8 กันยายน 2552 13:53 น.
เหนือสุญตา
สมหวังสมใจสองซี้เพื่อนเกลอ
บังเอิญเดินเจอกันหน้าปากซอย
บังเอิญเป็นเวลาบ่ายคล้อยคล้อย
บังเอิญล่องลอยว่างเหมือนๆกัน
สมใจ-"สวัสดีสมหวังว่างอยู่ใช่ไหม?"
สมหวัง-"ก็ว่างทำไม?ว่าไงเพื่อนฉัน?"
สมใจ-"จะชวนไปดูมายากลกัน"
สมหวัง-"ถ้าฟรีก็ถั่นรีบดั้นด้นไป"
สมหวังสมใจอยู่ในโรงแสดง
ทั้งเสียงสีแสงเค้าทำยิ่งใหญ่
ผ้าม่านสีแดงดูอลังเกรียงไกร
นั่งไปกินไปรื่นรมณ์ชมดู
สมใจ-"โอ้โห..แกดูนักมายากล
ความสามารถล้นแต่งตัวก็หรู
เสกปูใส่หีบร่ายมนต์วูดู
เปิดออกให้ดูปูกลายเป็น..ควาย"
สมหวังทำหน้าทำตาเหยเก
สมหวัง-"ไม่เห็นจะเท่ย์เอากลเก่ามาขาย
ที่ฉันเคยเห็นเริ่ดกว่ามากมาย
เสกปูเป็นควายดูเสียดายตา"
สมใจหน้าเจื่อนโดนเพื่อนเบรกเข้า
สมใจ-"โถไอ้ขี้เมาส์ขี้โม้ตามประสา
อะไรที่แกได้เคยเห็นมา
หือ..ไอ้เพื่อนบ้าเค้าเสกอะไร?"
สมหวัง-"ที่กูเคยเห็นเค้าเสกจากหีบ
เสกกระดาษเข้าไปออกเป็นคนยิ่งใหญ่"
สมใจ-"กูก็ไม่เห็นจะแปลกตรงไหน
เสกกระดาษไปแค่ออกเป็นคน"
สมหวัง-"แต่คนๆนี้เป็นยอดมนุษย์"
สมใจ-"ขี้โม้ที่สุดไอ้เพื่อนหน้าขน"
สมหวัง-"ก็มันจริงๆเป็นคนยอดคน"
สมใจ-"อย่ามาวกวนเป็นคนอะไร?"
สมหวัง-"คนที่เสกมาปากกว้างกว่าฟ้า
แดกได้ตั้งแต่หญ้าจนถึงตึกใหญ่
แดกถนนหนทางโรงบาลรถไฟ
แดกโลกบรรลัยแปลกไหมเพื่อนเกลอ"
สมใจ-"โหไอ้โอเวอร์เลอะเทอะไปใหญ่
คนเชี่ยอะไรที่มึงนำเสนอ
ปากกว้างเท่าฟ้ากูไม่ใช่เด็กนะเกลอ
จะได้เซ่อๆให้หลอกหยอกกัน"
สมหวัง-"ก็หีบที่ใช้เสกคนๆนี้
เป็นหีบวิเศษณ์ทวยเทพสร้างสรรค์"
สมใจ-"หีบห่าอะไรรีบบอกเร็วพลัน?"
สมหวัง-"ก็หีบในวัน ที่เลือกตั้ง ไง"
7 กันยายน 2552 19:29 น.
เหนือสุญตา
โอ้ล่ะหนอ...ไม่เข้าใจในชีวิต
ว่าจะถูกหรือผิดคิดไฉน
มันจะโขกจะสับกันมากไป
ฉันสะใภ้ใช่คนใช้ที่ก้นครัว
ปากก็ด่าและแดกไปพร้อมกัน
ใช้ส้นตีนชี้สั่งโอ้แม่...ผัว
พองอลหน่อยมันก็ด่าจนฉันกลัว
หน้าหงิกหน่อยจะฟ้องผัวกูลูกเดียว
เป็นสะใภ้ต้องมีใจแสนอดทน
แม่ผัวบ่นสับด่าจนหน้าเขียว
อยากจะแช่งให้มันตายไวๆเชียว
อยากจะเยี่ยวใส่ข้าวให้มันกิน
ผัวก็หนอเข้าข้างแม่ทุกวันวี่
หม่อมแม่ชี้จิ้งจกบอกเป็นหิน
อีคุณผัวก็ว่าหินเป็นอาจิณ
อกสะใภ้จะแตกดิ้นไม่สนใจ
จวบจนวันแม่ผัวใกล้ตายจาก
ใจฉันนั้นเบิกบานจะหาไหน
ก่อนจะซี้มันยังยื่นจดหมายให้
แล้วก็ไม่บอกอะไรจนจากจร
ในจดหมาย.....ได้เขียนเอาไว้ว่า...
"เธอคงเกลียดฉันหนักหนาประดุจหนอน
แต่ลูกเอย....ที่แม่ทำดั่งตัดรอน
ก็เพื่อสอนให้เจ้าได้อดทน
ปากที่ด่า...นั้นด่าให้ดีได้
ปากที่แดก...นี่เพื่อดันอย่าสับสน
ตีนที่ชี้แทนมือก็ตีนคน
ชี้ให้เธอนั้นอดทนจนเคยชิน"
มาวันนี้ฉันจึงได้เข้าใจ
ความเกลียดหายจากใจไปหมดสิ้น
คลานเข้าไปกราบศพซบประทิน
"เคยเยี่ยวใส่แกง...ให้แม่กิน...หนูขออภัย"....
31 กรกฎาคม 2552 20:21 น.
เหนือสุญตา
"ในชีวิตของคนสักคนหนึ่ง
คงมีคนซึ่งเรารักบ้างใช่ไหม
หากแต่ว่า"ความรัก"มักเข้าใจ-
ได้ยากในความหมายที่แท้จริง
ฉันก็รู้ว่าเธอรักปักใจฉัน
ฉันก็รู้หากแต่ทำไม่สุงสิง
เธอก็รู้ใจฉันว่าจริงๆ
รักเธอยิ่งยากยับยั้งทั้งจิตใจ
หากแต่ว่ามีบางสิ่ง"เธอไม่รู้"
สถานะที่ฉันอยู่อย่างหวั่นไหว
ดั่งไม้หลักที่ปักเลนย่อมจมไป
ไม่มีทางร่วมฝันไฝ่ไปกับเธอ
และก็ถึงเวลาที่ฉันต้อง...จาก
เป็นสิ่งที่ฉันลำบากใจเสมอ
หากแต่ว่าเพื่อ"อนาคต"ของเธอ
ฉันต้องเลิกฝันเพ้อละเมอมอง
เพียงวันนี้ฉันรู้...รู้ก็พอ...
สิ่งที่ขอเพียงหนึ่งเดียวไม่มีสอง
ฉันขอเพียง"ความทรงจำอันเรืองรอง"
ในยามที่เราสองยังมีกัน....
26 กรกฎาคม 2552 09:35 น.
เหนือสุญตา
"ไฟแวมวาบแสงวาววับในผับใหญ่
ดนตรีไล้โลมเล้าราวกับฝัน
กลิ่นยวนใจจากเหล้าในแก้วนั้น
คนเต้นมันส์ระคนเมาเคล้ากันไป
ตาสบตา...แก้วชนแก้ว...แล้วก็จาก
ยิ้มสบยิ้ม...พอซึมซาบให้หวั่นไหว
ฤทธิ์สุราปนฤทธิ์รักชักนำไป
มันทำให้เธอมายืนตรงหน้ากัน
ขอชนแก้วหน่อยสิครับคุณผู้หญิง...
น่ารักจริงคนอะไร..โอ้สวรรค์
ช่างสร้างคุณลงมาได้งามครบครัน
จะเป็นบุญของผมนั่นถ้าได้เบอร์
ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณผู้ชาย
คุณช่างร้ายร้อยเล่ห์รักนำเสนอ
ฉันยื่นบัตรประชาชนฉันให้เธอ
อย่าทำเหวอเพียงแค่เห็นคำว่า "นาย..."
หน้าส่วนตัว
1370
