15 มิถุนายน 2548 08:19 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เพียงได้ยินคำพร่ำเพ้อ..
ใจฉัน
..มันก็สั่นไหว ระริก - ระทึก
เพียงสายตาปะทะ..
กับภาพเก่า ณ วันวาน
..ตาฉันมันก็รื้น..ฝ้าฟาง
เพียงได้สัมผัส..ใกล้ชิด
อุ่นไอที่โหยหา
ห้วงรักของฉันแทบจะกระโจนตน
. . . ด้วยความโหยไห้ . . .
ฉันรอคอย..
วันเวลา..
ที่จะกลับไป ณ ที่เก่า
ตรงนั้น..อีกครั้ง
แต่จะมีใคร?
เหตุผล?
อยากให้ฉันกลับไปบ้างไหม
อาจจะมีสายตาเหยียด
นัยน์ตาหยาม
..ช่างเถอะ!!
ไม่ได้สลักสำคัญเช่นไรเลย
นอกเสียจากทุกอย่างที่เกิดขึ้น
ภายใต้ก้นบึ้งของจิตใจฉัน
และพร้อมจะทำมันให้ดีที่สุด .. เท่าที่มี
5 มิถุนายน 2548 08:33 น.
เสือยิ้มมุมปาก
กูแทบจะพลัดตกเก้าอี้ด้วยความตกตะลึงพรึงเพริด
ก็แน่ละสิ !!
ที่กูมั่นใจขนาดนี้ .. เจ้าพ่อยืนยันเป็นนักเป็นหนา
ได้ล้มหมู เชือดวัว กินให้นอนใน ก็คราวนี้แหละ
........................................
กูหมุนคลื่นเอฟเอ็ม
ฉอ-ฉ่า-ฉอ-ฉ่า
สลับกันไปมากับเสียงโฆษก
หูได้ยินอะไรห้าห้าห๊ะห๊ะ
โอ๊ย กูฟังไม่รู้เรื่องแล้ว
ก็มันตื่นเต้นนี่นา..ทำไงได้
.........................................
เอาวะ!! กูถูกหวยว่ะ เลขท้าย 3 ตัว
ไปโรงหมู ..
ไปเลือกหมู ..
กูว่า " เออ หมูนี้มันน่าสงสารจังเลยนะ "
กูอีกน่ะแหละที่ว่า "ทำไงได้ว๊า ก็กูถูกหวย ไม่ฆ่าหมู ให้ไปฆ่าแมวที่ไหน"
และคืนนั้น กูก็กินหมู กินเหล้า กินข้าว กินไพ่ .. อิ่มหนำสำราญจริงๆ
.........................................
กูเข้าเมือง
ด้วยความรู้สึกสยิวกิ๊ว..กริ่มๆ จะอ้วกหน่อยๆ
ไปยื่นอะไรต่ออะไรมากมาย
ซึ่งกูก็ไม่รู้เหมือนกัน
ไอ้เจ้าหน้าที่มันเริ่มมองหน้ากัน
เลิ่กลั่ก
...........................................
ทำไมล่ะวะ ??
กูสงสัยอีกน่ะแหละ
หรือกูจะลืมรูดซิป ลืมติดกระดุม
...........................................
มันบอกกูว่า
"เอ่อ เอ่อ ป้าครับ ป้าซื้อเลขอะไรนะครับ"
" 5 5 5 "
" ครับ "
" ทำไมล่ะ "
" มันออก 515 ครับป้า"
.............................................
กูโอดครวญเสียงอ่อย
" แล้วกูจะเอาเงินที่ไหนไปเสียฆ่าหมูวะเนี่ย "
.....................................................