20 พฤศจิกายน 2544 22:14 น.
เอ
คิดถึง ห่วงใย
คนไกลทางนั้น
คิดถึงทุกวัน
ยามไกลกันสุดตา
5 กรกฎาคม 2544 13:25 น.
เอ
ถึงเวลาที่ฉันต้องไป และเธอครวจะรู้
ลองทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาสิ
ฉันผิด หรือเธอผิดกันแน่
ถ้าจะหาคนผิดความอ่อนไหว
ของใจต่างหากที่ผิด..
ผิดที่หลงกับคำหลอกลวงที่ให้แก่กัน
5 กรกฎาคม 2544 13:00 น.
เอ
ความรักที่ได้มาจากเธอ
ถึงจะเป็นเพียงแค่สิ่งลวง
แต่เธอไม่นึกสินะ..ว่า
อีกคนจะเจ็บปวดเพียงใด
กับความอยากลองรักของเธอ
ตลอดเวลาที่มีเธอ.. เข้ามา
เธอรู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอมากเพียงใด
ฉันยอมเธอทุกอย่าง...แต่สุดท้าย
เธอกับบอกฉันให้ไปจากเธอ