11 เมษายน 2548 08:01 น.
เสือยิ้มมุมปาก
* เพื่อนมีค่าเกินที่ฉันจะรู้สึกเช่นนั้นได้ *
แต่ทว่า...
.. บางครั้ง .. สิ่งที่เคยมี เคยรัก เคยสัมผัส เคยทะนุถนอม
แปรเปลี่ยน .. กลับกลาย .. เสื่อมสลาย
ก่อนออกจากบ้าน..เราบอกว่า..แล้วเราจะกลับมานะ
ออกจากบ้าน..เราบอกว่า..ไม่อยากกลับเข้าไปเลย
กลับถึงบ้าน..เราบอกว่า..จำใจจริงๆ
*.. ตามตรงนะ .. ไม่อยากให้ใครสักคนในสามเก้าสี่หก "เปลี่ยนไป" ..*
เพราะหลงระเริงในทีใหม่..หรือมองผิดเห็นเราไร้ค่า..เอาล่ะ! ไม่ว่ากัน
7 เมษายน 2548 09:24 น.
เสือยิ้มมุมปาก
หล่อน ... สัมผัสซึ่งสิ่งไร้สัมผัส
ที่แม้กระทั่งฉัน..ยังคงเฟ้นหามาซึ่งข้ออรรถาธิบาย
.....................................................................................
หล่อน ... แย้มโปรยยิ้ม ยะเยือกจิต
ฉันยังคงสับสน ... เฝ้าพรรณนาหลากวิถีบรรลุธรรม
.....................................................................................
หล่อน ... รับรู้ ณ สิ่งซึ่งมิควรค่าแก่การรับรู้
ฉันเชื่อ .. รู้จักโกรธ เหตุใด ไร้จิตหวั่น ..
.....................................................................................
หล่อน ... เชื่อในสิ่งที่มีและเป็นไป .. ทุกวาระและการกระทำ
ฉันปรารถนาถึงข้ออรรถาธิบาย .. ปัจจุบัน กระทั่ง บุพกาล
.....................................................................................
หล่อน ... คือ .. หล่อน
มีชีวิต..ผนวก..จิตใจ อาจสับสน ฤา เปลี่ยนแปลง
ล้วนแต่ .. เป็นไปตามวิถีครรลองธรรม ..
ห้วงรัตติกาล ณ เพลานี้ ..
ฉันพร่ำเพ้อพรรณนา ... อธิษฐานุปการคุณ ..
เว้าวอน..บุพกาล ...
24 มีนาคม 2548 11:45 น.
เสือยิ้มมุมปาก
นานจังเสียแล้ว ตอนนี้พี่ปลอดหนี้แล้ว ไม่ต้องอยู่ให้พี่คองสมน้ำหน้า พี่ว่าอิย้ายครัวไปอยู่นอกสักสี่ห้าปี แล้วถึงค่อยหลบมา ภาว่าพรั่นพรื้อมั่งล่ะน้อง พี่อิไปเรียนต่อกัน ไม่ใช่ไหร หวางนี้ ถ้าไม่ด็อกเตอร์ ไม่ศาสตราจารย์ก็หาไม่งานทำ จริงม่าย ?
แล้วถึงที่พาแม่ไปหาหมอที่โรงบานประสาทนั้น หมอว่าพรื่อมั่ง แม่เป็นโรคไอไหร แล้วหมอรู้ม่ายว่าไซร้ถึงเป็นพันนั้น พี่หลวงขอโทษนะน้อง ที่ไม่ได้ลงไปเยี่ยมแม่เลย แต่ว่าเมษานี้แหละ พี่หลวงอิหลบบ้านไปกราบแม่ก่อน เรื่องหลวงคมที่มันไม่มาแลแม่เลยก็อย่าไปสนใจไหรมันตะน้อง คนเราทำไหรได้นั้นแหละ ... พี่เข้าใจภา ที่ภาบอกว่า อีแก้วมันโทร.ไปบ้านหลวงคม ถึงอีสาวรับ มันแหลงเหมือนไม่แลเด็กแลผู้ใหญ่ อีแก้วก็โกรธให้หรอก อิตัดญาติกันเลยเหอ? แต่จริงๆแล้ว พี่ว่า อีสาวมันก็แหลงไม่สวยหนา มันว่า พรื่อล่ะ อ๋อ มันว่า ลูกยาย ไม่ใช่ยังแต่พ่อมันคนเดียวที อีแก้วก็เย็ดแม่ให้หรอกแหละ .. มันทนไม่ไหวแล้ว อีแก้วอุตส่าห์ ปิดร้านมาเฝ้าแม่กับภา สองคน ผลัดกันนอน ผลัดกันเฝ้า ถึงพี่คองพี่ไหรก็มาแลแป้บๆแล้วก็หลบ พรั่นพรื้อๆก็ยังดีหวา ไม่โผลเงาหัวมาเลยหนา เห็นพี่คิ่นบอกพี่หนา ว่าพี่หลวงคมที่มันได้เบร่อพันนี้ก็เพราะ ตุก เมียมันนั่นแหละ ภาแลมั่งตะ ตุกมันสวยตรงไหนม่าย แหลงดีม่าย รักแม่เราม่าย ก็ม่ายซักอย่าง แต่หลวงคมหลงหัวปักหัวปำ ก็เพราะมันทำเหน .. ถึงอีมาแก้ไหรตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว ลูกๆก็โตเหม็ดแล้ว ทำไปก็สงสารหลานหล่าวนะภาเหอ
พี่หลวงขอบใจภามากนัก ที่ช่วยออกเบี้ยค่าเลี้ยงแม่ ไปแลแม่บ่อยหวาเพื่อน พี่หลวงเองยังละอายใจเลย ไม่ได้ช่วยแม่เต็มกำลังเป็นชิ้นเป็นอัน เอาถ้าพี่หลวงตั้งตัวได้เมื่อไหร่ พี่หลวงอิสมทบทุนแลแม่กัน
รักน้อง
พี่หลวงทัศน์
24 มีนาคม 2548 11:43 น.
เสือยิ้มมุมปาก
ถึงวันนี้พี่ก็ยังเปลื้องหนี้ไม่เหม็ดทีเหลย เครียดจังหูแล้ว ไม่รู้อิทำพรั่นพรื้อ เพื่อนที่แรกก่อน เคยสังสรรค์ตั้งวงกัน พอรู้ว่าพี่เป็นพันนี้ ก็หายกันไปไหนเหม็ดไม่รู้ พี่หลวงก็คิดแหละหนาว่า โหมนั้นก็ต้องยังธุระ ยังครอบครัวที่ต้องรับผิดชอบ แล้วอิมาสนใจช่วยพี่หลวงไซร้ล่ะน้อง แต่ไม่พรื่อ ตอนนี้พี่หลวงก็จ่ายหนี้ก้อนใหญ่ๆ ได้หลายหุ้นแล้ว เหลือแต่หนี้หิดๆหุ่ยๆ คิดว่า ไม่เกินสิ้นปีนี้ คงผ่อนหนี้เหม็ด ถึงวันนั้น ถ้าใครอิฟ้องพี่หลวงให้เป็นบุคคลล้มละลายพี่หลวงก็ไม่เสียใจแล้ว ไม่รู้กันว่าไซร้ แต่พี่หลวงก็คิดพันนั้นนะน้อง ถึงแล้ว ภาว่างม่ายนิ ที่อ่านจดหมายพี่หลวงได้ พี่ขอบคุณหนาที่ภาช่วยเป็นที่ระบายให้พี่หลวงได้
ถึงวันนั้น ที่พี่หลวงบอกภาไว้ว่า พี่คองอิเอาสมบัติแม่ .. มันแค่อิได้เอาเสียแล้วแหละ มันทำพรื่อรู้ม่าย มันทำของใส่แม่ ตอนนี้แม่เป็นพรื่อ?? จำไอไหรไม่ได้ ลูกกี่คนแม่ก็ไม่รู้เสียแล้ว ถึงพอพี่หลวงถามว่าไซร้แม่เป็นพันนี้ พี่หลวงเหมือนอิร้อง น้ำตาตกไหนภาเหอ แม่ไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่า พี่หลวงคือใคร นึกๆแล้วพี่คองนี้มันเหมือนน้ารมย์ไม่มีผิด พี่ว่าไม่นานพี่คองก็คงมีจุดจบเหมือนน้ารมย์ น้ารมย์ฆ่าแม่ ตอนหลังน้ารมย์ก็ไม่บาย ทนไม่ไหว ฆ่าตัวตายเสียเอง อนาถม่ายล่ะน้อง ถึงทีนี้ พี่คองมันก็ภาแม่ ขึ้นที่ดิน เสียงว่าอิพาแม่ไปโอน ก็แม่ไม่รู้เรื่องเสียแล้ว ไอไหรๆก็ลูกคอง ลูกคอง ถึงพี่หลวงคมนั้นตามไปแต่ไม่ทัน พี่คองมันหลอกปั้มมือแม่ไปเสียแล้ว ถึงตอนนี้ แม่ก็หาม่ายไหร ยังแต่ที่ตั้งเริน แล้วอิทำพรั่นพรื่อล่ะน้อง??
ตอนนี้ อิพรยังลูกแล้ว ลูกไอยุ่น ตาแหมด ตัวขาว เราเป็นลุงเป็นป้า อิไปสาไหรมัน เกลียดมันไม่ลง เด็กมันไม่ได้ทำไหรผิด ตอนนี้พี่หลวงก็เท่าแต่ภาวนาว่า ให้พี่คิ่นคืนเบี้ยให้อ้วน ตั้งหลายล้าน เห็นดูมัน มันอิเอาไปไถ่โรงแรมที่ภูเก็ตคืน พี่หลวงอยากช่วยน้องทุกคน แต่พี่หลวงม่ายเบี้ย พี่หลวงยังจำได้เหลย แรกก่อน พี่ยอมอ้วน อยากให้น้องบาย แต่ตอนนี้อ้วนก็ยังเบี้ยแล้ว มันก็ไม่ได้สนใจไหรพี่ แต่พี่หลวงก็ไม่อิจฉาน้องนะ มันกำลังได้ดี ปล่อยๆมันไว้หวา ถ้าพี่หลวงพึ่งมัน เท่ากับว่าพี่หลวงอิไปตัดอนาคตน้อง ภาว่าพันนั้นม่ายล่ะน้อง?
รักน้อง
พี่หลวงทัศน์
24 มีนาคม 2548 11:42 น.
เสือยิ้มมุมปาก
นานมากแล้วที่พี่หลวงไม่ได้ส่งข่าวคราวมาหาภาเลย ภาเป็นพันพรื่อมั่ง? บายดีม่ายน้อง? พี่หลวงก็พันนั้นๆแหละ ไม่ค่อยบายเท่าได่ ตามอัตภาพนั่นแหละ แรกวาซือ พี่หลวงเพิ่งหายไข้ พี่หลวงเป็นพันนั้นหลายวันจังเสียแล้ว แต่เจ็บป่วยแค่นี้ พี่หลวงไม่พรื่ออยู่แล้ว แต่ว่า พี่หลวงเจ็บหวานั้นเหลยแหละน้อง พี่หลวงเจ็บใจนิ พี่หลวงว่าพี่หลวงทำดีที่สุดแล้วหนา แต่มันก็ม่ายไหรดีขึ้นเลย ทั้งเรื่องของพี่หลวง เมียพี่ ลูกพี่ แล้วเรื่องพี่คองกัน พี่หลวงไม่โร้อิทำพรั่นพรื่อ ภาไม่ต้องตกใจนะ พี่หลวงไม่ได้คิดอิยืมเบี้ยภา พี่หลวงรู้ตัวดีว่า พี่หลวงเป็นหนี้เป็นสินท่วมตัวเหม็ด ภาก็ช่วยพี่หลวงบางที ก็พรื่อล่ะ?? ภาไม่ได้ร่ำไม่ได้รวยไอไหร แค่ที่ภาไม่ซ้ำเติมพี่หลวง พี่หลวงก็ขอบคุณจังหูแล้ว
ภารู้ม่ายน้อง? พี่คองมันว่าพี่หลวงพรื่อ? มันว่าที่ดินที่นมแบ่งให้แล้ว ส่วนที่ได้พี่หลวง มันว่า สะใจได้คนเท่าแมวเกลือกตาย พี่หลวงได้ยินแล้วพรื่อโฉ้บอกไม่ถูก เสียใจก็ไม่ใช่เสียใจ มันเจ็บใจมากหวา แต่ช่างมันแหละน้อง คนเรามันก็ต้องเป็นพันนี้แหละ
ถึงที่ว่า อีพร มันได้ผัวรวยนั้น หวางนี้ พี่คองก็ปล้ำแต่น้องพร น้องพร ไอไหรๆก็พรเพน แรกก่อนไม่เห็นอิเป็นพันนี้ ถึงหลานเอก หลานเอ็ก ก็เหมือนกัน หายใจเข้าก็น้าพร หายใจออกก็น้าพร พรั่นพรื้อล่ะ?? พีว่า พี่คองเป็นโรคนะ โรคบ้าคนรวย ภาลองคิดแลตะ ถ้าวันไหน เมียหลวงของผัวอีพร จับได้สักทีนิว่า อีพรเป็นเมียน้อย อิเกิดไหรขึ้นมั่ง แล้วพี่คองยังอิรักอีพรอยู่เหลยม่าย?? ภาบอกพี่ทีถิ
แล้วถึงเรื่องแม่กัน...พี่หลวงรู้มาหนอยๆว่าพี่คองคิดชั่วแล้วเหล่า คิดอิเอาสมบัติแม่เหล่า พี่ก็ไม่รุ้อิทำพรั่นพรื้อแล้ว สงสารแม่จังหู ภาพรั่นพรื้อๆก็ลองแหลงกับพี่คองดูมั่ง เผื่อมันอิคิดได้บ้าง ไม่อยากให้มันตายโหงตั้งแต่ยังไม่แก่น้องเหอ
รักน้อง
พี่หลวงทัศน์
หน้าส่วนตัว
1072
Lovers
0 คน เลิฟเสือยิ้มมุมปาก
