20 สิงหาคม 2549 20:38 น.
เอกรัตน์
ยืนอยู่ท่ามกลางความมืดมน
พายุฝนพัดมาน่าใจหาย
สายลมกรีดผิวกาย
มีฉันเดียวดายในความหนาว
ยังคงเฝ้าคอยหาแค่เธอ
ได้แต่พร่ำเพ้อให้เธอกลับมา
อยากให้เธอได้รับรู้ไว้ว่า
ยังมีคนห่วงหาอาทรเธอ
เจอเพียงความเหงาและเดียวดาย
จะบ้าตายสุดท้ายไม่กลับมา...หา
เธอคงมีใครแล้วใช่ไหมแก้วตา
เธอจึงคิดลา...จากฉันไป
12 สิงหาคม 2549 22:55 น.
เอกรัตน์
ลังเลอะไรก็แค่เลือกเขา
เธอคงไม่เหงาและเศร้าใจ
เจอคนที่ฝันในวันสดใส
ยังดีกว่ารักไปโดยต้องฝืนทน
จะรออะไรก็แค่ลืมฉัน
คนเคยผูกพันแค่นั้นไง
แคร์คนที่แพ้จะแคร์สักแค่ไหน
อย่างดีเธอคงจะได้แค่สงสารกัน
หน้าส่วนตัว
1190
