23 มีนาคม 2548 16:41 น.
เสือยิ้มมุมปาก
แง้มประตู
สวัสดีท่านทั้งหลาย!!
พร้อมแล้วหรือยัง??
ที่จะก้าวเข้าสู่ ห้วงแห่งความสุข ด้วยกัน
เข้ามาได้เลย - - ->
ฝั่งโน้น - - เสียงโทรศัพท์ nokia 3310 ดังขึ้นเป็นระยะ
แล้วก็เงียบลง .. สักพักก็ดังขึ้นอีก ...
ตามมาติดๆ ด้วยเสียงหวานๆ (ด่า) ดังมากๆ
อะไร!ยัยนี่ ถ้าจะฟุ้งซ่าน คงว่างมาก
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ตรงหน้าท่าน - * - ท่านพร้อมมั้ยที่จะอ่านบทเขียนทำมือ ( ทำไม ) ฉบับนี้ของเดี้ยน
... ถ้าพร้อมก็ก้าวต่อไป
... ถ้าไม่ไหว ก็กลับไปนอน
Oh!so wonderful . .
เห็นจั่วหัวอย่างนี้ อย่ารีบตกใจนะ เดี๋ยวงูกะปลาต้องมาจ๊ะเอ๋กันอีกรอบ .. อิอิ ก็อยากให้มันอินเต๋อบ้าง .. เท่านี้เอง!!
โม้ซะนาน..มาว่าเรื่องของเรากันดีกว่า เอาเป็นว่าคุณเคยเจอประสบการณ์ที่แบบว่าเห็นใครสักคนเดินผ่านไปแล้วคุณต้องเหลียวหลังไปมอง..ควับ แล้วถ้อยมธุรสก็ออกมาจากปากคุณ oh! So wonderful แต่ถ้าแค่ผ่านมาก็ผ่านไป วันนั้น.. คงไม่มี วันนี้ ให้ท่านอ่าน...หรอก...จริงมั้ย??
นั่นแหละ!~ วันนี้เมื่อ 3 ปีที่แล้ว พร้อมรึยัง..ที่จะนั่งไทม์แมชชีนย้อนผ่านเวลาเพื่อสัมผัสที่มาของเรื่องเล่าในวันนี้
( .. นั่งสวยอยู่ที่ระเบียงหินอ่อนหน้าห้องวิชาการพลางปากขยับขมุบขมิบมุบมิบๆ พร้อมท่วงท่าประกอบการสนทนาตระการตาสุดๆ.. ) เช่นนี้ทุกวัน
( f7 team ) เฮ้ย..พวกแก เห็นครูคนนั้นมั้ย?? ที่นั่งไขว่ห้างหน้าห้องวิชาการน่ะ ... เ งี ย บ
- - - ไร้ซึ่งปฏิกิริยาตอบรับ - - -
3 วันผ่านไป
พวกมึงไม่คิดช่วยกูเลยเหรอวะ แค่หาเรื่องไปทอล์คกะถีบ..แค่นี้ ทำไม่ได้ใช่มั้ย สาด
ตอนนั้นอยู่ในสภาวะหัวฟุ้ง สบถกับตัวเอง แต่กะให้เพื่อนได้ยินด้วย (พวกหน้าซื่อใจคด) แม่ง! ขอช่วยแค่นี้ ก็ไม่ได้ พวกเวรเอ๊ย..กรรมของกู
- - - แล้วก็แดกดันเดินสดับก้น
.. ดับ พรึบ แล้วจากไป ....
ในเมื่อกลยุทธ์แรก (วานเพื่อน) มันไม่ได้ผล ร้อยแปดมารยา ก็ผุดพรายขึ้นมา...
เจ๋งล่ะ..(พูดคนเดียวโดยไม่สนใจฟ้าดิน)
เดินดุ่มๆเข้าไปหาป๋าเหนกสุดที่รัก...แล้วก็ถามขึ้นว่า .*-8$*43+*-#4&*
ส่วนคำตอบที่ได้ ก็ เรียบร้อย.. เป็นเรื่องของครูคนนั้น..คล้ายๆว่ายังไม่รู้จักชื่อ..สุดท้ายฉันก็ได้เบอร์โทร....จนได้
............................................
ใช้เวลาทำใจ (โชว์เบอร์) อยู่หลายวัน..จนในที่สุด.. ความบ้าที่มาพร้อมความฮึดก็พุ่งปรี๊ดถึงขีดสุด ก็เลย..
(ฝั่งกระนี้) หวัดดีค่ะ!อาจารย์ภัทรวดี
(ฝั่งกระโน้น) หวัดดีค่ะ มีไรเหรอ?
(ฝั่งกระนี้) ป่าวค่ะ เอ่อ..อาจารย์สบายดีรึป่าวคะ แล้วทำอะไรอยู่ ทานข้าวแล้วยังคะ??
(ฝั่งกระโน้น) ก็เรียบร้อยแล้วค่ะ
(ฝั่งกระนี้) งั้นก็ไม่มีอะไรแล้วนะคะ แค่นี้ก่อนนะคะอาจารย์ กู๊ดไนท์นะคะอาจารย์ สวัสดีค่ะ
- - - - - -- - - - -- - - - - ----
สบายอุราไปอีกหนึ่งราตรี
และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นเล็กๆของฉันและหล่อน ... (( ที่บ้าและเพี้ยนพอๆกัน ))
23 มีนาคม 2548 16:29 น.
เสือยิ้มมุมปาก
มิตรภาพ..ข้างถนน (ยุวชนรำลึก)
..แนบผนึกตรึกแน่นแก่นใจฉัน..
ร่วมร้อยเรียงเคียงข้างข้ามคืนวัน
ความผูกพันกอปรเกิดขึ้นตามกาล
..ในครานั้นตัวฉันไม่เห็นค่า..
ใช้เวลาเปล่าเปลืองเรื่องไร้สานส์
ยามห่างไกลตัวฉันแสนทรมาน
พร่ำเพ้อพานพรรณนาซึ่งอารมณ์
..รักในสิ่งที่ฉันมี..ที่ฉันหวง..
นั่นคือปวงผองมิตรสนิทสนม
สามทับเก้าปีสี่หกน่าชื่นชม
ไปกันรอด..ยังไม่ล่ม..เพราะสองครู
..อนึ่งนั้นป้ากัลย์ฉันรักยิ่ง..
ครูเกลี้ยกล่อมทุกสิ่งเป็นปัญหา
ครูพูดดี..คิดเก่ง..ช่างเจรจา
แต่ความงามบนใบหน้า..ไม่แน่ใจ
เดี๋ยวนะเดี๋ยว..แปรงจะบิน..นะเธอนะ
แล้วจะหาว่าไม่เตือนไปกันใหญ่
คำพูดนี้ของแม่แพรวใช่อื่นใคร
สอนเรื่องคาน..เพลา..กลไก..ยากสุดแรง
...............................
--- -***----------------------------......................
ยังจำได้ไหม? .. จำได้หรือเปล่าจ๊ะ ? ... ไม่อยากเขียนให้เลย เพราะเจ้าของเฟรนด์ชิพไม่สวย แต่ไม่เป็นไรจะพยายามฝืนความรู้สึกเขียนให้สักหน่อย .. อ้อ!มีอีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกว่า อย่ามาแข่งความสวยกับครูนะ เพราะยังไงก็แพ้อยู่วันยังค่ำ ค่อยสวยชาติหน้าก็แล้วกัน ..(เจ๊บจี๊ดเลย)
...ซึ่งเดี้ยนก็ไม่ถือหรอกนะคะ (มันหนักหนิจะถือทำไมล่ะคะ ก๊ากๆๆ)เพราะยังไงเนี่ย ..เดี้ยนเริ่ดกว่าอยู่แล้ว.. [แต่มีเรื่องนึงนะคะ ที่ปรางอยากจะบอกครู ก็คือ.. ปีนี้ ครูก็ 34 แล้วใช่มั้ยคะ??? .. ปรางมีอะไรจะให้ ..อยากให้ครูรับไว้ด้วยความเต็มใจนะคะ ..ขอให้ครูมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในทุกๆๆๆๆเรื่องนะ (ยกเว้นความสวย) และอยากให้ครูเชื่อและมั่นใจนะคะว่า ปรางยังรัก&เทิดทูน&คิดถึงครูเสมอแม้ฟ้าจะล่ม..ดินจะสลาย .. เวหาจะพังทลาย สามทับเก้าจะเปี้ยนไป๋ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย ... แหวะ- - เวอร์)
รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก
มุมหนึ่ง..คาบอังกฤษ
..ในคราที่คาบเรียนภาษาอังกฤษมาถึง..หลากหลายความรู้สึกได้เกิดขึ้น บ้างก็ง้วง..ง่วง (โคตร~~ง่วงเลยค่ะ) หรือว่า เดี๋ยวถึงคาบ หลับดีกว่า หรือบางครั้งก็ (สำหรับบางคน) โอ๊ว~!พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก เดี๋ยวชั้นจะได้เรียนอิ้งแล้ว โอ้เย่.. หรือกับบางคนต้องเตรียมคำพูด สะ-แต้น-อัพ-พลีส..ส
....เหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นภายในก้นบึ้งของจิตใจ....
แท้จริงแล้ว...เสียงกระซิบกระซาบ หลายๆสายตาที่จับจ้อง..มองตากันเลิ่กลั่ก ตระเตรียมคำพูดในใจระหว่างกัน...แล้วนางมารร้ายใดก็ตามที่นั่งหน้าสุด ต้องรับหน้าที่บอกคนสวยหน้ากระดานว่า ครูขา วันนี้....จุ๊ดๆๆ....เกิดค่ะ ..ร้องเพลงนะคะ
............ 10 วินาทีผ่านไป... มองตา+พยักหน้า...เสียงประสานเกิดขึ้น
อ้าว!! 1...2.....3
Happy Birth Day to u , Happy Birth Day to u, Happy Birth Day ..ๆ ...ๆ to you.
..คนสวยหน้ากระดานก็เอ่ยถ้อยมธุรสอีกเล็กน้อย....((เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรียน)) .. แต่หารู้ไม่ว่า ..เด็กๆ.. ((พยายามถ่วงเวลาให้นานที่สุด เพื่อจะได้ยินเสียง ..ตึ้งตึ่งตึ่งตึ่ง...แล้วจะได้พักซะที่...เฮ้อ!! :-
...For today,something like this even .. Ill share it for you!!..
Hope you always fine and beutiful like this forever NA-Ka.
..กว๊าก..น่ากั๊ว..น่ากลัว!!
..แต่..แดแด..แด้..แด๊...แด่...แด่...ๆ เสียงเพลง ธรณีกรรแสง โดยนักดนตรีฝีมือเอก แว่วขึ้นมาก่อนการสอบวัดความรู้ในทุกๆครั้ง โดยเฉพาะวิชาภาษาอังกฤษ .. บ่อยเลยนะ ที่จะได้ยินเสียงบ่น ((ผรุสวาท)) รัยวะ แม่ง! สอบอีกแล้ว กรูล่ะเซ็ง ยังไม่ได้อ่านเลย ตกแน่เลย .. เฮ้อ เวรกรรม หรือบางครั้ง "แกๆ เดี๋ยวให้เราลอกมั่งนา .. ... ฝ่ายผู้รับสาส์นก็ เออ..ลอกดีๆนะ ต่อเดี๋ยวนั้น .. ป้ากัลย์เห็น...ถูกแฉงเหล่าแหละเมิง
...นั่งให้เรียบร้อยสิคะ นร. จะสอบไม่สอบล่ะคะ ...อย่าลอกกันนะคะ นักเรียนต้องมีศักดิ์ศรีในตัวเองนะคะ
เวลาผ่านไปสัก 5 นาที .. โห่!จารย์ ยากจะตาย หรือไม่ก็ ..สอบแก้วันไหนคะ??
...คนสวยของเดี้ยนก็ไปยืนทำหน้าถมึงทึงหน้าห้อง ... พร้อมด้วยถ้อยคำที่คิดว่าจะปรามเสียงพูดคุย..ลอก..(นิดเดียวเองน่า)ที่ดังอึงมี่ ...
เปล่าเลย! ไม่มีใครกลัว หรือ ขยาดเลย .. กลับมีเสียงแซวต่างๆนานาขึ้นมาตามจังหวะที่ไม่ค่อยเหมาะสม ((แต่สนุกดี))
...พอสอบเสร็จ คนสวยของเราก็กลับมาสดใสเหมือนเดิม..55++
((ยังดีนะ ที่ไม่ทำหน้าถมึงทึงตลอดวัน..ไม่งั้น ..เดี้ยนคงไม่กล้าเข้าห้องวิชาการอีกเป็นแหง .. อ้อ! เกือบลืม อีกอย่างหนึ่ง ถ้าเจ๊ทำหน้าน่ากั๊ว..น่ากลัว ก็คงไม่มีใครเช็ดกระจกห้องวิชาการให้แวววับ (เวอร์) นะคะ..55++
...................ก็คนมันสวย....ยังไงก็น่ารักอยู่วันยังค่ำแหละค่าาาาาา
...............................................................ว่ามั้ยเอ่ย???????
เย็นไว้นะ...
(( ภาคเรียนที่ 1 ))...หลากถ้อยผรุสวาท ถูกถ่ายทอดออกมาโดยผู้ซึ่งได้ชื่อว่า อาจารย์ ใครสักคนในห้อง 3/9 ลุกขึ้นยืน...เปล่าเลย...เขาไม่ได้ต้องการจะตอบโต้เพื่อวิวาทการณ์ แต่เขาทำเพื่อ สิทธิและเสรีภาพซึ่งควรจะเป็นของพวกเขา..พวกเขามีสิทธิ์คิด...แต่ไม่มีโอกาสพูด..ไม่มีโอกาสทำ
...นำถ้อยความเหล่านี้ ป่าวประกาศต่ออาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเขา ด้วยความโกรธเคือง..และคับแค้นใจที่ทำอะไรไม่ได้เลย ... ยิ่งกว่านั้น คำแนะนำที่ได้คือ เย็นไว้นะ ... ใจเย็นๆนะ อย่าตอบโต้ ทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดนะ .. ไม่ต้องกลัวหรอก ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ เราค่อยว่ากัน
....ถามจริงๆเถอะนะ .. ตลอดทั้งชีวิตของคุณจะหาอาจารย์ที่ปรึกษาดีๆอย่างนี้ได้อีกมั้ย?? จะหาอาจารย์ที่ปรึกษาที่เป็นเหมือนเพื่อน ((ชอบคิดว่าตนเองหน้าตาดี)) ให้คำปรึกษาได้ทุกเรื่อง...ทุกเรื่องจริงๆนะ...ขอย้ำ ทุกเรื่อง ..อาจารย์ที่ปรึกษาแบบที่เป็นผู้พิพากษาหาความถูกต้อง ไกล่เกลี่ยเพื่อความสงบสุข ...... และ....
......................................
...................................................................
อาจารย์ที่ปรึกษาคนนี้แหละ...ที่เติมเต็มชีวิตคอซอง..ขาสั้น ให้มีชีวิตชีวาในรอบปี 46 ที่ผ่านนี้และตลอดไป... อิอิ
รักป้ากัลย์ที่สุดเลย
จับมือไว้..ไปด้วยกัน
...จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน เหมือนจะไม่มีวันจะพรากไป..ทำอะไรก็ยังฝันใฝ่ ถ้าเราร่วมใจ...- - - ลำนำเพลงแว่วอึกทึกครึกโครม..ดังลั่นสนั่นสะเทือนจากต้นกำเนิดเสียง ห้องเรียน 133 ถิ่นพำนักของชาวสามเก้าสี่หก สำหรับฉันคิดว่าพวกเราทุกคนตั้งใจและให้ความสำคัญกับการแสดงชุดนี้เป็นอย่างมาก เปล่าเลยนะ .. อย่างมองฉันเช่นนั้น .. พวกเราไม่ได้รับอะไรเป็นค่าตอบแทนหรอกนะ แต่ก็ภูมิใจและพอใจอย่างยิ่งที่ได้แสดงออกในทางที่ถูกต้องเช่นนั้น น่าชื่นใจไหมล่ะ?? ที่นักเรียนเรียบร้อยบางคนกลับยอมสลัดฉากตัวเอง มายักย้ายส่ายสะโพกกับเพื่อนๆอย่างไม่เขินอาย .. โดยไม่กลัวเลยว่า ภาพพจน์เด็กเรียนจะหายไปหรือไม่อย่างไร...ถ้าถามว่าได้อะไรบ้าง..ได้สิ..ได้เห็นรอยยิ้ม..ความสุข..ความพยายาม..หยาดเหงื่อแห่งความเหนื่อยยากแต่ก็คุ้มค่ากับมิตรภาพที่เบ่งบานเพิ่มมากขึ้น ... และในปีนั้นทางคณะกรรมการนักเรียนจัดให้มีการประกวดแฟนซี แม้ห้องเราจะไม่ชนะเลิศอันดับหนึ่ง แต่ก็ผ่านเข้ารอบชิงชนะเลิศ .. โอ๊ว..จอร์ชมันยอดมากเลยล่ะ นางฟ้าแสนสวยของสามทับเก้า แต่งองค์ทรงเครื่องด้วยของรีไซเคิล ส่วนเจ้าชายของเราก็ไม่แพ้กัน..แต่งเป็นมัมมี่ผีดิบฝรั่ง...อาจจะดูไม่เข้ากัน..(แต่เราก็ได้กินส้มตำ .. เกี่ยวมั้ยเนี่ย) .................เชื่อมั้ย?? คนบ้านไกลบางคนยังยอมนะ..โทร.ให้พ่อแม่มารับกลางดึก .. เพราะเหตุผลเพียง..เดี๋ยวตะพ่อเหอ ยังทำชุดของห้องไม่เสร็จที พ่อค่อยมารับนะ ... สดับรับฟังแล้ว..ซึ้งเลย (ต่อจากนี้เราก็..จับมือไว้แล้วไปด้วยกัน นะจ๊ะ)
ทำไม..ต้องเป็นเรา
สามทับเก้าอาภัพนักชักสงสาร
แม้จะหมั่นทำงานสักแค่ไหน
ไม่เคยดีเด่นในสายตาใคร
ทำอย่างไรใครก็ได้ช่วยบอกที
....................................
....................................
มีคนว่าเห็นแก่ตัวชั่วสิ้นดี
อะไรนี่??สามทับเก้าชักท้อใจ
(( ขาดฉันแล้วเธอจะรู้สึก))
..จนบัดนี้..ฉันก็ยังไม่สามารถเฟ้นหาสาเหตุที่แท้จริงว่า .. บทกวี .. บทนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร..แต่ยังจำได้โดยสามัญสำนึกว่า สิ่งเหล่านั้นทำให้เราต้องปวดร้าวเป็นแรมเดือน..มันเกิดขึ้นพร้อมๆกับคำตราหน้า..ครหา..
........................................................
ไม่มีใครเข้าใจสามทับเก้าได้ดีกว่า 46 ดวงใจ และ 2 ดวงตาอีกแล้ว
23 มีนาคม 2548 16:18 น.
เสือยิ้มมุมปาก
..ในคราที่คาบเรียนภาษาอังกฤษมาถึง..หลากหลายความรู้สึกได้เกิดขึ้น บ้างก็ง้วง..ง่วง (โคตร~~ง่วงเลยค่ะ) หรือว่า เดี๋ยวถึงคาบ หลับดีกว่า หรือบางครั้งก็ (สำหรับบางคน) โอ๊ว~!พระเจ้าจอร์ชมันยอดมาก เดี๋ยวชั้นจะได้เรียนอิ้งแล้ว โอ้เย่.. หรือกับบางคนต้องเตรียมคำพูด สะ-แต้น-อัพ-พลีส..ส
....เหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นภายในก้นบึ้งของจิตใจ....
แท้จริงแล้ว...เสียงกระซิบกระซาบ หลายๆสายตาที่จับจ้อง..มองตากันเลิ่กลั่ก ตระเตรียมคำพูดในใจระหว่างกัน...แล้วนางมารร้ายใดก็ตามที่นั่งหน้าสุด ต้องรับหน้าที่บอกคนสวยหน้ากระดานว่า ครูขา วันนี้....จุ๊ดๆๆ....เกิดค่ะ ..ร้องเพลงนะคะ
............ 10 วินาทีผ่านไป... มองตา+พยักหน้า...เสียงประสานเกิดขึ้น
อ้าว!! 1...2.....3
Happy Birth Day to u , Happy Birth Day to u, Happy Birth Day ..ๆ ...ๆ to you.
..คนสวยหน้ากระดานก็เอ่ยถ้อยมธุรสอีกเล็กน้อย....((เพื่อไม่ให้เสียเวลาเรียน)) .. แต่หารู้ไม่ว่า ..เด็กๆ.. ((พยายามถ่วงเวลาให้นานที่สุด เพื่อจะได้ยินเสียง ..ตึ้งตึ่งตึ่งตึ่ง...แล้วจะได้พักซะที่...เฮ้อ!! :-
...For today,something like this even .. Ill share it for you!!..
Hope you always fine and beutiful like this forever NA-Ka.
23 มีนาคม 2548 16:15 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ยังจำได้ไหม? .. จำได้หรือเปล่าจ๊ะ ? ... ไม่อยากเขียนให้เลย เพราะเจ้าของเฟรนด์ชิพไม่สวย แต่ไม่เป็นไรจะพยายามฝืนความรู้สึกเขียนให้สักหน่อย .. อ้อ!มีอีกสิ่งหนึ่งที่อยากจะบอกว่า อย่ามาแข่งความสวยกับครูนะ เพราะยังไงก็แพ้อยู่วันยังค่ำ ค่อยสวยชาติหน้าก็แล้วกัน ..(เจ๊บจี๊ดเลย)
...ซึ่งเดี้ยนก็ไม่ถือหรอกนะคะ (มันหนักหนิจะถือทำไมล่ะคะ ก๊ากๆๆ)เพราะยังไงเนี่ย ..เดี้ยนเริ่ดกว่าอยู่แล้ว.. [แต่มีเรื่องนึงนะคะ ที่ปรางอยากจะบอกครู ก็คือ.. ปีนี้ ครูก็ 34 แล้วใช่มั้ยคะ??? .. ปรางมีอะไรจะให้ ..อยากให้ครูรับไว้ด้วยความเต็มใจนะคะ ..ขอให้ครูมีความสุขมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ในทุกๆๆๆๆเรื่องนะ (ยกเว้นความสวย) และอยากให้ครูเชื่อและมั่นใจนะคะว่า ปรางยังรัก&เทิดทูน&คิดถึงครูเสมอแม้ฟ้าจะล่ม..ดินจะสลาย .. เวหาจะพังทลาย สามทับเก้าจะเปี้ยนไป๋ (เกี่ยวมั้ยเนี่ย ... แหวะ- - เวอร์)
รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก
17 มีนาคม 2548 13:11 น.
เสือยิ้มมุมปาก
เด็กแนวหรือเด็กอินดี้ เป็นคำที่ถือว่าฮิตมากในช่วงนี้ไปทางไหนก็ได้ยินจนเริ่มชินหู แต่ยังไม่มีสำนักไหนบัญญัติความหมายจริงๆ ได้ เช่นเดียวกับศัพท์แสงวัยรุ่นคำอื่นๆ ที่ล้วนแต่มาไวแล้วก็ไปไว แต่ที่เข้าใจตรงกันคือว่าเด็กแนวใช้เรียกวัยรุ่นกลุ่ม ที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูง แต่งตัว แปลกๆ แสดงออกอย่างโดดเด่นและสนใจในเรื่องต่างๆ แตกต่างหรือแหวกแนวไปจากคนอื่น
ในยุคแรกเด็กแนวจะเป็นกลุ่มวัยรุ่นที่แต่งตัวออกแนวศิลปะหรือแต่งเลียนแบบวงร็อกอังกฤษ แต่ที่ฮิตมากคือใส่เสื้อยืดพอดีตัวหรือซ้อนทับกัน 2 ตัวกับกางเกงยีนส์ที่ดูเปรอะเปื้อนนิดหน่อย ถ้าเปื้อนอุปกรณ์ศิลปะพวกสีพวกกาวยิ่งดี และมีความสนใจในเรื่องต่าง ๆ เช่น หนังสือ ภาพยนตร์ หรือเพลง แตกต่างจากคนอื่น (หรือที่เรียกว่าเฉพาะกลุ่ม)
ปัจจุบันเด็กแนวมีพัฒนาการเติบโตขึ้นจากเดิมมากไม่ว่าจะเป็นการเพิ่มเครื่องประกอบของแฟชั่น มีแฟชั่นเด็กแนวแปลกใหม่เพิ่มขึ้นมา ทั้งแบบแฟชั่นญี่ปุ่น พั้งค์ และฮิพฮอพ หรือการเพิ่มจำนวนขึ้นของ กลุ่มคน จนน่าสงสัยว่าทำไมการเป็นเด็กแนวสามารถเป็นกันได้ง่ายๆ ขนาดนั้นการจะทำให้ตัวเองเปลี่ยนเป็นอีกแบบหนึ่งมันทำได้ในเวลาสั้นๆจริงหรือ?
การเดินทางเข้ามาของแฟชั่นการเป็นเด็กแนว ดูจะกลืนหายความเป็นตัวเองของวัยรุ่นผู้รักการเปลี่ยนแปลงปรับสีให้เข้ากับสภาพแวดล้อม จนเกิดคำถามมากมายว่าเด็กแนวคือตัวตนจริง ๆ หรือแค่เป็นแฟชั่นเพื่อให้การอยู่ในสังคมน่าสนใจที่สุดไม่ว่าจะในมุมมองของผู้ใหญ่ มุมมองระหว่างเด็กด้วยกันเองหรือในมุมที่เด็กแนวมองตัวเอง
ยังมีผู้ใหญ่หลายคนที่ไม่ค่อยเข้าใจคำว่าเด็กแนวเท่าไหร่นัก แต่สำหรับคนที่พอเข้าใจก็ได้แสดงความรู้สึกต่อการเปลี่ยนแปลงของวัยรุ่นในยุคนี้ อย่างเช่น ป้าร้านเช่าการ์ตูนย่านมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งที่ขอสงวนนาม เพราะกลัวเด็กมาว่า
ป้าก็ไม่ค่อยรู้หรอกไอ้เด็กแนวเนี่ย แต่ว่าก็เห็นเด็กเขาพูดกันพยายามฟังให้รู้ว่าไอ้เด็กแนวเนี่ยมันเป็นเด็กอะไร ป้าก็ถามเด็กเขาก็บอกว่า ไอ้พวกทำตัวประหลาด เจ๋ง ๆ ไงป้า ป้าก็ถามว่าเจ๋งยังไง เขาก็บอกว่าทำแบบที่คนอื่นเขาไม่ทำ แล้วก็ว่าเราว่าโหไม่แนวเลยป้า ป้ายิ่งงงไปใหญ่ (แถมห้ามเราพูดต่อเดี๋ยวมีเรื่องกัน) ตอนนี้ก็เห็นนักศึกษาที่แต่งตัวทำผมเหมือนพวกนักร้องในทีวีก็เริ่มเข้าใจแล้ว แต่ป้าว่าเขาก็ไม่เห็นเสียหายตรงไหนนะก็เป็นเด็กดีกัน บางคนเรียนเก่งด้วย เพราะถ้าสนิทกันเขาจะเล่าเรื่องเรียนให้เราฟัง
ถึงแม้หลายคนยังปฏิเสธการถูกเรียกว่าเป็นเด็กแนวเพราะคิด ว่าการเป็นตัวของตัวเองแบบนี้ไม่ได้ปรุงแต่งหรือเปลี่ยนแปลงอะไร เช่นเดียวกับ คุณสินีนาฏ สุวรรณ์ สาวเก่งพนักงานฟรีแลนซ์ ทำหน้าที่รีพอร์ตและผู้ช่วยผู้จัดการกองถ่ายภาพยนตร์ ของบริษัทผลิตภาพยนตร์ชื่อดังแห่งหนึ่ง
มีหลายคนบอกว่าเราเป็นเด็กแนว แต่เราคิดว่าตัวเองไม่เป็น เวลามีคนว่าก็ไม่รำคาญไม่โกรธ ขำๆ นะ แต่ว่าไม่ชอบ เพราะไม่ว่าอะไรก็เด็กแนว ๆ ความจริงเราแค่อยากทำแบบนี้อยากแต่งตัวอะไรก็แต่งแล้วแต่วันว่าวันนี้อยากแต่งแบบไหน เราไม่ได้แต่งแบบเดิมๆ ตลอด บางวันใส่กางเกงบางวันใส่กระโปรงแบบผู้หญิงคนอื่นทั่วๆไป เราเด็กสุดในทีมงาน และแต่งตัวจัดอยากใส่อะไรก็ใส่ พี่เค้าคงอยากทำแบบนี้แต่ทำไม่ได้แก่แล้วก็เลยแซวเรา
ในความรู้สึกเราเด็กแนวก็เป็นวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งที่กล้าแสดงออก เขาคิดอยากจะทำอะไรก็ทำเหมือนเป็นการปลดปล่อย ไม่กลัวว่าใครจะว่าอะไร มีความมั่นใจในตัวเอง แต่บางคนก็ตามแฟชั่นนักร้อง ถ้าบอกว่าเป็นเด็กแนวเป็นการเปลี่ยนตัวเองไหม มันเป็นบางคนมากกว่า บางคนอาจจะเปลี่ยนตามแบบคนอื่นๆ แต่คิดว่าถึงจะเปลี่ยนการแต่งตัวหรือการแสดงออกได้ แต่ความรู้สึกตัวเราจะรู้เองว่ามันไม่ใช่ เพราะแค่แต่งตัว ประหลาดๆ แล้วจะเป็นเด็กแนวได้นะ แต่ละคนก็อาจจะมีแนวของตัวเองแต่มันชัดเจนขึ้นมาด้วยเรื่องแฟชั่น
แต่หลายคนก็ยอมรับตามตรงว่าเป็นเด็กแนว และคิดว่าไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนกับการแต่งตัวหรือประพฤติตัวแบบนี้ เช่นวัยรุ่นกลุ่มนี้ที่ถูกเพ่งเล็งบ่อยทั้งจากสื่อและผู้ใหญ่ จึงไม่ขอเปิดเผยชื่อเพราะกลัวปัญหาจะเกิดขึ้นซ้ำอีก
ผมคิดว่ากลุ่มเรากลางๆ นะไม่แนวมากเราแนวในแบบของเราคือเป็นแนวเราเอง และคิดว่าเทรนด์เด็กแนวเนี่ยมันมาทีหลังการแต่งตัวของเรานะ เราไม่ได้เปลี่ยนตามอะไร แต่เด็กแนวหรือไม่แนวมันขึ้นอยู่กับกลุ่มที่ทำขึ้นมาว่าต้องเป็นแนวพั้งค์ต้องเป็นแนวฮิพฮอพ จริงแล้วของพวกนี้มันขึ้นอยู่ที่ว่า คุณรู้จักสถานที่ รู้จักกาลเทศะคุณก็น่าจะแบ่งแยกได้ว่าอะไรสมควรไม่สมควร และคุณใช้เวลาว่างให้ถูกต้อง
ไม่ใช่ว่าคุณจะแนวอย่างเดียวเอาสนุกไปวันๆ แล้วคุณจะไม่เรียนหนังสือ คุณก็ต้องเรียนหนังสืออยู่ดีคุณต้องรู้จักแบ่งเวลาหน้าที่ลง อย่างกลุ่มของเราก็เรียนหนังสือกันทุกคน บางคนมีปัญหาในการเรียน กิจกรรมของเราก็ทำให้ปัญหาเบาบางลง ควบคุมตัวเองให้ดีที่สุดไม่เดือดร้อนคนอื่นทำแต่เรื่องที่ดี อย่างกลุ่มเราก็เล่นกีฬา ออกกำลังกาย
ยุคสมัยเปลี่ยนไปเรื่องราวผู้คนก็ผันแปรตามเป็นธรรมดา วัยรุ่นก็เป็นอีกวัยที่เปลี่ยนแปลงค่อนข้างเร็ว แต่การแต่งตัวแบบไหน ประพฤติตัวอย่างไร คงไม่ทำให้ใครเสียหาย หรือสร้างปัญหาอะไรมากมาย ถ้าภายในจิตใจและจิตสำนึกของเด็กไทยยังเป็นคนดี ไม่ได้มุ่งสร้างความเดือดร้อนให้สังคมหรือเปลี่ยนไปในทางที่เสื่อมถอยลง อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ยังเป็นกำลังสำคัญของชาติต่อไปได้ตามแนวของตัวเอง.
หน้าส่วนตัว
821
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
