16 เมษายน 2547 11:25 น.
เหลอหลา
ความเศร้าที่อยู่ข้างใน
มันคงรินไหลออกมาให้เห็น
ถ้าทำอย่างที่เธอเคยเป็น
เธอคงได้เห็นรอยน้ำตา
12 เมษายน 2547 16:04 น.
เหลอหลา
พูดมาเลยดีกว่า
อย่ามาเสียเวลาในตอนนี้
เธอเองก็คงรู้ดี
ว่าในตอนนี้เธอเปลี่ยนไป
12 เมษายน 2547 15:57 น.
เหลอหลา
ทำไมวันนี้มันช่างร้อน
มาบั่นทอนความรักในตอนนี้
ทำให้รักของเราไม่ค่อยดี
เพราะคนดีคนนี้เพิ่งจากไป
ในวันนี้ของเขาคงจะเย็น
ไม่อาจเห็นฉันคนนี้ทนร้อนได้
เพราะคนดีบินไปไกลแสนไกล
เข้าไปในความเย็นนอกเทศเอย
11 เมษายน 2547 21:27 น.
เหลอหลา
เม็ดทรายเมื่อรวมกันเป็นความรัก
แต่เป็นหลักที่พักสักเพียงครู่
เมื่อนำสาดซัดเข้ามาดู
ใจที่รู้ว่ารักคงหมดไป
แต่เหลือเศษให้ใจสักนิดนึง
เพื่อพักพิงความรักที่ผ่านไว้
แล้วเมื่อเศษได้เริ่มชีวิตใหม่
เศษหัวใจคงเจอใจที่เต็มดวง
7 เมษายน 2547 16:46 น.
เหลอหลา
ในวันแรกที่เราได้เจอกัน
เป็นความผูกพันที่เริ่มกันมา
คือจุดเริ่มต้นที่ดีหนัดหนา
เป็นสิ่งนำพาพบเธอ
จึงได้เรียนรู้นิสัยใจคอ
ที่ไม่ได้ขอให้เลิศให้เลอ
แค่ฉันนั้นรักเธอ
ห่วงเสมอทุกเวลาที่เจอกัน
จากกันไปแล้วลืมอย่าหลง
เธอก็คงไม่เป็นเช่นนั้น
เพราะเรามีรักเหมือนดั่งฝัน
ที่เป็นพันล้านดวง