6 กันยายน 2554 23:46 น.
เหนือสุญตา
ฉันท้อง ฉันท้อง ฉันท้อง
เสียงก้อง ประกาศ ทั่วหล้า
ฉันท้อง ฉันท้อง อีกครา
บอกไป เรื่องน่า ยินดี
คนแก่ แม่เฒ่า ระอา
อีนี่ มันบ้า บัดสี
ท้องป่อง ประกาศ ระรี้
ไม่มี ยางหน้า ละอาย
หลบหน่อย คุณป้า ฉันท้อง
คุณพี่ ถอยหน่อย ก่อนสาย
กุมท้อง ตะกาย ถั่นไป
ขอแซง ได้ไหม คนดี
ท้องเสีย จะแตก อยู่แล้ว
บิดแล้ว บิดอีก คุณพี่
ไขว้ขา หน้าเขียว ขนชี้
ขอแซง ไปขี้ เถอะคุณ...
6 กันยายน 2554 22:55 น.
เหนือสุญตา
ณ โรงเรียนโรงใหญ่ใจกลางกรุง
ที่มั่นมุ่งให้ความรู้นักสึกสา
ทุกวิชาตั้งใจสอนเลื่อยมา
วิชาการแก่ก้าก้องเกียดไกล
มีการประชุมใหญ่ในรอบปี
จัดได้ดีอลังการกว่าปีไหน
ให้นักเรียนโหวตว่าวิชาใด
ควรจะให้การเชิดชูคู่โรงเรียน
เด็กหญิง ยิ่งฮัก ห้องที่สิบ
บอกควรรีบให้เด็กได้อ่านเขียน
หันมาชูเศรษฐศาสตร์ให้นักเรียน
เพื่อไทย เปลี่ยนยุคใหม่ไม่เก่ากาล
เด็กชาย สุเมพ ห้องที่ห้า
บอกครูว่าควรชูนิติศาสตร์สาน
ต่อความเป็น ประชาธิปัติการ
เพื่อสมานสามัคคีไม่เอนเอียง
เด็กชาย อ่าง ห้องที่หนึ่งเอามือชู
อยากให้รู้ว่ากูจะลุกเถียง
เศรษฐศาสตร์ นิติศาสตร์กูไม่เรียน
เด็กรุ่นใหม่ต้องเพียรวิทยาการ
คุณครูถามเด็กชายอ่างจะเอาไง
เธอจะชูวิชาใดจงกล่าวขาน
เด็กชาย อ่าง ถลึงตาอย่างเชี่ยวชาญ
บอกอาจารย์ปีนี้ต้อง ชูวิทย์ ชัวย์...
ปล. อาจารย์ทำปากขมุบขมิบเดินไปตบกบาลเด็กชายอ่างแล้วบอกว่า ปีหน้านะหนู....
27 สิงหาคม 2554 18:13 น.
เหนือสุญตา
ตาสียายสาแก่ชรามากแล้ว
ไม่นานไม่แคล้วได้ไปสวรรค์
ที่นาพอมีให้ลูกแบ่งกัน
แต่ถึงกระนั้นจะให้ใครดี?
หนึ่งตาหนึ่งยายมีลูกสองคน
ด้วยความหวังล้นจะให้เป็นศรี
ลูกชายหนึ่งคนนี้เป็นผู้พี่
ลูกสาวคนดีนี่เป็นน้องยา
เคยยกนาให้ลูกชายมาแล้ว
แต่มันก็แนวไม่รู้จักหา
นายกชายให้ไม่รู้กี่นา
ก็ทำปัญหาฉิบหายทุกที...
ตาสีอยากให้ลูกชายอีกหน
นายกชายจนเสียหายป่นปี้
ยายสาเถียงว่ายกชายไม่ดี
ทำทรัพย์ที่มีเสียหายเรื่อยมา
ยายสาบอกว่าคราวนี้อยากลอง
นายกหญิงต้องดีกว่าสิหนา
เคยนายกชายยกให้เรื่อยมา
ล้มไม่เป็นท่าอดอยากทุกปี
ไม่คิดขายนาก็จะขายบ้าน
ตาสียายสาผวาเหลือที่
ต้องยึดนาคืนกล้ำกลืนสิ้นดี
จะลองคราวนี้นายกหญิงทำ
จะนายกชายหรือนายกหญิง
ตาสียายสาก็ยังคงหวัง
จะหญิงจะชายขอให้จริงจัง
อย่าได้เบียดบัง"พ่อแม่"อีกเลย...
30 กรกฎาคม 2554 23:48 น.
เหนือสุญตา
บอก"สั้นๆ"ไม่รู้กี่สิบหน
เธอเป็นคนแสนดีจะหาไหน
แต่ที่ฉันนั้นบอกเลิกเธอไป
มันไม่ใช่ความผิดที่ตัวเธอ
เธอก็หล่อดูดีมีฐานะ
คอยดูแลเอาใจใส่ฉันเสมอ
เราก็รักกันมานานนะเธอ
จนเกือบเผลอจะเป็นของๆกัน
อย่าคะยั้นคะยอจะได้ไหม
เธอจะรู้ไปทำไมกันว่าฉัน
เลิกกับเธอเป็นเพราะเหตุใดกัน
เหตุผลมันฟังแล้วหักหานน้ำใจ
แต่ถ้าเธออยากจะรู้จริงๆ
ฉันไม่บอกเธอก็คงไม่ไปไหน
ก็"ไอ้นั่น"ในกางเกงของเธอไง
มัน"สั้น"ไปฉันรับไม่ได้จริงๆ....
ขอโทษนะคะที่รัก.....ก็เธออยากรู้เอง
24 กรกฎาคม 2554 20:33 น.
เหนือสุญตา
นี่ล่ะคือฉันคือฉันตลอดไป
ผู้ที่หัวใจถูกล่ามพันธนา
ผู้ที่ลืมแล้วทุกความปรีดาย์
ปล่อยโชคชะตาพราก"ชื่อ"ของตน
ไร้ใจสัตย์ซื่อช่วยเป็นเข็มทิศ
ปล่อยความ "อยาก" ลิขิตตามความประสงค์
ลอยล่องไร้ฝันไปตามสายลม
เพียงรอกายจมจ่อมสู่พสุธา
ฉันผู้ที่มีนัยน์ตาสีเทา
อันดูหม่นเศร้าไร้โชควาสนา
ดิ้นรนอยู่ภายในสุดแรงล้า
ฝ่าพายุกล้าภายในจิตใจ
โอ้....ฉันจะทำอย่างไรเล่า
จะบรรเทาความหนาวเหน็บอย่างไรไหว
ปรารถนาหนึ่งเดียวภายในใจ
คือเพียงให้ฉันฝันได้อีกครั้งนึง
ดอกไม้สวยสดเคยคั่นใจฉัน
มันแห้งกรังคั่นอยู่หน้าสอง
ของหนังสือชีวิตที่เคยเรืองรอง
มาหม่นหมองก่อนบทแรกจะจบลง
เดินบนทางสีดำประดุจนิล
หลับและกินกับทวยเทพอย่างลุ่มหลง
ร้องโหยหาอดีตงามที่ผ่านพ้น
ให้ช่วยทรงกายอยู่ในมายา
ช่วยแตะต้องหัวใจฉันด้วยความรัก
ปลดสลักปล่อยฉันทีเถิดหนา
ให้ฉันนี้ระลึกได้อีกครา
ว่า"ชื่อจริง"ของฉันนี้ชื่ออะไร...
หน้าส่วนตัว
2051
