอเพ้อหา
หากเพียงได้พบสบตา
คุ้มค่าเวลาคอยรอ
ยามเห็นรอยยิ้มปริ่มแก้ม
มุมปากเขี้ยวแย้มที่ขอ
แค่นี้เท่านั้นเพียงพอ
ไม่หวังพะนอคลอเคลีย
เธอเป็นอย่างไรอย่างนั้น
แม้เธอห่างฉันอย่างเนี๊ย
ขอเป็นแรงใจคอยเชียร์
ยามเธออ่อนเพลียเสียใจ
เธอเศร้าฉันเศร้าที่สุด
เธอทรุดฉันทรุดรู้ไหม
เธอยิ้มหันยิ้มให้ใคร
ฉันยิ้มมีให้เพื่อเธอ
หน้าส่วนตัว
2066
