28 เมษายน 2550 07:48 น.
เอี้ยก้วย
ยี่สิบเก้าเมษาหาฤกษ์ได้
เธอกับชายคนนั้นที่คบหา
ตกลงเข้าประตูสู่วิวาห์
สองใบหน้ายิ้มรื่นชื่นชีวัน
หารู้ไม่ใครอีกคนที่ทนเฝ้า
คอยเป็นเงาตามไปไม่แปรผัน
มารู้ข่าวว่าเค้าจะวิวาห์กัน
โอ้ตัวฉันมดแดงน้อยด้อยปัญญา
28 เมษายน 2550 07:46 น.
เอี้ยก้วย
ไม่ได้หลบหน้าหนีที่เธอกล่าว
เพียงมีข่าวเศร้าใจฉันไหวหวั่น
หญิงคนรักจักเข้าสู่วิวาห์กัน
ปล่อยให้ฉันกลืนกล้ำทั้งน้ำตา
ยี่สิบเก้าเมษาวิวาห์แน่
รู้จากแม่แก่เล่าเฝ้าห่วงหา
กลัวลูกชายกล้ำกลืนฝืนน้ำตา
วันวิวาห์กินดองเขาสองคน
21 เมษายน 2550 00:19 น.
เอี้ยก้วย
เพราะเธอ...ฉันจึงเพ้อไปแอบรัก
เพราะเธอ...ฉันจึงทักไปแอบหลง
เพราะเธอ...ฉันจึงเหงาเฝ้าพะวง
เพราะเธอ...ฉันจึงคงความห่วงใย
และฉัน...จะขอเพ้อจะขอรัก
และฉัน...จะไม่หักรักหลงใหล
และฉัน...จะยังคอยเฝ้าห่วงใย
และฉัน...จะจริงใจใช่หลอกลวง
20 เมษายน 2550 23:54 น.
เอี้ยก้วย
ใจของฉันสั่นไหวไหวไหวสั่น
นึกถึงวันแสนสั้นแสนหวั่นไหว
ความสัมพันธ์สายรักแสนห่วงใย
ที่เราให้กันและกันก่อนนั้นมา
แต่วันนี้ไม่มีเธอใจเพ้อสั่น
สิ้นสัมพันธ์ผันเปลี่ยนเลือนลบหาย
ไม่มีแม้แต่เงาจะเคียงกาย
เหมือนฉันตายทั้งเป็นเซ่นรักลวง
19 เมษายน 2550 08:35 น.
เอี้ยก้วย
ด้วยไม่มีเงินทองจองไร้สิทธิ์
ฉันมันผิดที่จนทนหมองไหม้
บ้านที่ดินสินทรัพย์อับกว่าใคร
อีกของใช้รถยนต์จนไม่มี
ฉันคนจนไร้สิทธิ์จะคิดพราก
หวังจะลากจากจูนมูลเศรษฐี
เป็นทายาทคุณหนูดูมั่งมี
หมดสิทธิ์ที่กลายกล้ำล้ำหัวใจ
หน้าส่วนตัว
762
