23 มิถุนายน 2546 15:08 น.
เหงาเป็นเพื่อน
เธอเป็นเพื่อนที่ดีเป็นที่รัก
เป็นที่พัก ผูกพันธ์สำคัญยิ่ง
ฉันเคยหวังมอบกายไว้แอบอิง
มอบทุกสิ่งให้เธอเสมอมา
ฝากใจพาไปกะดาวที่พราวฟ้า
ฝากลมพาไปให้ถึงซึ่งจุดหมาย
ฝากไปแล้วทุกสิ่งเว้นร่างกาย
ฝากไปให้เธอคนหนึ่งซึ่งแสนดี
23 มิถุนายน 2546 15:04 น.
เหงาเป็นเพื่อน
จากวันนั้น..ที่ฉันพบเธอ
เปรียบเสมือน พบเจอดาวดวงใหม่
เป็นเช่นน้ำหล่อเลี้ยงของหัวใจ
ให้ฉันได้ก้าวเดินไปบนหนทาง
เมื่อพบเจอเธอทำให้มีกำลังใจ
กล้าที่จะเผชิญไปยังเบื้องหน้า
แต่เสียดายเหลือเกิน วันเวลา
ที่เราสองจำต้องห่างกัน..ไกล
ฉันเองนั้นรอวันที่จะเคียงใกล้เธออีกสักครา
หากโลกนั้นกลมจริงดั่งเธอว่า
ขอวอนโลกจงเมตตา
ให้เธอและฉันได้พบพาน
อยากจะบอกให้โลกรู้
เธอนั้นคือ คนของใจ
ไม่ว่านานสักเท่าไร
ฉันจะรอวันที่เราได้พบกัน
เพราะ...ฉันนั้นเลือกแล้ว....ว่าคือเธอ