21 สิงหาคม 2547 14:37 น.
เสือยิ้มมุมปาก
"ส่วนเกิน"
เมื่อคืนที่ผ่านมา การกระทำของหญิงคู่หนึ่งซึ่งสัมพันธ์กันทางสายเลือดและสายใยรัก แสดงออกระหว่างกัน มันกระทบกระทั่ง..กระแทกและกระทั้นความรู้สึกของฉัน..ลดหลั่นตามสภาวะจิตใจที่ลู่ตามภาพปรากฎเบื้องหน้า..มันรุนแรงหอมหวาน กระทั่งทำให้น้ำตาใสๆร้อนผ่านของฉันไหลรินลงมา..หน้าซบหมอน..หมอนใบเก่าคร่ำคร่า มองต่ำลงมาราวจะควานหาความรู้สึกเดิมๆ ทอดสายตาสูงขึ้น แลเห็นภาพถ่ายของพ่อและแม่ .. ฉากหล้งเป็ฯเบื้องนทีกว้างไกล ทราบว่าแดนติดต่อของที่แห่งนี้คือ อ.ระโนด มาตุภูมิของแม่ ประปรายด้วยกอบัวน้อยใหญ่ ..พร้อมนกเป็ดน้ำที่ร่อนถลาเหนือผืนน้ำสีทองแห่งนั้น คนทั้งสองพบกันด้วยบุพเพสันนิวาส แม้ฉันจะตามมาภายหลัง ก็รักคนทั้งสองเช่นเดิม
..ขณะที่ภาพการณ์เหล่านั้นก็ยังคงดำเนินต่อไป..ผ้าคลุมโปงปล่อยน้ำตาให้ไหลไปนานแค่ไหน..ก็ไม่รู้..กระทั่งหลับไหลสู่ภวังค์นิทรา แม้กระทั่งยามราตรีความเจ็บช้ำก็คอยสะกิดใจอีกครั้ง..เหมือนฉันไม่ได้อยูในความต้องการของพวกเขา..เช่นวันวาน ครานั้น ..ฉันและเขาคนหนึ่งลงไปข้างล่างเพื่อจะไปหากับข้าวมารองรับชีวิตในแต่ละวัน เขาอีกคนกลับถามว่า "ไปกันสามคนเลยเหรอ" ฉันก็พยักหน้ารับคำ "นึกว่ากีตาร์มาคนเดียว" ฉันจึงตัดพ้อไปด้วยความไม่เข้าใจว่า "อ้าว!แล้วเห็นเมื่อก่อนตอนกีตาร์อยู่หอมอ.ไม่เห็น..นั้นเลย" และวันอื่นๆฉันก็แทบไม่อยากออกไปกับเขาผู้นั้นเลย และในเวลาที่ไปด้วยกันทั้งสามคน เขาก็เดินเคียงข้างกันไป แต่ฉันในเวลานั้น ยังคงเดียวดาย ฉันค่อยๆทอดกาวตามหลังเขาทั้งสองไป ด้วยน้ำตาที่ปริ่มจะไหลเนืองๆ หรือบางครั้ง ฉันถามเขาไปด้วยความจริงใจและอัธยาศัยดี เช่นเดิม..แต่สิ่งที่ถูกได้รับ คือ ความโมโหที่เจือปนในน้ำเสียงค่อนไปทางเกรี้ยวกราดนั้น สมองฉันเงียบงันไปครู่หนึ่ง ตามมาด้วยคำถามในใจว่า "ในเมื่อฉันก็พูดดีแล้วแต่ทำไมเขาไม่เก็บความเหนื่อยอ่อนแล้วสนองตอบเหมือนที่ฉันทำบ้างล่ะ"
..บางเวลามันทำให้ฉันเข้าใจ..คิด..และรู้สึกว่า "ฉันคือส่วนเกินของชีวิตพวกเขารึอย่างไร" ...
16 สิงหาคม 2547 17:49 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ดวงอาทิตย์ส่องประกายแดงระเรื่อ ปลุกเร้าพลังระริกในตัวคนให้ก่อเกิดขึ้น .. หมู่นกกาพากันทยอยบินกลับรังเป็นทิวแถว ในสำนึกคงเพรียกหาแต่ลูกน้อย ผู้อยู่เบื้องหลังความเหนื่อยยาก .. ลมพัดเอื่อยๆ พาใบไม้แกว่งไกวเป็นจังหวะ บ้างก็ค่อยๆ โรยร่วงลงพื้นดินเบื้องล่างอย่างช้าๆ..ช้าๆ ราวจะปลิดความเหนื่อยล้า..ปลีกหนีความวุ่นวายแต่ละวัน ... ยืนกอดอก ท่าทางมั่นใจ เปี่ยมด้วยความอ้างว้าง ณ ตึก 7 ชั้น 7 สายตามุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว ..ทอดสายตา ณ เบื้องหน้า ในมโนสำนึกขณะนั้น และเห็นผืนน้ำทอแสงส่องประกายระยิบระยับวับวาม แลดูสวยงามยิ่งนัก น่านนทีค่อยๆไหลเอื่อยๆไปข้างหน้า..ข้างหน้า ไม่มีทีท่าจะหวนกลับ..ฉับพลันนกเป็ดน้ำค่อยๆบินโฉบถลาร่อนลงเหนือฝั่งชลธาร .. ชีวิตสั้นนิดเดียว ได้เกิดขึ้นและจบลง..อีกครา..เช่นเดิม
ภาพเหล่านี้ค่อยๆเลือนหายไป .. ยืนกอดอก ท่าทางมั่นใจ สายตามุ่งมั่นและเด็ดเดี่ยว..ทอดสายตา ท่ามกลางโลกความเป็นจริง ณ เบื้องหน้าเช่นเดิม แลเห็นหญิงชายคู่หนึ่งเผชิญหน้าปะทะกัน หญิงกล่าวถ้อยมธุรส..เอื้อนเอ่ยด้วยน้ำตา ชายกล่าวถ้อยผรุสวาท..คุกรุ่นด้วยความโกรธ... อีกไม่ช้า ... คน อาจจะต้องเจอกับคำว่า ชีวิตสั้นนิดเดียว ด้วยการณ์และความรู้สึกที่ต่างกัน..อีกครา..เช่นเดิม
ปล. ถ้อยพรรณนานี้ มิได้มีเค้าความจริงแต่อย่างใด เกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียนที่อ้างถึงรูปการขณะนั้น..เท่านี้ !!!
16 สิงหาคม 2547 17:48 น.
เสือยิ้มมุมปาก
..ในครานั้น .. เมื่อสายตาได้จับจ้องปะทะกับ..หล่อนผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งงามพร้อมดั่งเบญจกัลยาณี ดวงหน้าของหล่อนดูเหมือนจะเปี่ยมล้นด้วยความมุ่งมั่นและตั้งใจ สายตาของหล่อนเพ่งพิศตรงไปข้างหน้า ..ราวจะค้นหาฝัน..ที่หล่อนรอคอยมาเกือบครึ่งค่อนชีวิต .. จมูกของหล่อนเป็นสันตั้งตรง ปลายเชิด แฝงไว้ด้วยความรั้นนิดๆ รับกับริมฝีปากเผยอที่อวบอิ่มแดงระริก ผมของหล่อนแวววาวด้วยทรงตามสมัยสีดำขลับ แลดูสลวย ชวนสัมผัสยิ่ง เป็นชั้นลดหลั่นลงมาประต้นคอซึ่งงามระหงยิ่งนัก
..ในครานั้น .. หล่อนแต่งกายด้วยผ้าไหมไทยประยุกต์ เนื้อผ้าถักทอด้วยความประณีต ทุกเส้นใยไหมก่อเกิดกอปรขึ้นด้วยความตั้งใจ เมื่อกระทบกับแสงแดดที่สาดส่อง แลดูแพรวพราวระยิบระยับ ทุกท่วงท่า..ทุกลีลา ไม่ว่าหล่อนจะ นั่ง..ยืนหรือเดินแลดูราวกับหล่อนเป็นดั่งเทพยดาที่ฟ้าประทานมาจากสรวงสวรรค์ .. เพื่อเติมเต็มความสุขเล็กๆของมนุษย์เดินดินธรรมดาให้ได้แย้ม..ได้ยิ้ม..เรื่อยไป
14 สิงหาคม 2547 16:58 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เมื่อวันที่ 12 สิงหาคมที่ผ่านมา .. ข้อความนี้ยังตราตรึงในใจฉัน
"12 สิงหาคม 2547"
"รัก" นม มากๆ
ขอให้มีสุขภาพกายและจิตใจที่ดีตลอดไป
...ลูกภา
...แม่ยื่นกล่องมะลิเล็กๆให้ยาย ... ฉันบอกยายว่า "ยายอ่านดูตะ แม่เขียนว่าพรื่อ" ...ยายของฉันซึ่งเป็นผู้สูงวัยพอสมควร ความจำก็ค่อนข้างเลอะเลือนในบางครั้ง .. ก็เงียบไปชั่วครู่ .. ฉันแอบเห็น น้ำตาใสๆของยาย (ไม่เคยเห็นมานานแล้วนะ) ค่อยๆไหลลงมา หยดแหมะที่จมูก .. แล้วยายก็ยิ้ม ..
ผ่านไปซักพัก...
"ยายๆ อ่านอีกทีตะ อ่านดังๆ ให้ได้ยินกันนี้ พอดีว่าตัวมันเล็ก ลูกอ่านไม่ค่อยเห็นนี้ ยายเหอ"
.............ยายก็อ่าน..แล้วพอถึงวรรคที่บอกว่า "ขอให้มีสุขภาพ.....---" ยายก็สะอื้นร่ำให้อีกครั้งหนึ่ง .... ด้วยความปิติตื้นตันใจ
...อยากให้ทุกๆวันเป็น "วันแม่"
...ปอลอ::ลูกรักแม่นะ รักยายด้วย
1 สิงหาคม 2547 08:51 น.
เสือยิ้มมุมปาก
"กระดานมิตรภาพ "
F 1 = Friend(ผองเพื่อน)
F2 = Fly(บินสู่ความสดใสเสรี)
F3 = Friendly (มิตรภาพ)
F4 = Find(ค้นหาความเป็นตัวเอง)
F5 = Flower(ดอกไม้ แทนใจของพวกเรา)
F6 = Funny(สนุกสนานเบิกบานสำราญรัก)
F7 = Fighter(ฝ่าฟันอุปสรรคอย่างเข้มแข็ง)
รวมตัวเป็น "F7 team" ทีมที่เต็มไปด้วยเพื่อนๆ ความจริงใจ มิตรภาพ กล้าหาญ จุดยืน ความรัก ความสนุกสนาน ... เรารวมตัวกันอย่างเป็นทางการครั้งแรกตอนภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2545
คาบเกษตร ณ โรงเรียนพิมานพิทยาสรรค์ อ.เมือง จ.สตูล 91000 (เอาไปทำไมอ่ะ?) ตอนก่อนจะไปเข้าค่าย English Camp ที่ภูเก็ต ... อิอิ :-)
ทีมของเรา..เอกลักษณ์คือ " ไอติมโคนชาเขียว " + " หน้าตาดี " (เป็นบางเวลา)
ทีมของเรา..ยืนหยัดได้โดย "ซ้อใหญ่" ในนามของ "ป้า..?"
ทีมของเรา..สนุกสนานเสมอๆก็เพราะ " ภาษาพ่อขุนรามฯ " + " ความสนิทสนม "
ทีมของเรา..มีความเหมือนที่แตกต่างเพราะ " เรียนเป็นเรียน " + " เล่นกันมันหยดติ๋ง "
ทีมของเรา..ค้นหาความเป็นตัวเองได้ นั่นก็ มีทั้งเด็ก " ART " และ เด็ก " Sci " แตกต่างกันเรื่องซีกปัญญา..แต่ความบ้าพอๆกัน
ทีมของเรา..มีรสชาติเพราะ " ใครผิด " มี " โวยวาย&ด่า "
ทีมของเรา..เลือกดอกไม้เป็นสัญลักษณ์ เนื่องด้วย " ส่อให้เห็นสัจธรรมแห่งชีวิต " ... ( ยุบหนอ..พองหนอ..)
......แล้วไหนล่ะ?? เหล่าผองเพื่อน F7 team - - - -> ( เรียงตามความอาวุโส )
1. "ป้าลัญช์" ชัญวลัญช์ สิริบูรณการ (ฉี) โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย สงขลา "คำนวณ,กีฬา,ศิลปะ"
2. "ตะเกียบ" ธัชชา เหมือนด้วง (แป้ง) โรงเรียนมหาวชิราวุธ สงขลา "คำนวณ,ศิลปะ,หนังสือแนวกำลังใจ"
3. "ก๊ะจ๋า" มัตติกา หมัดตุกัง (ฮาวา) โรงเรียนพิมานพิทยาสรรค์ "กีฬา,คู่กรรม,หนังเกาหลี"
4. "รุ่งริ่ง" ศิริวดี อึ้งสกุล (หลุงหลิง) โรงเรียนพิมานพิทยาสรรค์ "MSN,หนังสือ,สังคม"
5. "อ่อน อ๊อน" รัชดา รุ่งเสรีกุล (ออน) โรงเรียนมหาวชิราวุธ "สังคม,หนังสือ,กีฬา"
6. "มะปราง" ศุภวัลย์ ชูมี (ปราง) โรงเรียนหาดใหญ่วิทยาลัย "ภาษาอังกฤษ,หนังสือ,ไทยลูกทุ่ง,เทคโนฯ"
7. "นา-หนา" มาดีนา สองเมือง (หนา) โรงเรียนสาธิตมอ.ปัตตานี "คำนวณ,ป๊อบซองค์,กีฬา"
...เราขอให้เพื่อนๆไปตามทางที่ฝันนะ...
...แล้วกลับมาเจอกัน...
...ก็ตอนนั้น..ตอนที่ชาติต้องการ!!
**บอร์ดนี้มีไว้ให้ชาว F7 team มาโพสท์กันนะ ใครมีข่าวคราวความเคลื่อนไหวอะไร เรื่องฮา-ฮา ก็ได้เลยนะ**
** If you don't have a dream, how can you have a dream come true! **
** ถ้าคุณไม่มีความฝัน..แล้วคุณจะมีฝันที่เป็นจริงได้อย่างไร **
หน้าส่วนตัว
805
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
