30 กรกฎาคม 2554 23:48 น.
เหนือสุญตา
บอก"สั้นๆ"ไม่รู้กี่สิบหน
เธอเป็นคนแสนดีจะหาไหน
แต่ที่ฉันนั้นบอกเลิกเธอไป
มันไม่ใช่ความผิดที่ตัวเธอ
เธอก็หล่อดูดีมีฐานะ
คอยดูแลเอาใจใส่ฉันเสมอ
เราก็รักกันมานานนะเธอ
จนเกือบเผลอจะเป็นของๆกัน
อย่าคะยั้นคะยอจะได้ไหม
เธอจะรู้ไปทำไมกันว่าฉัน
เลิกกับเธอเป็นเพราะเหตุใดกัน
เหตุผลมันฟังแล้วหักหานน้ำใจ
แต่ถ้าเธออยากจะรู้จริงๆ
ฉันไม่บอกเธอก็คงไม่ไปไหน
ก็"ไอ้นั่น"ในกางเกงของเธอไง
มัน"สั้น"ไปฉันรับไม่ได้จริงๆ....
ขอโทษนะคะที่รัก.....ก็เธออยากรู้เอง
24 กรกฎาคม 2554 20:33 น.
เหนือสุญตา
นี่ล่ะคือฉันคือฉันตลอดไป
ผู้ที่หัวใจถูกล่ามพันธนา
ผู้ที่ลืมแล้วทุกความปรีดาย์
ปล่อยโชคชะตาพราก"ชื่อ"ของตน
ไร้ใจสัตย์ซื่อช่วยเป็นเข็มทิศ
ปล่อยความ "อยาก" ลิขิตตามความประสงค์
ลอยล่องไร้ฝันไปตามสายลม
เพียงรอกายจมจ่อมสู่พสุธา
ฉันผู้ที่มีนัยน์ตาสีเทา
อันดูหม่นเศร้าไร้โชควาสนา
ดิ้นรนอยู่ภายในสุดแรงล้า
ฝ่าพายุกล้าภายในจิตใจ
โอ้....ฉันจะทำอย่างไรเล่า
จะบรรเทาความหนาวเหน็บอย่างไรไหว
ปรารถนาหนึ่งเดียวภายในใจ
คือเพียงให้ฉันฝันได้อีกครั้งนึง
ดอกไม้สวยสดเคยคั่นใจฉัน
มันแห้งกรังคั่นอยู่หน้าสอง
ของหนังสือชีวิตที่เคยเรืองรอง
มาหม่นหมองก่อนบทแรกจะจบลง
เดินบนทางสีดำประดุจนิล
หลับและกินกับทวยเทพอย่างลุ่มหลง
ร้องโหยหาอดีตงามที่ผ่านพ้น
ให้ช่วยทรงกายอยู่ในมายา
ช่วยแตะต้องหัวใจฉันด้วยความรัก
ปลดสลักปล่อยฉันทีเถิดหนา
ให้ฉันนี้ระลึกได้อีกครา
ว่า"ชื่อจริง"ของฉันนี้ชื่ออะไร...
หน้าส่วนตัว
2369
