นี่หรือ...เธอ

เหนือสุญตา

นี่หรือเธอที่ฉันนั้นเคยรัก...
เคยรู้จักคนซื่อนัยตาใส
ที่เคยชมในความดีมีจากใจ
ที่ฉันเคยเผยรักให้ไว้ชื่นชม

ผู้ชายคนนี้หรือคือเธอแน่?
คนที่ฉันรักไม่แปรแม้ขื่นขม
คนที่ฉันเสียสละแม้อกตรม
คนที่ฉันเคยนิยมในความดี

เธอคนนี้หรือที่ฉันนั้นเคยว่า
ตัวฉันนั้นไร้ราคาไม่สูสี
ตัวฉันนั้นไม่คู่ควรเกรงราคี
ที่ตนมีจะแปดเปื้อนความดีเธอ

คนนี้หรือที่ฉันยอมก้าวจาก
ยอมตัดใจแม้จะรักมากเสมอ
คนที่ทำน้ำตาฉันหลั่งล้นเอ่อ
แม้ว่าเธอไม่เคยรู้เลยก็ตาม

ได้มาเจอเธออีกในวันนี้
ใจฉันต้องเอ่ยวจีตั้งคำถาม
คนนี้หรือคือเธอในวันวาน
อยากเอ่ยถามให้เธอบอกตอบฉันที

ในแววตาของเธอนั้นเปลี่ยนไป
ไม่ซื่อใสกลับเต็มไปด้วยแสงสี
แห่งความลวงยอกย้อนซ่อนในที
โอ้...หรือนี่คือเธอที่แท้จริง

ใจของเธอไม่มั่นคงตรงอย่างเก่า
กลับมีเงาแห่งความบาปดุจผีสิง
หรือนี่เป็นใจเธอที่แท้จริง
สุดจะกลิ้งกลับกรอกและหลอกลวง

ฉันไม่เคยคิดว่าการเสียสละ
ของฉันจะทำให้เสียสิ่งแหนหวง
คือความรักบูชาใจหนึ่งดวง
ที่เคยหน่วงฉันไว้ด้วยความดี


ปล.ไม่เคยคิดว่าต้องมาพบเจอเธอในวันนี้ที่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ไม่เคยคิดว่าเธอจะเดินจากแสงสว่างสู่ความมืดเปลี่ยนจากคนที่เคยใสซื่ มีความรักที่ฉันเคยบูชา มีความดีที่แม้ตัวฉันเองยังไม่กล้าครอบครองไว้ จนตัวฉันต้องเดินจากมาเพียงเพราะอยากให้เธอได้ไปเจอสิ่งที่ดีกว่า เจออนาคตที่สดใสยิ่งกว่าฉัน เธอเคยพูดเสมอว่าคนอย่างฉันไม่เคยมีน้ำตาให้ใคร ผู้หญิงอย่างฉันแกร่งยิ่งกว่าเหล็ก แต่เธอไม่เคยรู้หรอกว่าฉันตัดใจแค่ไหนหักใจแค่ไหนที่ยอมปล่อยให้เธอไปฉันเสียน้ำตาให้เธอมากอย่างที่ไม่เคยเสียให้ใคร แม้ว่าเธอจะไม่เคยเห็นมันเลยก็ตาม... แต่กลับมาเจอเธอในวันนี้ หัวใจฉันมันป่นปี้ไม่มีชิ้นดีมันหมดสิ้นศรัทธาและความหวังใดๆในความรัก สายใยแห่งความดีที่เธอเคยทำให้ฉันบูชามันประดุจน้ำค้างหยดสุดท้ายกลางทะเลทรายอันเหือดแห้ง น้ำค้างหยดสุดท้ายที่ฉันเฝ้าถนอมรักษาไว้แม้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหน แต่การได้เจอเธอในวันนี้มันทำให้น้ำค้างหยดนี้ที่ฉันเฝ้าถนอมรักษามลายหายเป็นอากาศธาตุไป...ฉันเพียงได้แต่เฝ้าถามตนเอง ว่าทำไม...แม้ว่าฉันจะรู้คำตอบของคำถามนี้อยู่เต็มอกก็ตาม...