21 กันยายน 2552 21:39 น.
เหนือสุญตา
ABF = B^2 อ่านว่า (ABF = B กำลัง 2)
ต้องคิดและตรึกตรองบ้างใช่ไหม
แก่จะตายห่าลงโลงวางมาลัย
ยังทำแบ๊วอยู่ได้ทุเรศตา
ABM = T^2 อ่านว่า (ABM = Tกำลัง2)
แต๋วชิบหายอีตุ๊ดอนาถา
ทั้งปัดคิ้วปัดแก้มอุจาดตา
ยังจะมาแสร้งกล้าว่า "กูแมน"
ABG = M/2 อ่านว่า(ABG = Mหารด้วย2)
เป็นผู้ชายดีๆไม่หวงแหน
ชอบแอ๊บว่ากูนี้ไม่ใช่แมน
เรียกคะแนนเรตติ้งจากเหล่าเกย์
ABR = D^2 อ่านว่า(ABR = Dกำลัง2)
ใส่เพชรทองอวดรวยว่าโก้เก๋
ขับรถเบ๊นอวดโชว์เป็นมิสPay
เบื้องหลังเร่ใช้แต่หนี้ชีวีวาย
ABN = F^2 อ่านว่า(ABN = Fกำลัง2)
ทำตัวเป็นคนดีอีชิบหาย
เบื้องหลังทำตัวเลวหน้าอับอาย
เบื้องหน้าขายชุดขาวราวเห็นธรรม
ABK = SF^2 อ่านว่า(ABK = SFกำลัง2)
ทำจองหองว่า"ผู้รู้"ดูน่าขำ
แอ๊บว่าจบจากที่นี่เรียนที่นั่น
ความรู้ฉันสูงส่งแสนเลิศเลอ
ทฤษฏีที่ว่านี้คือตัวอย่าง
ที่ใช้ AB เป็นตัวกลางนำเสนอ
เนื่องจากว่าโลกทุกวันนี้เบลอๆ
ชอบเสนอแต่เรื่อง AB เข้าหากัน...
หมายเหตุ*
ABF = B^2 คือ AB+Female = แบ๊วยกกำลังสอง
ABM = T^2 คือ AB+Man = ตุ๊ดยกกำลังสอง
ABG = M/2 คือ AB+Gay = ผู้ชายหารด้วยสอง
ABR = D^2 คือ AB+Rich = Debt(หนี้สิน)ยกกำลังสอง
ABN = F^2 คือ AB+Nice = Fake(หลอกลวง)ยกกำลังสอง
ABK = SF^2 คือ AB+Knowledge = Stupid+Fake(โง่และตอแหล)ยกกำลังสอง
10 กันยายน 2552 07:52 น.
เหนือสุญตา
"อ่า...จะเสร็จแล้วอีกนิดเดียวจะเสร็จแล้ว...
พุ่งตรงแน่วไม่นานแล้วโอ้สวรรค์...
จะเสร็จแล้ว...ซี๊ดๆ เสียงไรฟัน
จะเสร็จแล้วถึงสวรรค์ฝันสบาย
...อีกไม่กี่เปอร์เซนต์ก็จะเสร็จ
ลุ้นจนน้ำตาเล็ดใกล้เป้าหมาย
98%ใจจะวาย
2%สุดท้ายจะได้ดู
โอ้ล่ะหนอชีวิต...ของเด็กหอ
ตกค่ำรอโหลดหนังโป๊น่าอดสู
สองทุ่มเป๊ะได้เวลาแล้วล่ะกู
โหลดให้ไฟแล่บลู่ตามสายแลน
คนอื่นจะใช้งานเน็ต....กูไม่สน
คนอื่นด่าคนอื่นบ่นกันเหลือแสน
กูไม่สน...สนแต่กู..อู้ววห์น้องแอน
อีกน้องแหวน...น้องพรล่าน่าเอ็นดู
2%สุดท้ายไยไม่วิ่ง
98%นิ่งนานแล้วหนู
โอ้ว...นั่นวิ่งอีกแล้วนานน่าดู
99%แล้ว...วู้....ใกล้สบาย...
อีกนิดเดียว...นะตะเองอีกนิดเดียว
ลุ้นจนหน้าแทบเขียวแล้วสหาย
เสียงจากนอกห้อง : "มึงอย่าหวังไอ้พวกเวรเดนหอชาย...!!!"
"อ้าว...ชิบหายกะเทยชัก ปรั๊คโมเดม....!!!"
กะเทย : "สมน้ำหน้า...กูจะทำงานทำการไม่ได้ทำโหน่งเน็ตไม่ต้องใช้ โหลดกันแต่หนังโป๊ ไอ้พวกเวร.."
8 กันยายน 2552 13:53 น.
เหนือสุญตา
สมหวังสมใจสองซี้เพื่อนเกลอ
บังเอิญเดินเจอกันหน้าปากซอย
บังเอิญเป็นเวลาบ่ายคล้อยคล้อย
บังเอิญล่องลอยว่างเหมือนๆกัน
สมใจ-"สวัสดีสมหวังว่างอยู่ใช่ไหม?"
สมหวัง-"ก็ว่างทำไม?ว่าไงเพื่อนฉัน?"
สมใจ-"จะชวนไปดูมายากลกัน"
สมหวัง-"ถ้าฟรีก็ถั่นรีบดั้นด้นไป"
สมหวังสมใจอยู่ในโรงแสดง
ทั้งเสียงสีแสงเค้าทำยิ่งใหญ่
ผ้าม่านสีแดงดูอลังเกรียงไกร
นั่งไปกินไปรื่นรมณ์ชมดู
สมใจ-"โอ้โห..แกดูนักมายากล
ความสามารถล้นแต่งตัวก็หรู
เสกปูใส่หีบร่ายมนต์วูดู
เปิดออกให้ดูปูกลายเป็น..ควาย"
สมหวังทำหน้าทำตาเหยเก
สมหวัง-"ไม่เห็นจะเท่ย์เอากลเก่ามาขาย
ที่ฉันเคยเห็นเริ่ดกว่ามากมาย
เสกปูเป็นควายดูเสียดายตา"
สมใจหน้าเจื่อนโดนเพื่อนเบรกเข้า
สมใจ-"โถไอ้ขี้เมาส์ขี้โม้ตามประสา
อะไรที่แกได้เคยเห็นมา
หือ..ไอ้เพื่อนบ้าเค้าเสกอะไร?"
สมหวัง-"ที่กูเคยเห็นเค้าเสกจากหีบ
เสกกระดาษเข้าไปออกเป็นคนยิ่งใหญ่"
สมใจ-"กูก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน
เสกกระดาษไปแค่ออกเป็นคน"
สมหวัง-"แต่คนๆนี้เป็นยอดมนุษย์"
สมใจ-"ขี้โม้ที่สุดไอ้เพื่อนหน้าขน"
สมหวัง-"ก็มันจริงๆเป็นคนยอดคน"
สมใจ-"อย่ามาวกวนเป็นคนอะไร?"
สมหวัง-"คนที่เสกมาปากกว้างกว่าฟ้า
แดกได้ตั้งแต่หญ้าจนถึงตึกใหญ่
แดกถนนหนทางโรงบาลรถไฟ
แดกโลกบรรลัยแปลกไหมเพื่อนเกลอ"
สมใจ-"โหไอ้โอเวอร์เลอะเทอะไปใหญ่
คนเชี่ยอะไรที่มึงนำเสนอ
ปากกว้างเท่าฟ้ากูไม่ใช่เด็กนะเกลอ
จะได้เซ่อๆให้หลอกหยอกกัน"
สมหวัง-"ก็หีบที่ใช้เสกคนๆนี้
เป็นหีบวิเศษณ์ทวยเทพสร้างสรรค์"
สมใจ-"หีบห่าอะไรรีบบอกเร็วพลัน?"
สมหวัง-"ก็หีบในวัน ที่เลือกตั้ง ไง"
7 กันยายน 2552 19:29 น.
เหนือสุญตา
โอ้ล่ะหนอ...ไม่เข้าใจในชีวิต
ว่าจะถูกหรือผิดคิดไฉน
มันจะโขกจะสับกันมากไป
ฉันสะใภ้ใช่คนใช้ที่ก้นครัว
ปากก็ด่าและแดกไปพร้อมกัน
ใช้ส้นตีนชี้สั่งโอ้แม่...ผัว
พองอลหน่อยมันก็ด่าจนฉันกลัว
หน้าหงิกหน่อยจะฟ้องผัวกูลูกเดียว
เป็นสะใภ้ต้องมีใจแสนอดทน
แม่ผัวบ่นสับด่าจนหน้าเขียว
อยากจะแช่งให้มันตายไวๆเชียว
อยากจะเยี่ยวใส่ข้าวให้มันกิน
ผัวก็หนอเข้าข้างแม่ทุกวันวี่
หม่อมแม่ชี้จิ้งจกบอกเป็นหิน
อีคุณผัวก็ว่าหินเป็นอาจิณ
อกสะใภ้จะแตกดิ้นไม่สนใจ
จวบจนวันแม่ผัวใกล้ตายจาก
ใจฉันนั้นเบิกบานจะหาไหน
ก่อนจะซี้มันยังยื่นจดหมายให้
แล้วก็ไม่บอกอะไรจนจากจร
ในจดหมาย.....ได้เขียนเอาไว้ว่า...
"เธอคงเกลียดฉันหนักหนาประดุจหนอน
แต่ลูกเอย....ที่แม่ทำดั่งตัดรอน
ก็เพื่อสอนให้เจ้าได้อดทน
ปากที่ด่า...นั้นด่าให้ดีได้
ปากที่แดก...นี่เพื่อดันอย่าสับสน
ตีนที่ชี้แทนมือก็ตีนคน
ชี้ให้เธอนั้นอดทนจนเคยชิน"
มาวันนี้ฉันจึงได้เข้าใจ
ความเกลียดหายจากใจไปหมดสิ้น
คลานเข้าไปกราบศพซบประทิน
"เคยเยี่ยวใส่แกง...ให้แม่กิน...หนูขออภัย"....
หน้าส่วนตัว
1385
