24 มีนาคม 2547 12:22 น.
เหลอหลา
เคยคิดว่ารู้จักเธอดี
แต่มาวันนี้เหมือนไม่ใช่
เปลี่ยนแปลงจนฉันไม่เข้าใจ
เธอกลายเป็นคนไกลนอกสายตา
สับสนกับทุกสิ่งทุกอย่าง
กลับเมื่อก่นแตกต่างกันหนักหนา
เคยอบอุ่นทุกทีที่สบตา
แต่วันนี้เย็นชา...จนหนาวไปถึงใจ
23 มีนาคม 2547 12:59 น.
เหลอหลา
ผู้หญิงกับความอ่อนไหว
เจ็บเพียงไร...อาจยังแฝงด้วย
ความเข็มแข็ง
ฉันยังเป็นหนึ่งที่ยังแข็งแรง
แม้จะถูกใครแกล้งจนเจ็บชา
ทุกทุกวินาที...
ฉันยังทำตัวมีค่า
มีกำลังใจให้ตัวเองเสมอมา
แม้มีบางเวลาที่อ่อนล้าโรยแรง
บทกลอนไทย
22 มีนาคม 2547 12:02 น.
เหลอหลา
เคยย้อนถามตัวเองบ้างหรือเปล่า
ที่มาเฝ้าถามคนอื่นว่าเจ็บไหม
เธอนั่นแหละรู้ดีอยู่แก่ใจ
ว่าทำร้ายใจใครพอหรือยัง
ซ่อนไว้ เก็บไว้ อดทนไว้
ใช่ว่าอยากรื้อฟื้นความหลัง
ถ้ายังไม่คิดจะจิงจัง
ไม่ต้องมาแกล้งทำให้ช้ำใจ
มองเห็นค่ากันซักนิด
อย่าเพียงคิดแกล้งกันให้หวั่นไหว
ฉันก็มีหัวใจ
เธอทำได้อย่างไร...เหมือนไร้อาทร
20 มีนาคม 2547 17:25 น.
เหลอหลา
กลับมาหาอีกทำไม
ไม่เหลือเยื่อใยของวันเก่า
เมื่อก่อนไม่เห็นเธอสำนึกในความเป็นเรา
วันนั้นที่ฉันเหงาแสนเหงาไม่เห็นเธอมาเข้าใจ
มันสายไปแล้วล่ะที่รัก
หัวใจที่มันแหลกยับ มันกลับหนาหนักขึ้นมาได้
เพราะมีเสมอคิด...ว่าที่ผ่านมาเดินผิดไป
และจะไม่มีวันย้อนกลับไปเดินทางสายเดิม
หน้าส่วนตัว
667
